ایّوب
آخرین دفاع ایوب
۳۱ «با چشمان خود عهد بسته‌ام؛
پس چگونه بر دوشیزه‌ای چشم بدوزم؟
۲ نصیبِ من از خدایی که در بالاست چه خواهد بود،
و میراث من از قادر مطلق که در عرش برین است؟
۳ آیا مصیبت نصیبِ شریران نیست،
و بلا میراث بدکاران نِی؟
۴ آیا او راههای مرا نمی‌بیند،
و قدمهایم را به تمامی نمی‌شمارد؟
۵ «اگر با دروغ گام زده‌ام،
و پاهایم برای فریفتن شتابان بوده است،
۶ باشد که به میزانِ درست سنجیده شوم،
تا خدا کاملیت مرا بداند!
۸ باشد که من بکارم و دیگری بخورد،
باشد که محصول من از ریشه کنده شود!
۹ «اگر دلم به زنی فریفته شده،
یا نزد دَرِ همسایهٔ خویش به کمین نشسته‌ام،
۱۰ باشد که زن من برای دیگری آسیاب کند،
و دیگران بر وی خم شوند!
۱۱ زیرا که آن کارْ قباحت است؛
گناهی مستوجب مجازات؛
۱۳ «اگر حق غلام یا کنیز خود را پایمال کرده‌ام،
آنگاه که از من شکایت داشته‌اند،
۱۴ پس چون خدا به ضد من برخیزد، چه خواهم کرد؟
و چون بازخواست کند، او را چه جواب خواهم داد؟
۱۵ آیا آن که مرا در رَحِم آفرید، او را نیز نیافرید؟
آیا ما هر دو را یکی در رَحِم نسرشت؟
۱۶ «اگر آرزوی بینوایان را از ایشان دریغ کرده
و چشمان بیوه‌زنان را از انتظار تار گردانیده‌ام،
۱۷ اگر لقمهٔ خویش به تنهایی خورده،
و آن را با یتیم قسمت نکرده‌ام -
۱۸ حال آنکه از جوانی یتیمان را چون پدرْ بزرگ کرده‌ام،
و از رَحِم مادر، بیوه‌زنان را رَهنما بوده‌ام -
۱۹ اگر کسی را که از برهنگی تلف می‌شود، دیده‌ام
یا نیازمندی را که بی‌جامه است،
۲۰ و جان او مرا برکت نداده،
و از پشم گوسفندانم گرم نشده است،
۲۱ اگر دست خویش بر یتیم بلند کرده‌ام،
از آن رو که از حمایت محکمه برخوردار بوده‌ام،
۲۲ باشد که بازویم از کتفم بیفتد،
و ساعدم از آرنج قطع شود!
۲۳ زیرا که از بلای خدا وحشت دارم،
و تاب تحمل کبریایی او را ندارم.
۲۴ «اگر اعتمادم به طلا بوده است،
و به طلای ناب گفته‌ام: ”تو امنیت منی“،
۲۵ اگر از کثرت دارایی خویش شادمان بوده‌ام،
و از اینکه دستم بسیار کسب کرده است،
۲۶ اگر بر درخشش آفتاب نظر کرده‌ام،
یا بر خرامیدن تابناک ماه،
۲۷ و دل من در نهان فریفته شده است،
و به دست خویش بوسه فرستاده‌ام،
۲۸ این نیز گناهی است مستوجب مجازات،
زیرا خدای متعال را منکر شده‌ام.
۲۹ «اگر از مصیبتِ دشمن خویش شادی کرده‌ام،
یا از بلایی که دامنگیرش شده به وجد آمده‌ام -
۳۰ حال آنکه زبان از گناه بازداشته
و بر جانش لعنت نفرستاده‌ام -
۳۱ اگر اهل خیمهٔ من نگفته‌اند:
”کیست که از خوراک او سیر نشده باشد؟“
۳۲ - غریب شب را در کوچه به سر نیاورده،
زیرا درِ خانهٔ من به روی مسافر باز بوده است -
۳۴ از آن رو که از جماعتِ بزرگ ترسان بوده‌ام،
و اهانت طوایف مرا هراسان ساخته است،
چندان که لب فرو بسته، از خانه بیرون نرفته‌ام -
۳۵ «(کاش کسی بود که سخنم را می‌شنید!
هان، امضای من حاضر است؛
باشد که قادر مطلق مرا پاسخ گوید،
و مدعی من ادعای خود را در کتابی بنگارد!
۳۶ زیرا به‌یقین آن را بر دوش خود برمی‌داشتم،
و چون تاج بر سر خود می‌بستم.
۳۸ «اگر زمینم بر ضد من فریاد برآورده است،
و شیارهایش با هم گریسته‌اند،
۴۰ باشد که خارها به عوض گندم برویَد،
و کرکاس به عوض جو!»
سخنان ایوب به پایان رسید.