۳۱ صخرهٔ دشمنانمان مثل صخرهٔ ما نیست،‏+

حتی خودشان هم این را می‌دانند.‏+

 ۲ ای یَهُوَه،‏ هیچ کس مثل تو مقدّس نیست،‏

و هیچ کس مثل تو نیست.‏

ای خدای ما،‏ فقط تو مثل صخره محکم هستی.‏

۳۳ خدای حقیقی قلعهٔ محکم من است،‏

او راه‌هایم را صاف و هموار می‌کند.‏

۳۴ او پاهایم را مثل پاهای آهو می‌کند،‏

و مرا در بلندی‌ها استوار نگه می‌دارد.‏

۳۵ او دست‌هایم را برای جنگ تعلیم می‌دهد،‏

تا بتوانم با بازوانم کمان مسی را خم کنم.‏

۳۶ تو سپر نجاتت را به من می‌دهی،‏

و فروتنی تو مرا بزرگ می‌کند.‏

۳۷ تو راه را برای قدم‌هایم وسیع‌تر می‌کنی؛‏

پس پاهایم نمی‌لغزند.‏

۳۸ دشمنانم را تعقیب می‌کنم و آن‌ها را از بین می‌برم؛‏

و تا نابودشان نکنم،‏ برنمی‌گردم.‏

۳۹ آن‌ها را خرد و نابود می‌کنم تا دیگر بلند نشوند؛‏

آن‌ها زیر پاهایم می‌افتند.‏

۴۰ تو برای جنگیدن به من نیرو می‌دهی؛‏

دشمنانم را در مقابل من نقش بر زمین می‌کنی.‏

۴۱ دشمنانم را از من فراری می‌دهی؛‏

من کسانی را که از من متنفرند،‏ نابود می‌کنم.‏*

۴۲ آن‌ها برای کمک فریاد می‌زنند،‏ ولی کسی نجاتشان نمی‌دهد؛‏

حتی از یَهُوَه کمک می‌خواهند،‏ ولی او به آن‌ها جواب نمی‌دهد.‏

۴۳ من آن‌ها را آنقدر می‌کوبم تا مثل خاک زمین شوند.‏

خُردشان می‌کنم و مثل گِل و لای کوچه‌ها لگدمال می‌کنم.‏