ΔΡΟΣΙΑ

Σταγονίδια νερού που δημιουργούνται από τη συμπύκνωση της υγρασίας του αέρα, των υδρατμών που εξατμίζονται από το έδαφος, καθώς και της υγρασίας που αναδίδουν τα φυτά. Η εβραϊκή λέξη ταλ, που αποδίδεται «δροσιά», σημαίνει επίσης «ψιλή βροχή». (Παρ 3:20) Η δροσιά γίνεται ασημόλευκη, κρυσταλλοειδής πάχνη όταν η θερμοκρασία των κατώτερων στρωμάτων του αέρα πέφτει στους 0°C. Ο Ιεχωβά είναι υπεύθυνος για τις δροσοσταλιές και λέγεται ότι σκορπίζει την πάχνη «σαν στάχτη».—Ψλ 147:16· Ιωβ 38:28.

Η δροσιά σχηματίζεται όταν ψύχεται ο αέρας της νύχτας, ο οποίος είναι γεμάτος υδρατμούς, με αποτέλεσμα να αποθέτονται οι υδρατμοί, συμπυκνωμένοι σε υγρή μορφή, πάνω σε ψυχρότερα αντικείμενα. Επίσης παράγεται όταν οι θερμοί υδρατμοί που εξατμίζονται από το έδαφος έρχονται σε επαφή με τον ψυχρό αέρα. Η Αγία Γραφή εξηγεί ότι στην αρχή της ιστορίας της γης, προτού πέσει βροχή στη γη, «αχνός [ατμός] ανέβαινε από τη γη και πότιζε ολόκληρη την επιφάνεια της γης». (Γε 2:6 και υποσ.) Η δροσιά δημιουργείται επίσης όταν η υγρασία από τη βλάστηση εξατμίζεται στον αέρα. Τα φυτά συνεχίζουν να αντλούν το νερό που έχει απορροφηθεί από τις ρίζες τους μέχρι να εξισορροπηθεί η θερμοκρασία της άκρης των φύλλων τους με τη θερμοκρασία των ριζών τους. Τη μεγάλη ποσότητα δροσιάς που παράγουν με αυτόν τον τρόπο μερικά δέντρα μπορεί συχνά να την ακούσει κανείς καθώς στάζει από αυτά τη νύχτα. Το μεγαλύτερο μέρος της πρωινής δροσιάς φαίνεται να προέρχεται από αυτή την πηγή. Ο Ιώβ είπε: «Η ρίζα μου είναι ανοιχτή προς τα νερά, και η δροσιά θα διανυκτερεύσει πάνω στο κλαρί μου».—Ιωβ 29:19.

Στο Ισραήλ πέφτει φυσιολογικά λίγη βροχή—αν όχι καθόλου—από τα μέσα Απριλίου ως τα μέσα Οκτωβρίου. Εντούτοις, αυτούς τους μήνες σχηματίζεται δροσιά η οποία ποτίζει τη βλάστηση. Το βιβλίο Η Γεωγραφία της Αγίας Γραφής ([The Geography of the Bible] 1974, σ. 45), του Ντ. Μπέιλι, λέει: «Οι Ισραηλίτες καταλάβαιναν καλά την αξία της δροσιάς, . . . διότι αυτή κάνει τα σταφύλια να μεγαλώνουν κατά την ξηρασία του καλοκαιριού». Ο Ησαΐας κάνει λόγο για τη “δροσιά στη ζέστη του τρύγου”. (Ησ 18:4, 5) Μετά έρχονταν οι “φθινοπωρινές”, δηλαδή οι “πρώιμες”, βροχές. (Ιωλ 2:23· Ιακ 5:7) Σε ορισμένες περιοχές η νυχτερινή δροσιά είναι τόσο έντονη ώστε τα δέντρα και άλλα φυτά παίρνουν από αυτήν υπερεπαρκή υγρασία για να αναπληρώσουν αυτήν που χάνουν την ημέρα λόγω εξάτμισης. Επομένως, χάρη στη νυχτερινή δροσιά μπορεί κάλλιστα να υπάρξει πλούσια σοδειά εκεί όπου διαφορετικά θα είχε επικρατήσει ξηρασία και λιμοκτονία.

Η σπουδαιότητα της δροσιάς τονίζεται από την ανακάλυψη ότι φυτά που είχαν ατονήσει εξαιτίας της ζέστης αναζωογονήθηκαν πιο γρήγορα όταν συμπυκνώθηκε υγρασία στα φύλλα τους τη νύχτα παρά όταν ποτίστηκε το έδαφος. Απορρόφησαν τόσο πολλή υγρασία ώστε την επόμενη ημέρα λειτούργησαν φυσιολογικά χωρίς να ποτιστεί καθόλου το έδαφος. Η ποσότητα του νερού που απορροφήθηκε από τη δροσιά και αργότερα διοχετεύτηκε μέσω των ριζών στο έδαφος για αποθήκευση ήταν μερικές φορές ίση με όλο το βάρος του φυτού.

