۱۶ مَنَسّی نه تنها با گناهانش باعث شد مردم یهودا مرتکب گناه شوند و به کارهایی دست بزنند که در نظر یَهُوَه بد بود،‏ بلکه خون عدهٔ زیادی را هم که بی‌گناه بودند ریخت و سرتاسر اورشلیم را با خونشان پر کرد.‏+

۲۶ با این حال،‏ یَهُوَه به خاطر تمام کارهای زشت و زنندهٔ مَنَسّی هنوز از دست یهودا خشمگین بود.‏+

۱۱ به همین دلیل،‏ یَهُوَه کاری کرد که فرماندهان لشکر پادشاه آشور با سپاهشان به آن‌ها حمله کنند.‏ آن‌ها مَنَسّی را اسیر کردند و به قلاب کشیدند* و با دو غُل و زنجیر مسی بستند و به بابِل بردند.‏ ۱۲ وقتی مَنَسّی در سختی و عذاب بود،‏ به یَهُوَه خدایش التماس کرد که به او لطف کند.‏* او خود را در مقابل خدای اجدادش خیلی فروتن کرد.‏ ۱۳ مَنَسّی از دعا کردن دست نکشید و خدا دعاهای التماس‌آمیز او را شنید و تحت تأثیر قرار گرفت.‏ پس اجازه داد که مَنَسّی به اورشلیم برگردد و دوباره حکمرانی کند.‏+ آن وقت مَنَسّی فهمید که یَهُوَه خدای حقیقی است.‏+