ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΟΣ

Η κατάσταση του ατόμου που βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο και την επιρροή ενός αόρατου πονηρού πνεύματος. Στους Βιβλικούς χρόνους τα δαιμονισμένα άτομα επηρεάζονταν με διάφορους τρόπους: μερικοί δεν μπορούσαν να μιλήσουν, κάποιοι τυφλώνονταν, ορισμένοι φέρονταν σαν παράφρονες και άλλοι κατείχαν υπερανθρώπινη δύναμη. Όλοι τους βασανίζονταν οικτρά από αυτούς τους αόρατους καταπιεστές. (Ματ 9:32· 12:22· 17:15· Μαρ 5:3-5· Λου 8:29· 9:42· 11:14· Πρ 19:16) Μεταξύ των θυμάτων τους υπήρχαν τόσο άντρες όσο και γυναίκες και παιδιά. (Ματ 15:22· Μαρ 5:2) Μερικές φορές η κατάσταση γινόταν ακόμη πιο οδυνηρή όταν πολλοί δαίμονες καταλάμβαναν ένα άτομο ταυτόχρονα. (Λου 8:2, 30) Όταν εκβαλλόταν ο δαίμονας, το άτομο ξαναγινόταν φυσιολογικό και επανερχόταν στα λογικά του. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο δαιμονισμό και στις συνήθεις σωματικές αρρώστιες, εφόσον ο Ιησούς θεράπευε και τις δύο αυτές μορφές διαταραχής.—Ματ 8:16· 17:18· Μαρ 1:32, 34.

Μερικά από τα σπουδαιότερα θαύματα του Ιησού περιλάμβαναν την απελευθέρωση δαιμονισμένων ατόμων από την αιχμαλωσία στους δαίμονες. Οι δαίμονες ήταν ανίσχυροι μπροστά του. Δεν χαίρονταν όμως όλοι όταν εκείνος εξέβαλλε τους δαίμονες. Οι Φαρισαίοι τον κατηγόρησαν ότι είχε συνεργασία με τον άρχοντα των δαιμόνων, τον Βεελζεβούλ, ενώ στην πραγματικότητα, όπως τόνισε ο Ιησούς, οι ίδιοι ήταν παιδιά του Διαβόλου. (Ματ 9:34· 12:24· Μαρ 3:22· Λου 11:15· Ιωα 7:20· 8:44, 48-52) Ο Ιησούς ήξερε από ποια πηγή προερχόταν η δύναμη που τον καθιστούσε ικανό να επιβάλλεται στους δαίμονες, και ομολόγησε ανοιχτά ότι αυτή η δύναμη ήταν το πνεύμα του Ιεχωβά. (Ματ 12:28· Λου 8:39· 11:20) Οι ίδιοι οι δαίμονες αναγνώρισαν την πραγματική ταυτότητα του Ιησού και τον αποκάλεσαν “Γιο του Θεού”, “Άγιο του Θεού” και “Ιησού, Γιο του Υψίστου Θεού”. (Ματ 8:29· Μαρ 1:24· 3:11· 5:7· Λου 4:34, 41· Πρ 19:15· Ιακ 2:19) Ωστόσο, σε καμιά περίπτωση δεν τους επέτρεψε ο Ιησούς να δώσουν μαρτυρία για αυτόν. (Μαρ 3:12) Από την άλλη πλευρά, κάποιος που ελευθερώθηκε από την εξουσία των δαιμόνων έλαβε την παρότρυνση να αναγγείλει στους συγγενείς του “όλα όσα είχε κάνει για αυτόν ο Ιεχωβά”.—Μαρ 5:18-20.

Ο Ιησούς έδωσε εξουσία επί των δαιμόνων και στους 12 αποστόλους του επίσης, αργότερα δε και στους 70 τους οποίους απέστειλε, ώστε να μπορούν και εκείνοι να θεραπεύουν στο όνομά του τους δαιμονισμένους. (Ματ 10:8· Μαρ 3:15· 6:13· Λου 9:1· 10:17) Ακόμη και κάποιος που δεν ήταν άμεσος συνεργάτης του Ιησού ή των αποστόλων του μπόρεσε να εξορκίσει δαίμονες με βάση το όνομα του Ιησού. (Μαρ 9:38-40· Λου 9:49, 50) Μετά το θάνατο του Ιησού, οι απόστολοι εξακολούθησαν να έχουν αυτή τη δύναμη. Ο Παύλος πρόσταξε «έναν δαίμονα μαντείας» να βγει από κάποια υπηρέτρια, προκαλώντας την οργή των φιλάργυρων κυρίων της. (Πρ 16:16-19) Όταν όμως κάποιοι απατεώνες, οι εφτά γιοι του ιερέα Σκευά, επιχείρησαν να εκβάλουν έναν δαίμονα στο όνομα του «Ιησού, τον οποίο κηρύττει ο Παύλος», ο δαιμονισμένος άνθρωπος άρπαξε και τους εφτά, τους κακοποίησε άσχημα και τους έγδυσε.—Πρ 19:13-16.

Πολλές φορές η άγρια και ανεξέλεγκτη συμπεριφορά ορισμένων ατόμων που παρουσιάζουν διανοητική ανισορροπία οφείλεται στο γεγονός ότι κατέχονται από αυτά τα αόρατα υποχείρια του Σατανά. Μερικές φορές ακούγεται ότι πνευματιστικοί μεσάζοντες εκβάλλουν τέτοιους δαίμονες—αυτό μας θυμίζει κάτι που είπε ο Ιησούς: «Πολλοί θα μου πουν εκείνη την ημέρα: “Κύριε, Κύριε, . . . δεν εκβάλαμε δαίμονες στο όνομά σου . . . ;” Και όμως, τότε θα ομολογήσω σε αυτούς: Ποτέ δεν σας γνώρισα!» (Ματ 7:22, 23) Υπάρχουν, λοιπόν, επιτακτικοί λόγοι να προσέξουμε τις συμβουλές: «Να είστε σε εγρήγορση» και «Ντυθείτε ολόκληρη την πανοπλία του Θεού για να μπορέσετε να μείνετε σταθεροί ενάντια στις μηχανορραφίες του Διαβόλου» και των δαιμόνων του.—1Πε 5:8· Εφ 6:11.