۱۰ روزی به دیدن شِمَعیا (‏پسر دِلایا و نوهٔ مِهیطَب‌ئیل)‏ رفتم.‏ او در خانه‌اش را به روی خودش بسته بود.‏ شِمَعیا به من گفت:‏ «بیا قرار بگذاریم که به خانهٔ خدای حقیقی برویم و همدیگر را داخل معبد ببینیم و درهای معبد را ببندیم،‏ چون برای کشتن تو می‌آیند؛‏ بله آن‌ها شب می‌آیند تا تو را بکشند!‏» ۱۱ اما در جواب گفتم:‏ «آیا می‌شود مردی مثل من فرار کند؟‏ آیا کسی مثل من،‏ می‌تواند داخل معبد برود و زنده بماند؟‏+ من داخل معبد نمی‌روم!‏» ۱۲ بعد متوجه شدم که حرف شِمَعیا از طرف خدا نبود،‏ بلکه طوبیا و سَنبَلَّط + او را اجیر کرده بودند تا این چیزها را به ضدّ من بگوید.‏*‏