Τιμή — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

ΤΙΜΗ

Η κύρια εβραϊκή λέξη που μεταδίδει την έννοια της “τιμής” είναι η λέξη καβώδ, που σημαίνει κατά κυριολεξία «βάρος». (Παράβαλε τη χρήση συγγενικών λέξεων στα εδ. 1Σα 4:18 και 2Σα 14:26.) Συνεπώς, αξιότιμο θεωρείται το άτομο που έχει βαρύνουσα υπόσταση ή είναι υπολογίσιμο. Στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο χρησιμοποιείται αντίστοιχα η λέξη τιμή, η οποία έχει διάφορες έννοιες, όπως «εκτίμηση», «σεβασμός», «αξία» και «πολυτιμότητα», καθώς επίσης «αντίτιμο» (Ματ 27:6· Πρ 4:34). Επομένως, το ρήμα τιμάω του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου μπορεί να σημαίνει “καθορίζω τιμή” (Ματ 27:9), ενώ το επίθετο τίμιος μπορεί να σημαίνει “κάποιος που τον εκτιμούν”, “άξιος τιμής” και “πολύτιμος”.—Πρ 5:34· 20:24· 1Κο 3:12.

Ο Ιεχωβά Θεός και ο Γιος Του. Επειδή ο Ιεχωβά Θεός είναι ο Δημιουργός και ο Κυρίαρχος, αξίζει την τιμή και τον ευλαβικό σεβασμό των άλλων. (1Τι 1:17· Εβρ 3:3, 4· Απ 4:9-11) Οι άνθρωποι αποδίδουν αυτή την τιμή πράττοντας το αρεστό ενώπιόν του, όπως έκανε πάντοτε ο Γιος του. (Ιωα 8:29, 49) Ενόσω ίσχυε η διαθήκη του Νόμου, οι Ισραηλίτες μπορούσαν να τιμούν τον Ιεχωβά προσφέροντάς του ως θυσίες τα καλύτερα αγαθά τους.—Παρ 3:9· Μαλ 1:6-8.

Οι λατρευτικές εκδηλώσεις που γίνονται απλώς για τους τύπους δεν αποτελούν αληθινή απόδοση τιμής στον Παντοδύναμο. Χρειάζεται να υπάρχει επίσης πραγματική αγάπη για τις οδούς του Ιεχωβά και εγκάρδια επιθυμία εκτέλεσης του θελήματός του. Αυτό έλειπε από τους θρησκευτικούς ηγέτες του Ιουδαϊσμού τον καιρό της επίγειας διακονίας του Ιησού.—Μαρ 7:6· Ησ 29:13.

Ο Ιησούς Χριστός έθεσε το τέλειο παράδειγμα απόδοσης τιμής στον Πατέρα του, εκτελώντας το θέλημά Του άψογα μέχρι του σημείου να καταθέσει τη ζωή του ως θυσία. (Ματ 26:39· Ιωα 10:17, 18) Επειδή ευαρεστούνταν να κάνει το θέλημα του Πατέρα του, Εκείνος τον τίμησε αναγνωρίζοντάς τον ως τον αγαπητό και επιδοκιμασμένο Γιο Του. (2Πε 1:17· Ματ 17:5) Μετά την ολοκλήρωση της επίγειας πορείας του Ιησού, ο Θεός απέδωσε στον Γιο του πολύ μεγαλύτερη τιμή και μεγαλοπρέπεια από αυτήν που είχε ο Ιησούς προτού γίνει άνθρωπος. (Φλπ 2:9-11) Η περίπτωση του Ιησού Χριστού δείχνει πώς θα τιμήσει ο Ύψιστος όλους όσους Τον τιμούν, αναγνωρίζοντάς τους ως επιδοκιμασμένους υπηρέτες Του και ευλογώντας τους απεριόριστα.—1Σα 2:30.