Στη διάρκεια της 40χρονης οδοιπορίας του Ισραήλ στην έρημο, το θεϊκά χορηγούμενο μάννα κατέβαινε τακτικά μαζί με τη δροσιά και έμενε πάνω στη γη μετά την εξάτμιση της δροσιάς. (Εξ 16:13-18· Αρ 11:9) Προτού ο Γεδεών βγει να πολεμήσει τους Μαδιανίτες, έλαβε απόδειξη για τη θεϊκή υποστήριξη με δύο σημεία που περιλάμβαναν τη δροσιά. Πρώτα άφησε έναν πόκο μαλλιού εκτεθειμένο σε ένα αλώνι όλη τη νύχτα, με αποτέλεσμα να σχηματιστεί δροσιά μόνο στον πόκο ενώ η γη ήταν ξερή. Στη δεύτερη δοκιμή, οι συνθήκες αντιστράφηκαν. Δεν αποκαλύπτεται αν τότε ήταν η εποχή της ανομβρίας, οπότε η δροσιά ήταν αναμενόμενη.—Κρ 6:36–7:1.

Μεταφορική Χρήση. Η Αγία Γραφή συνδέει τη δροσιά με την ευλογία, την καρποφορία και την αφθονία. (Γε 27:28· Δευ 33:13, 28· Ζαχ 8:12) Η επιστροφή στον Ιεχωβά θα κατέληγε σε ευλογία, εφόσον ο Θεός λέει: «Θα γίνω σαν τη δροσιά για τον Ισραήλ». (Ωσ 14:1, 5) Μέσω του Μιχαία, ο Θεός προείπε ότι «εκείνοι που θα έχουν απομείνει από τον Ιακώβ θα γίνουν στο μέσο πολλών λαών σαν δροσιά από τον Ιεχωβά, σαν άφθονες βροχές πάνω σε βλάστηση», προλέγοντας ότι το υπόλοιπο του πνευματικού Ιακώβ (Ισραήλ) θα ήταν ευλογία από τον Θεό για τους ανθρώπους.—Μιχ 5:7.

Αντίστροφα, η έλλειψη ή η κατακράτηση της δροσιάς συνδέεται με κατάσταση δυσμένειας. (Γε 27:39· Αγγ 1:10) Όταν ο Θεός κατακράτησε τη δροσιά και τη βροχή από τη γη του Ισραήλ στις ημέρες του Βασιλιά Αχαάβ και του Ηλία, έγινε πείνα.—1Βα 17:1· Λου 4:25.

Τα πρωινά σύννεφα και η δροσιά στον Ισραήλ χάνονταν γρήγορα λόγω της ζέστης του ήλιου. Η λίγη στοργική καλοσύνη που υπήρχε στον Εφραΐμ (Ισραήλ) και στον Ιούδα είχε χαθεί παρόμοια. (Ωσ 6:4) Και εξαιτίας αδικοπραγίας, οι κάτοικοι του Εφραΐμ (Ισραήλ) θα οδηγούνταν στην εξορία και θα γίνονταν «σαν τη δροσιά που χάνεται νωρίς».—Ωσ 13:1-3, 16.

Οι δροσοσταλιές είναι αθόρυβες και πάρα πολλές. Ίσως για να υποδηλώσει μυστικότητα ή πλήθος τόσο πολυάριθμο όσο οι δροσοσταλιές, ο Χουσαΐ είπε στον Αβεσσαλώμ: «Θα πέσουμε πάνω [στον Δαβίδ] όπως πέφτει η δροσιά πάνω στη γη». (2Σα 17:12) Ο Βασιλιάς του Ιεχωβά έχει «την ομάδα των νεαρών αντρών [του] σαν δροσοσταλιές», ίσως από την άποψη του πλήθους.—Ψλ 110:3.

Η δροσιά είναι επίσης απαλή και αναζωογονητική. Χρησιμοποιείται εύστοχα για να περιγράψει τον αποχαιρετιστήριο προφητικό ύμνο του Μωυσή. (Δευ 32:2) Η καλή θέληση ενός βασιλιά παρομοιάζεται με την αναζωογονητική επίδραση της δροσιάς στη βλάστηση. (Παρ 19:12) Η στοργική ενότητα που επικρατεί ανάμεσα στο λαό του Θεού είναι αναζωογονητική «σαν τη δροσιά του Αερμών που κατεβαίνει στα βουνά της Σιών». Τα δασοσκέπαστα ύψη του Όρους Αερμών, όπου το χιόνι δεν λιώνει ποτέ, δημιουργούσαν νυχτερινούς υδρατμούς τους οποίους μπορούσαν να μεταφέρουν τόσο μακριά τα ρεύματα κρύου αέρα, καθώς κατέβαιναν από το Β και περνούσαν πάνω από το Αερμών, ώστε αυτοί οι υδρατμοί μπορούσαν να συμπυκνώνονται στα βουνά της Σιών, πολλά χιλιόμετρα μακριά στο Ν.—Ψλ 133:1-3· ΕΙΚΟΝΑ, Τόμ. 1, σ. 332.