ΓΟΥΡΟΥΝΙ

[εβρ. κείμενο, χαζίρ (γουρούνι· αγριόχοιρος)· ελλ. κείμενο, χοῖρος· ὗς (θηλυκό γουρούνι)].

Λέξη που αναφέρεται στον κοινό χοίρο (χοίρος ο οικοδίαιτος [Sus domestica]), ένα μετρίου μεγέθους, δίχηλο, παχύδερμο θηλαστικό με κοντά πόδια και ογκώδες σώμα, συνήθως καλυμμένο με σκληρές τρίχες. Το ρύγχος του γουρουνιού είναι αμβλύ, ενώ ο λαιμός και η ουρά του είναι κοντά. Εφόσον δεν αναμασάει την τροφή, το γουρούνι θεωρούνταν απαράδεκτο ως τροφή ή ως θυσία σύμφωνα με τους όρους του Μωσαϊκού Νόμου.—Λευ 11:7· Δευ 14:8.

Μολονότι η απαγόρευση του Ιεχωβά για τη βρώση χοιρινού δεν βασιζόταν κατ’ ανάγκην σε λόγους υγείας, υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν κίνδυνοι που σχετίζονται με τη χρήση αυτού του κρέατος ως τροφής. Τα γουρούνια, επειδή είναι παμφάγα—τρώνε ακόμη και θνησιμαία και απορρίμματα—είναι ευπρόσβλητα σε διάφορους παρασιτικούς οργανισμούς, λόγου χάρη σε εκείνους που ευθύνονται για ασθένειες όπως η τριχινίαση και η ασκαριδίαση.

Φαίνεται ότι οι Ισραηλίτες γενικά θεωρούσαν το γουρούνι ιδιαίτερα σιχαμερό. Γι’ αυτό, το άκρον άωτον της αηδιαστικής λατρείας περιγράφεται με τα λόγια: «Εκείνος που προσφέρει δώρο είναι σαν εκείνον που προσφέρει το αίμα γουρουνιού!» (Ησ 66:3) Για τους Ισραηλίτες, λίγα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πιο ανάρμοστα από ένα γουρούνι με χρυσό σκουλαρίκι στο ρύγχος του. Ακριβώς με αυτό παρομοιάζει το εδάφιο Παροιμίες 11:22 τη γυναίκα που είναι μεν εξωτερικά ωραία αλλά δεν είναι συνετή.

Μολονότι οι αποστάτες Ισραηλίτες έτρωγαν χοιρινό (Ησ 65:4· 66:17), τα απόκρυφα βιβλία Α΄ Μακκαβαίων (1:62, 63) και Β΄ Μακκαβαίων (6:18, 19· 7:1, 2) δείχνουν ότι, όταν η Παλαιστίνη βρισκόταν υπό την κατοχή του αλλοεθνούς βασιλιά της Συρίας Αντίοχου Δ΄ του Επιφανούς, ο οποίος διεξήγαγε μια ανήλεη εκστρατεία με σκοπό να εξαλείψει τη λατρεία του Ιεχωβά, υπήρχαν πολλοί Ιουδαίοι που αρνούνταν να φάνε χοιρινό, προτιμώντας να πεθάνουν επειδή παραβίασαν το διάταγμα του βασιλιά αντί να παραβιάσουν το νόμο του Θεού.

Αν και κάποια άλλα έθνη δεν έτρωγαν χοιρινό, οι αρχαίοι Έλληνες το θεωρούσαν εκλεκτό φαγητό. Γι’ αυτό, πιθανότατα λόγω της ελληνιστικής επιρροής, τον καιρό της επίγειας διακονίας του Ιησού Χριστού, φαίνεται ότι υπήρχαν πολλά γουρούνια στην Παλαιστίνη, κυρίως δε στην περιοχή της Δεκάπολης. Στη χώρα των Γαδαρηνών, υπήρχε τουλάχιστον ένα κοπάδι με 2.000 περίπου γουρούνια. Όταν ο Ιησούς επέτρεψε στους δαίμονες που είχε εκβάλει να μπουν σε αυτό το μεγάλο κοπάδι, όλα ανεξαιρέτως τα ζώα όρμησαν από έναν γκρεμό στη θάλασσα και πνίγηκαν.—Ματ 8:28-32· Μαρ 5:11-13.