Εφόσον ο Ιεχωβά Θεός ήταν αυτός που εξύψωσε τόσο πολύ τον Γιο του, όλοι όσοι αρνούνται να αναγνωρίσουν τον Ιησού Χριστό ως τον αθάνατο Βασιλιά των βασιλιάδων και Κύριο των κυρίων ατιμάζουν τον Πατέρα. Λόγω του ποιος είναι και του τι έχει επιτελέσει, ο Γιος αξίζει τιμή και όσια υποστήριξη. (Ιωα 5:23· 1Τι 6:15, 16· Απ 5:11-13) Όλοι όσοι επιθυμούν να λάβουν τιμή από τον Γιο ως επιδοκιμασμένοι μαθητές του πρέπει να μιμούνται το παράδειγμά του και να προσκολλώνται πιστά στις διδασκαλίες του.—Ρω 2:7, 10.

Άλλα Άτομα που Πρέπει να Τιμούνται. Ενώ ο Ιεχωβά Θεός και ο Γιος του αξίζουν τη μέγιστη τιμή, υπάρχουν συγκεκριμένες ανθρώπινες σχέσεις στα πλαίσια των οποίων επίσης απαιτείται να εκδηλώνεται τιμή. Τα παιδιά οφείλουν να τιμούν τους γονείς τους με το να είναι υπάκουα. (Δευ 5:16· Εφ 6:1, 2) Όταν οι γονείς βρεθούν σε ανάγκη, τα ενήλικα παιδιά τους μπορούν να τους αποδώσουν τιμή παρέχοντας πρόθυμα υλική βοήθεια. (Ματ 15:4-6· 1Τι 5:3, 4) Ο μεν σύζυγος τιμάει τη σύζυγό του με το να τη μεταχειρίζεται με στοργή και αξιοπρέπεια, η δε σύζυγος τιμάει το σύζυγό της υποτασσόμενη και δείχνοντας βαθύ σεβασμό. (1Πε 3:1-7) Οι πρεσβύτεροι που εργάζονταν σκληρά στη διδασκαλία δικαιούνταν “διπλή τιμή”, η οποία περιλάμβανε προφανώς και υλική βοήθεια. (1Τι 5:17, 18) Οι Χριστιανοί δούλοι έπρεπε να τιμούν τους κυρίους τους εκτελώντας με σεβασμό τα καθήκοντα που τους ανατίθεντο. (1Τι 6:1, 2) Οι άρχοντες και άλλοι σε θέσεις εξουσίας πρέπει να λαβαίνουν την τιμή, ή αλλιώς το σεβασμό, που απαιτεί η θέση τους. (Ρω 13:7) Άσχετα από την κατάστασή τους στη ζωή, κάθε είδους άνθρωποι αξίζουν τιμή, ως μέρος της δημιουργίας του Θεού.—1Πε 2:17.

Οι Χριστιανοί πρέπει να παίρνουν την πρωτοβουλία στην απόδοση τιμής στους ομοπίστους τους. (Ρω 12:10) Αυτό περιλαμβάνει το να επιζητεί κάποιος, όχι το δικό του συμφέρον, αλλά των άλλων. (1Κο 10:24) Απαιτεί να είμαστε πρόθυμοι να εκτελούμε ταπεινές εργασίες. (Λου 22:26· Ιωα 13:12-17) Μπορούμε να διατηρούμε αυτό το ωραίο πνεύμα αν θυμόμαστε ότι κάθε πιστός είναι πολύτιμος στον Θεό και ότι οι Χριστιανοί χρειάζονται ο ένας τον άλλον, ακριβώς όπως κάθε μέλος του ανθρώπινου σώματος εξαρτάται από τα άλλα.—1Κο 12:14-27.

Μολονότι δεν επιζητούν τη δόξα, οι Χριστιανοί ενδιαφέρονται εύλογα να διατηρούν αξιότιμη υπόσταση ενώπιον του Ιεχωβά Θεού και του Γιου του. Αυτό καθιστά αναγκαία την προφύλαξη από συναναστροφές που διαφθείρουν και την αντίσταση στις επιθυμίες της αμαρτωλής σάρκας. Μόνο αν κάποιος διατηρείται ηθικά και πνευματικά αγνός μπορεί να παραμείνει αξιότιμο σκεύος προς χρήση του Θεού. (1Θε 4:3-8· 2Τι 2:20-22· Εβρ 13:4) Σε αυτό έγκειται η πραγματική τιμή.