ΜΑΓΩΓ

(Μαγώγ).

1. Γιος του Ιάφεθ και εγγονός του Νώε. Το όνομά του εμφανίζεται ανάμεσα στις κεφαλές οικογενειών από τις οποίες διασπάρθηκαν σε όλη τη γη οι πρώτες εθνότητες μετά τον Κατακλυσμό.—Γε 10:1, 2, 5· 1Χρ 1:5.

2. Όνομα που χρησιμοποιείται στην προφητεία του Ιεζεκιήλ σε σχέση με τη θυελλώδη επίθεση του «Γωγ της γης του Μαγώγ» εναντίον του επανασυναγμένου λαού του Ιεχωβά. Φαίνεται ότι χρησιμοποιείται από τον προφήτη για να υποδηλώσει μια χώρα ή περιοχή στα «πιο απομακρυσμένα μέρη του βορρά» από όπου εξέρχονται οι στρατιές του Γωγ—οι ορδές των λεηλατητών του οι οποίοι περιγράφονται ως «ανεβασμένοι πάνω σε άλογα, μια μεγάλη σύναξη, μια πολυάριθμη στρατιωτική δύναμη» με σπαθιά και τόξα.—Ιεζ 38:2-4, 8, 9, 13-16· 39:1-3, 6.

Από την εποχή του Ιουδαίου ιστορικού Ιώσηπου είχε διατυπωθεί η εκδοχή ότι η «γη του Μαγώγ» σχετιζόταν με τις φυλές των Σκυθών που υπήρχαν στη βορειοανατολική Ευρώπη και στην κεντρική Ασία. (Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Α΄, 123 [vi, 1]) Κλασικοί συγγραφείς των ελληνορωμαϊκών χρόνων περιγράφουν τους Σκύθες ως βαρβάρους του βορρά, άρπαγες και πολεμοχαρείς, με μεγάλες δυνάμεις ιππικού, καλά εξοπλισμένους και επιδέξιους στην τοξοβολία. Παρότι το όνομα Σκύθης μπορεί αρχικά να προήλθε από τον «Ασκενάζ», έναν άλλον απόγονο του Ιάφεθ (Γε 10:2, 3), η Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (Encyclopædia Britannica), έκδοση 1959 (Τόμ. 20, σ. 235), δηλώνει ότι «σε όλα τα κλασικά συγγράμματα, με τον όρο Σκυθία εννοούνταν γενικά όλες οι περιοχές βόρεια και βορειοανατολικά της Μαύρης Θάλασσας, και με τον όρο Σκύθης κάθε βάρβαρος που καταγόταν από εκείνα τα μέρη». Και άλλα συγγράμματα δείχνουν παρόμοια ότι η λέξη «Σκύθης» ήταν μια ονομασία με μάλλον ευρεία έννοια που περιλάμβανε γενικά τις νομαδικές φυλές Β του Καυκάσου (της περιοχής ανάμεσα στη Μαύρη Θάλασσα και στην Κασπία Θάλασσα), της οποίας η χρήση ήταν ανάλογη με τη σημερινή χρήση της λέξης «Τάταρος». Λόγω αυτού, Η Νέα Εγκυκλοπαίδεια Θρησκευτικής Γνώσης των Σαφ-Χέρτσογκ (The New Schaff-Herzog Encyclopedia of Religious Knowledge) σχολιάζει: «Για τους αρχαίους το όνομα “Σκύθες” ήταν ένας ευέλικτος όρος, πράγμα που ίσχυε και για το εβραϊκό “Μαγώγ”».—Επιμέλεια Σ. Τζάκσον, 1956, Τόμ. 5, σ. 14.

Συμβολική Χρήση. Το γεγονός ότι η ακριβής θέση της «γης του Μαγώγ» μάς είναι άγνωστη και δεν προσδιορίζεται στην Αγία Γραφή (ούτε και στην ιστορία), σε συνδυασμό με την αναφορά του προφήτη «στο τελικό διάστημα των ετών» (Ιεζ 38:8), καθώς επίσης το γεγονός ότι δεν είναι γνωστό να έχει συμβεί κατά γράμμα στον Ισραήλ η περιγραφόμενη εισβολή θέτουν τη βάση για να θεωρήσουμε ότι η προφητεία για τον Μαγώγ αφορά μια μελλοντική εποχή στο Βιβλικό “καιρό του τέλους”. Λόγω αυτού, πολλοί σχολιαστές την εκλαμβάνουν ως μια προεικόνιση της τελικής επίθεσης των παγκόσμιων δυνάμεων εναντίον της Βασιλείας του Θεού και βλέπουν τη γη του Μαγώγ ως «τον κόσμο που είναι εχθρικά διακείμενος απέναντι στο λαό του Θεού και στη βασιλεία του».—Νέο Στερεότυπο Λεξικό της Αγίας Γραφής, των Φανκ και Γουάγκναλς (Funk and Wagnalls New Standard Bible Dictionary), 1936, σ. 307.

Επομένως, είναι σαφές ότι η γη του Μαγώγ έχει συμβολική σημασία. Το γεγονός ότι το όνομα «Σκύθης», με το οποίο συνδέεται συνήθως ο Μαγώγ, κατέληξε να χρησιμοποιείται ως συνώνυμο της ωμότητας και της εξαχρείωσης υποδεικνύει λογικά μια κατάσταση ξεπεσμού ή μια υποβιβασμένη θέση, ανάλογη με αυτήν του Σατανά και των αγγέλων του μετά τον πόλεμο στον ουρανό—μια υποβιβασμένη θέση από την οποία εκείνος διεξάγει οργισμένα «πόλεμο με τους υπόλοιπους από το σπέρμα [της γυναίκας]», όπως περιγράφεται στα εδάφια Αποκάλυψη 12:7-17.—Βλέπε ΓΩΓ Αρ. 2.

3. Ονομασία που χρησιμοποιείται στο εδάφιο Αποκάλυψη 20:8 αναφορικά με τα γεγονότα που θα συμβούν στο τέλος της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού Ιησού αφού λυθεί ο Σατανάς από την άβυσσο. Τα ονόματα “Γωγ και Μαγώγ” δεν αναφέρονται σε κάποια ιδιαίτερη χώρα ή τοποθεσία, αλλά χρησιμοποιούνται εδώ για να περιγράψουν όσα άτομα στη γη ενδίδουν στην επιρροή του απελευθερωμένου πλέον Αντιδίκου και στασιάζουν ενάντια στη διακυβέρνηση του Θεού, όπως αυτή εκφράζεται μέσω “των αγίων και της αγαπημένης πόλης”.—Απ 20:3, 7-10.