Οι Δαίμονες που Εκβλήθηκαν και Μπήκαν στα Γουρούνια. Ο Ιησούς δεν μπορεί να κατηγορηθεί για το ότι επέτρεψε στους δαίμονες να μπουν στα γουρούνια, κυρίως διότι μπορεί κάλλιστα να συνέτρεχαν ορισμένοι αδιευκρίνιστοι παράγοντες, λόγου χάρη το αν οι ιδιοκτήτες των γουρουνιών ήταν Ιουδαίοι και ως εκ τούτου ένοχοι ασέβειας προς το Νόμο. Φυσικά, δεν ήταν απαραίτητο να ασκήσει πρόγνωση ο Ιησούς ως προς το τι θα έκαναν οι δαίμονες όταν θα έμπαιναν σε εκείνα τα ακάθαρτα ζώα. Οι δαίμονες δε ίσως ήθελαν να θέσουν υπό την κατοχή τους τα γουρούνια για να νιώσουν έτσι κάποια αφύσικη σαδιστική απόλαυση. Επίσης, θα μπορούσε να υποστηριχτεί λογικά ότι ένας άνθρωπος αξίζει περισσότερο από ένα κοπάδι γουρούνια. (Ματ 12:12) Επιπλέον, όλα τα ζώα ουσιαστικά ανήκουν στον Ιεχωβά επειδή αυτός είναι ο Δημιουργός τους, και επομένως ο Ιησούς, ως εκπρόσωπος του Θεού, είχε κάθε δικαίωμα να επιτρέψει στους δαίμονες να θέσουν υπό την κατοχή τους το κοπάδι των γουρουνιών. (Ψλ 50:10· Ιωα 7:29) Η είσοδος των δαιμόνων στα γουρούνια φανέρωσε με πολύ δυναμικό τρόπο ότι είχαν εκβληθεί από εκείνους τους άντρες, καθιστώντας έτσι εμφανέστατη στους παρατηρητές και τη βλάβη την οποία υφίσταντο τα σαρκικά πλάσματα που κατέχονταν από δαίμονες. Κατέδειξε σε εκείνους τους ανθρώπινους παρατηρητές τόσο τη δύναμη του Ιησού πάνω στους δαίμονες όσο και τη δαιμονική δύναμη πάνω στα σαρκικά πλάσματα. Όλα αυτά ίσως εξυπηρετούσαν το σκοπό του Ιησού και ίσως εξηγούν το γιατί επέτρεψε στα ακάθαρτα πνεύματα να μπουν στα γουρούνια.

Παραβολική Χρήση. Ο Ιησούς χρησιμοποίησε σε παραβολή την ανικανότητα των γουρουνιών να αναγνωρίσουν την αξία των μαργαριταριών για να δείξει πόσο άσοφο είναι να μεταδίδουμε πνευματικά πράγματα σε άτομα που δεν τρέφουν καμιά εκτίμηση για πνευματικές σκέψεις και διδασκαλίες. (Ματ 7:6) Και στην παραβολή του Ιησού για τον άσωτο γιο, ο ξεπεσμός του νεαρού τονίστηκε από το ότι χρειάστηκε να εργαστεί ως χοιροβοσκός, επάγγελμα εξαιρετικά ποταπό για έναν Ιουδαίο, καθώς και από το ότι ήταν πρόθυμος να φάει την τροφή αυτών των ζώων.—Λου 15:15, 16.

Ο απόστολος Πέτρος παρέβαλε τους Χριστιανούς που γυρίζουν ξανά στην προηγούμενη πορεία ζωής τους με το γουρούνι (κατά κυριολεξία, «θηλυκό γουρούνι» [ὗς, Κείμενο]) που επιστρέφει στη λάσπη αφού πλυθεί. (2Πε 2:22) Εντούτοις, είναι φανερό ότι, όσον αφορά το γουρούνι, αυτό το παράδειγμα δεν υπαινίσσεται κάτι παραπάνω από αυτό που λέει. Στην πραγματικότητα το γουρούνι, υπό φυσιολογικές συνθήκες, δεν είναι πιο ακάθαρτο από άλλα ζώα, μολονότι μερικές φορές κυλιέται στη λάσπη για να δροσιστεί όταν κάνει ζέστη το καλοκαίρι και για να αφαιρέσει τα εξωτερικά παράσιτα από το δέρμα του.