پس از این که پولُس به مردان و زنان باایمان اشاره کرد،‏ بارزترین نمونهٔ ایمان را برجسته ساخت.‏ او در عبرانیان ۱۲:‏۲ در مورد سَرورمان عیسی مسیح چنین گفت:‏ «به خاطر شادی‌ای که پیش رو داشت تیر شکنجه را تحمّل کرده،‏ شرمساری را بی‌اهمیت شمرد و حال به دست راست تخت خدا نشسته است.‏» به راستی ما باید به نمونهٔ ایمان عیسی بیندیشیم که با سخت‌ترین آزمایش‌ها روبرو شد.‏ مسیحیانی همچون آنتیپاسِ وفادار که در قرن اول به شهادت رسیدند،‏ در پیروی از نمونهٔ عیسی حاضر به سازش نشدند.‏ ‎(‏مکا ۲:‏۱۳‏)‎‏ پاداش آنان رستاخیز در آسمان بود،‏ رستاخیزی برجسته‌تر از «رستاخیز بهتر» که مردان و زنان باایمانِ پیش از مسیح مشتاق آن بودند،‏ یعنی رستاخیز بر روی زمین.‏ ‎(‏عبر ۱۱:‏۳۵‏)‎‏ پس از برقراری پادشاهی خدا در سال ۱۹۱۴ تمامی این خادمان مسح‌شده و وفادار که در خواب مرگ بودند،‏ به صورت موجودی روحی رستاخیز یافتند تا در آسمان به همراه عیسی بر انسان‌ها حکمرانی کنند.‏—‏مکا ۲۰:‏۴‏.‏ ب۱۶/‏۱۰ ۳:‏۱۲

برخی والدین به دلیل این که در کودکی از سوی والدینشان هرگز تشویق نشدند،‏ فرزندانشان را تحسین نمی‌کنند و به آنان دلگرمی نمی‌دهند.‏ بسیاری از کارمندان گله و شکایت می‌کنند که در محل کارشان تشویق و دلگرمی وجود ندارد و از سوی کارفرمایان خود تحسین نمی‌شوند.‏ دلگرمی و قوّت‌قلب دادن به دیگران اغلب شامل این می‌شود که شخص را به دلیل کار خوبش تحسین کنیم و به او اطمینان بخشیم که دارای خصوصیاتی خوب است.‏ همچنین می‌توانیم ‹به کسانی که دلسرد شده‌اند،‏ دلگرمی بخشیم.‏› ‎(‏۱تسا ۵:‏۱۴‏،‏ پاورقی)‎‏ واژ یونانی که اغلب «دلگرمی» و «قوّت‌قلب» ترجمه می‌شود،‏ به طور تحت‌اللفظی به مفهوم «کسی را به نزد خود فراخواندن» است.‏ همچنان که دوشادوش برادران و خواهرانمان خدمت می‌کنیم،‏ احتمالاً برایمان فرصت‌هایی پیش خواهد آمد تا بتوانیم آنان را تشویق کرده دلگرم سازیم.‏ ‎(‏جا ۴:‏۹،‏ ۱۰)‎‏ آیا در فرصت‌های مناسبی که پیش می‌آید به دیگران می‌گوییم که چرا آنان را دوست داریم و برایشان ارزش قائلیم؟‏ پیش از این که به این سؤال پاسخ دهیم،‏ مفید خواهد بود که بر این گفتهٔ کتاب امثال تأمّل و تفکر کنیم:‏ «چه نیکوست سخنی که به وقتش گفته شود!‏»—‏امث ۱۵:‏۲۳.‏ ب۱۶/‏۱۱ ۱:‏۳-‏۵

یَهُوَه در پیشگویی‌ای در رابطه با وضعیت آیند پرستندگانش گفت:‏ «بی‌گمان باقی‌ماندگان اسرائیل را جمع خواهم کرد.‏ ایشان را همچون گوسفندان با هم در آغل خواهم نهاد.‏» ‎(‏میکا ۲:‏۱۲)‎‏ او همچنین از طریق صَفَنیای نبی گفت:‏ «زبان قوم‌ها را به زبانی پاک [به زبان حقیقت] تبدیل خواهم کرد،‏ تا همگی نام یهوه را بخوانند و او را به یکدلی خدمت کنند [او را در اتحاد بپرستند].‏» ‎(‏صف ۳:‏۹)‎‏ حقیقتاً سپاسگزاریم که این افتخار را داریم که یَهُوَه خدا را در اتحاد و یگانگی بپرستیم.‏ واضح است که پندهای الهام‌شده در کلام یَهُوَه خدا به مسیحیان قرن اول در قُرِنتُس و شهرهای دیگر کمک کرد تا پاکی،‏ صلح و وحدت جماعت را حفظ کنند.‏ ‎(‏۱قر ۱:‏۱۰؛‏ افس ۴:‏۱۱-‏۱۳‏،‏ پاورقی؛‏ ۱پطر ۳:‏۸‏)‎‏ امروزه به خاطر تلاش اشخاصی که در سازمان خدا هستند و به طور متحد موعظه می‌کنند،‏ مردم سراسر زمین می‌توانند به شناخت مقاصد شگفت‌انگیز خدا دست یابند.‏ ب۱۶/‏۱۱ ۲:‏۱۶،‏ ۱۸