مزامیر

۵۶ خدایا،‏ مرا فیض عطا فرما،‏

زیرا انسان بر من پا می‌گذارد!‏*

همهٔ روز،‏ مهاجمان بر من ستم روا می‌دارند.‏

۲ تمام روز،‏ مخالفان مرا لگدمال می‌کنند،‏*

زیرا بسیاری متکبرانه با من می‌جنگند.‏

۳ آنگاه که ترسان شوم،‏

بر تو توکل خواهم کرد.‏

۴ آری،‏ بر خدا توکل خواهم کرد،‏

بر خدایی که کلامش را می‌ستایم.‏

و ترسان نخواهم شد؛‏

انسان خاکی به من چه تواند کرد؟‏

۵ همهٔ روز سخنان مرا تحریف می‌کنند،‏

و همهٔ تدبیرهایشان برای آزار من است.‏

۶ دسیسه می‌کنند،‏

در کمین می‌نشینند،‏

و گامهایم را می‌پایند،‏

زیرا قصد جان من دارند!‏

۷ با این همه شرارت،‏ آیا جان سالم به در خواهند برد؟‏

خدایا،‏ در خشمِ خود قومها را سرنگون ساز!‏

۸ تو شمار آوارگیهایم را نگاه می‌داری،‏

و اشکهایم را در مَشک خود می‌نهی!‏

آیا آنها در دفترِ تو نیست؟‏

۹ پس آنگاه که یاری بخواهم،‏

دشمنانم واپس خواهند نشست.‏

این را نیک می‌دانم که* خدا با من است.‏

۱۰ آری،‏ بر خدا توکل می‌دارم،‏

بر خدایی که کلامش را می‌ستایم،‏

بر خداوندی که کلامش را می‌ستایم.‏

۱۱ و ترسان نخواهم شد؛‏

آدمی به من چه تواند کرد؟‏

۱۲ خدایا،‏ نذرهایم را به تو باید ادا کنم؛‏

قربانیهای شکرگزاری به تو تقدیم خواهم کرد.‏

۱۳ زیرا که تو خدایا،‏

جانم را از مرگ رهانیدی،‏

و پاهایم را از لغزش بازداشتی،‏

تا در نور زندگی در حضور خدا سالک باشم.‏