لوقا

دعوت به توبه

۱۳ در همان زمان،‏ شماری از حاضران،‏ از جلیلیانی با عیسی سخن گفتند که پیلاتُس خونشان را با خون قربانیهایشان درهم آمیخته بود.‏ ۲ عیسی در پاسخ گفت:‏ «آیا چون آن جلیلیان به چنین روز دچار شدند،‏ گمان می‌کنید از بقیهٔ اهالی جلیل گناهکارتر بودند؟‏ ۳ به شما می‌گویم که چنین نیست.‏ بلکه اگر توبه نکنید،‏ شما نیز جملگی هلاک خواهید شد.‏ ۴ و آیا گمان می‌کنید آن هجده تن که برج سْیلوآم بر آنها افتاد و مردند،‏ از دیگر ساکنان اورشلیم خطاکارتر بودند؟‏ ۵ به شما می‌گویم که چنین نیست.‏ بلکه اگر توبه نکنید،‏ شما نیز جملگی هلاک خواهید شد.‏»‏

۶ سپس این مَثَل را آورد:‏ «مردی درخت انجیری در تاکستان خود کاشت.‏ چون خواست میوهٔ آن را بچیند،‏ چیزی بر آن نیافت.‏ ۷ پس به باغبان خود گفت:‏ ”‏سه سال است برای چیدن میوهٔ این درخت می‌آیم امّا چیزی نمی‌یابم.‏ آن را ببُر،‏ تا خاک را هدر ندهد.‏“‏ ۸ امّا او پاسخ داد:‏ ”‏سرورم،‏ بگذار یک سال دیگر هم بماند.‏ گِردش را خواهم کند و کودش خواهم داد.‏ ۹ اگر سال بعد میوه آورد که هیچ؛‏ اگر نیاورد آنگاه آن را بِبُر.‏“‏»‏

شفای زن علیل

۱۰ در یکی از روزهای شَبّات،‏ عیسی در کنیسه‌ای تعلیم می‌داد.‏ ۱۱ در آنجا زنی بود که روحی او را هجده سال علیل کرده بود.‏ پشتش خمیده شده بود و به هیچ روی توان راست ایستادن نداشت.‏ ۱۲ چون عیسی او را دید،‏ نزد خود فرا خواند و فرمود:‏ «ای زن،‏ از ضعف خود خلاصی یافتی!‏» ۱۳ سپس بر او دست نهاد و او بی‌درنگ راست ایستاده،‏ خدا را ستایش کرد.‏ ۱۴ امّا رئیس کنیسه از اینکه عیسی در روز شَبّات شفا داده بود،‏ خشمگین شد و به مردم گفت:‏ «شش روز برای کار دارید.‏ در آن روزها بیایید و شفا بگیرید،‏ نه در روز شَبّات.‏» ۱۵ خداوند در پاسخ گفت:‏ «ای ریاکاران!‏ آیا هیچ‌یک از شما در روز شَبّات گاو یا الاغ خود را از طویله باز نمی‌کند تا برای آب دادن بیرون بَرَد؟‏ ۱۶ پس آیا نمی‌بایست این زن را که دختر ابراهیم است و شیطان هجده سال اسیرش کرده بود،‏ در روز شَبّات از این بند رها کرد؟‏» ۱۷ چون این را گفت،‏ مخالفانش همه شرمسار شدند،‏ امّا جمعیت همگی از آن همه کارهای شگفت‌آور او شادمان بودند.‏

مَثَل دانهٔ خردل و مَثَل خمیرمایه

۱۸ آنگاه گفت:‏ «پادشاهی خدا به چه مانَد؟‏ آن را به چه تشبیه کنم؟‏ ۱۹ همچون دانهٔ خردلی است که مردی آن را برگرفت و در باغ خود کاشت.‏ آن دانه رویید و درختی شد،‏ چنانکه پرندگان آسمان آمدند و بر شاخه‌هایش آشیانه ساختند.‏»‏

۲۰ باز گفت:‏ «پادشاهی خدا را به چه تشبیه کنم؟‏ ۲۱ همچون خمیرمایه‌ای است که زنی برگرفت و با سه کیسه* آرد مخلوط کرد تا تمامی خمیر ور آمد.‏»‏

درِ تنگ

۲۲ عیسی در راه اورشلیم،‏ به شهرها و روستاها می‌رفت و تعلیم می‌داد.‏ ۲۳ در این میان،‏ کسی از او پرسید:‏ «سرور من،‏ آیا تنها شماری اندک از مردم نجات خواهند یافت؟‏» به ایشان گفت:‏ ۲۴ ‏«سخت بکوشید تا از درِ تنگ داخل شوید ،‏زیرا به شما می‌گویم،‏ بسیاری خواهند کوشید تا داخل شوند،‏ امّا نخواهند توانست.‏ ۲۵ چون صاحبخانه برخیزد و در را ببندد،‏ بیرون ایستاده،‏ در را خواهید کوبید و خواهید گفت:‏ ”‏سرورا،‏ در بر ما بگشا!‏“‏ امّا او پاسخ خواهد داد:‏ ”‏شما را نمی‌شناسم؛‏ نمی‌دانم از کجایید.‏“‏ ۲۶ خواهید گفت:‏ ”‏ما با تو خوردیم و آشامیدیم و تو در کوچه‌های ما تعلیم می‌دادی.‏“‏ ۲۷ امّا جواب خواهید شنید:‏ ”‏شما را نمی‌شناسم؛‏ نمی‌دانم از کجایید.‏ از من دور شوید،‏ ای بدکاران!‏“‏ ۲۸ آنگاه در آنجا گریه و دندان بر هم ساییدن خواهد بود،‏ زیرا ابراهیم و اسحاق و یعقوب و همهٔ انبیا را در پادشاهی خدا خواهید دید،‏ امّا خود را محروم خواهید یافت.‏ ۲۹ مردم از شرق و غرب و شمال و جنوب خواهند آمد و بر سفرهٔ پادشاهی خدا خواهند نشست.‏ ۳۰ آری،‏ هستند آخرینی که اوّل خواهند شد،‏ و اوّلینی که آخر.‏»‏

اندوه عیسی برای اورشلیم

۳۱ در آن هنگام،‏ تنی چند از فَریسیان نزد عیسی آمدند و گفتند:‏ «اینجا را ترک کن و به جایی دیگر برو،‏ زیرا هیرودیس می‌خواهد تو را بکشد.‏» ۳۲ در جواب گفت:‏ «بروید و به آن روباه بگویید:‏ ”‏امروز و فردا دیوها را بیرون می‌کنم و مردم را شفا می‌دهم،‏ و در روز سوّم کار خویش را به کمال خواهم رسانید.‏ ۳۳ امّا امروز و فردا و پس‌فردا باید به راه خود ادامه دهم،‏ زیرا ممکن نیست نبی بیرون از اورشلیم کشته شود.‏“‏ ۳۴ ای اورشلیم،‏ ای اورشلیم،‏ ای قاتل پیامبران و سنگسارکنندهٔ رسولانی که نزدت فرستاده می‌شوند!‏ چند بار خواستم همچون مرغی که جوجه‌هایش را زیر بالهای خود جمع می‌کند،‏ فرزندان تو را گرد آورم،‏ امّا نخواستی!‏ ۳۵ اینک خانهٔ شما به خودتان ویران واگذاشته می‌شود.‏ و به شما می‌گویم که دیگر مرا نخواهید دید تا روزی که بگویید:‏ ”‏مبارک است آن که به نام خداوند می‌آید.‏“‏»‏