۶ مردم مرا مسخره و تحقیر می‌کنند،‏+

طوری که انگار کِرم هستم،‏ نه یک انسان.‏

۷ هر کسی که مرا می‌بیند،‏ مسخره‌ام می‌کند؛‏+

به من پوزخند می‌زند و سرش را تکان می‌دهد و با طعنه می‌گوید:‏+

۶ من گذاشتم که به پشتم شلاق بزنند،‏

و ریشم را بکنند.‏

۳ مردم او را خوار و حقیر شمردند و از او دوری کردند.‏

او با درد و رنج آشنا بود* و مریضی را خوب می‌شناخت.‏