۲۹ به یاد داشته باشید که یَهُوَه روزی خاص یعنی روز شَبّات را به شما داده است.+ به همین دلیل، در روز ششم، نان دو روز را به شما می‌دهد. در روز هفتم همهٔ شما باید هر جا که هستید بمانید و هیچ کس نباید محل خودش را ترک کند.»
۱۰ اما روز هفتم شَبّاتی برای خدای تو یَهُوَه است. در آن روز نباید کار کنی؛ نه تو، نه پسران و دخترانت، نه غلامان و کنیزانت، نه دام‌هایت و نه غریبانی که در شهر* تو ساکنند؛+
۱۲ همین طور روزهای شَبّات را به آن‌ها دادم + تا نشانه‌ای بین خودم و آن‌ها باشد + و بدانند من که یَهُوَه هستم آن‌ها را انتخاب کرده‌ام تا قوم خاص من باشند.