۲۸ «اما به محض این که آسایش پیدا میکردند، باز در حضورت به کارهای بد دست میزدند + و تو هم آنها را رها میکردی تا دشمنانشان بر آنها مسلّط شوند.+ بعد برمیگشتند و از تو کمک میخواستند.+ تو از آسمانها میشنیدی و به دلیل رحمت عظیمت هر بار نجاتشان میدادی.+