نامهٔ دوم پولُس به قُرِنتیان
۴ بنابراین، ما از این کار موعظه دست نمی‌کشیم، چون خدا از روی رحمتش این وظیفه را به ما داده است. ۲ ما کارهای شرم‌آوری را که دور از چشم دیگران انجام می‌شود ترک کرده‌ایم. به علاوه، رفتار فریبکارانه نداریم و کلام خدا را تحریف نمی‌کنیم، بلکه حقیقت را اعلام می‌کنیم و با این کار در حضور خدا سرمشق خوبی از خودمان به جا می‌گذاریم تا مورد تأیید وجدان همهٔ مردم قرار بگیریم. ۳ اگر خبر خوشی که اعلام می‌کنیم پنهان* باشد، برای کسانی پنهان است که در راه نابودی هستند. ۴ خدای این دنیا* ذهن این بی‌ایمانان را کور کرده تا نور خبر خوش را که پیامی پرجلال دربارهٔ مسیح است نبینند؛ همان مسیح که صورت و شبیه خداست. ۵ پیامی که ما موعظه می‌کنیم دربارهٔ خودمان نیست، بلکه دربارهٔ عیسی مسیح است و می‌گوییم که عیسی سَرور ماست و ما به خاطر او خدمتگزاران شما هستیم؛ ۶ چون خدا خودش گفت: «نور باید از میان تاریکی بدرخشد.» پس خدا نورش را بر دل‌های ما تابانده و به این ترتیب، شناخت پرشکوه او از طریق مسیح* دل‌هایمان را روشن کرده است.
۷ با این حال، ما که مثل ظرف‌های گِلی* هستیم، این گنج* را در خودمان داریم تا معلوم شود که قدرت فوق‌العادهٔ ما از خداست، نه از خودمان. ۸ ما از هر جهت زیر فشاریم، ولی نه آنقدر که نتوانیم حرکت کنیم؛ سردرگم هستیم، ولی نه تا حدّی که هیچ راهی برایمان وجود نداشته باشد. ۹ اذیت و آزار می‌بینیم، ولی به حال خودمان رها نشده‌ایم؛ به زمین زده شده‌ایم، ولی از بین نرفته‌ایم. ۱۰ همان طور که عیسی با خطر مرگ روبرو بود، ما هم مثل او همیشه با خطر مرگ روبرو هستیم تا معلوم شود که زندگی ما هم مثل زندگی عیساست.* ۱۱ بله، به خاطر پیروی از عیسی، جان ما همیشه در خطر مرگ قرار دارد تا معلوم شود که ما هم مثل عیسی رنج می‌کشیم.* ۱۲ پس هرچند ما با مرگ روبرو می‌شویم، نتیجهٔ آن برای شما زندگی است.
۱۳ نوشته‌های مقدّس دربارهٔ ایمان می‌گوید: «چون ایمان داشتم، صحبت کردم.» ما هم با همین روحیه ایمان داریم و در نتیجه صحبت می‌کنیم. ۱۴ ما می‌دانیم همان خدا که عیسی را بعد از مرگ زنده کرد، ما را هم مثل عیسی رستاخیز خواهد داد و با شما به حضور او خواهد آورد. ۱۵ همهٔ این‌ها به نفع شماست، چون به این ترتیب هر چه تعداد کسانی که لطف خدا شامل حالشان می‌شود بیشتر شود، عدهٔ بیشتری هم خدا را به خاطر لطف بی‌کرانش شکر و سپاس خواهند گفت و خدا هم بیشتر تمجید خواهد شد.
۱۶ بنابراین، از خدمت به خدا دست نمی‌کشیم. با این که نیروی جسمی ما* به‌تدریج از بین می‌رود، اما نیروی باطنی ما* روزبه‌روز بیشتر و تازه‌تر می‌شود. ۱۷ هرچند سختی‌ها و مشکلات ما جزئی و زودگذرند، برای ما شکوه و جلالی به ارمغان می‌آورند که جاودان است و روزبه‌روز عظمت آن بیشتر می‌شود. ۱۸ پس نگاه ما به چیزهای نادیدنی است، نه چیزهای دیدنی؛ چون چیزهای دیدنی موقتی و زودگذرند، ولی چیزهای نادیدنی تا ابد پایدار می‌مانند.