مزامیر
چرا مرا واگذاشتی؟
برای سالار سرایندگان: در مایهٔ ’غزال سحرگاهی‘. مزمور داوود.
۲۲ ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا واگذاشتی
و از نجات من و سخنان فغانم دوری؟
۲ ای خدای من، همهٔ روز فریاد برمی‌کشم و اجابت نمی‌کنی؛
همهٔ شب نیز، و مرا خاموشی نیست!
۴ بر تو پدران ما توکل کردند
آری، بر تو توکل کردند و ایشان را رهایی بخشیدی.
۶ اما من کِرمی بیش نیستم و انسان نِی!
عار آدمیانم و تحقیرشدهٔ قوم!
۷ هر که بر من می‌نگرد ریشخندم می‌کند؛
دهان کج می‌کنند و سر جنبانیده، می‌گویند:
۹ اما تو مرا از شکم مادر بیرون آوردی،
و از شیرخوارگی اطمینانم بخشیدی!
۱۰ از تولد بر تو افکنده شدم؛
از شکم مادرم، خدای من تویی.
۱۲ گاوان نرِ بسیار دور مرا گرفته‌اند،
گاوان تنومندِ باشان احاطه‌ام کرده‌اند.
۱۳ دهان خویش به فراخی بر من گشوده‌اند،
چون شیران درّندهٔ غرّان.
۱۴ همچون آبْ ریخته می‌شوم،
و استخوانهایم جملگی از هم گسیخته است.
دل من چون موم
در اندرونم گداخته شده است.
۱۷ می‌توانم همهٔ استخوانهایم را بشمارم.
آنان خیره بر من چشم دوخته‌اند.
۱۸ جامه‌هایم را میان خود تقسیم کرده‌اند
و بر تن‌پوش من قرعه افکنده‌اند.
۱۹ اما تو ای خداوند، دور مباش!
ای قوّت من، به یاری‌ام بشتاب!
۲۰ جان مرا از شمشیر برهان
و زندگی مرا از چنگ سگان!
۲۱ مرا از دهان شیر نجات بخش،
ای که از میان شاخهای گاوان وحشی مرا اجابت کرده‌ای!
۲۲ نام تو را به برادرانم اعلام خواهم کرد
و در میان جماعت، تو را خواهم ستود.
۲۳ ای ترسندگان خداوند، او را بستایید!
ای همهٔ نسل یعقوب، او را جلال دهید!
ای همهٔ نسل اسرائیل، از هیبت او بترسید!
۲۴ زیرا او مظلومیت مظلوم را حقیر و خوار نشمرده،
و روی خود را از او نپوشانیده است؛
بلکه فریاد کمک او را شنیده است.
۲۵ ستایش من در جماعت بزرگ از توست.
نذرهای خود را در حضور ترسندگانت ادا خواهم کرد.
۲۶ مسکینان غذا خورده سیر خواهند شد؛
و جویندگان خداوند او را خواهند ستود.
دلهای شما تا ابد زنده بماند!
۲۷ همهٔ کرانهای زمین به یاد آورده،
نزد خداوند بازگشت خواهند کرد.
همهٔ طوایف قومها در حضور او پرستش خواهند نمود.
۲۸ زیرا که پادشاهی از آن خداوند است؛
اوست که بر قومها فرمان می‌راند.
۲۹ همهٔ قوی‌بُنیِگانِ زمین غذا خورده، سَجده خواهند کرد؛
و آنان که به خاک فرو می‌روند، جملگی در حضورش زانو خواهند زد،
حتی آن که نمی‌تواند خویشتن را زنده نگاه دارد.
۳۰ آیندگان در خدمت او خواهند بود؛
و به نسلهای بعدی دربارهٔ خداوندگار خبر خواهند داد.
۳۱ و آنان به قومی که در آستانهٔ تولدند
عدالت او را اعلام خواهند کرد،
و خواهند گفت که او این را کرده است.