اِرْمیا
۵۰ یَهُوَه دربارهٔ بابِل و سرزمین کَلدانیان، این پیام را به اِرْمیای نبی داد:
۲ «این خبر را به همهٔ ملت‌ها برسانید! آن را اعلام کنید!
پرچمی بلند کنید و خبر را جار بزنید!
چیزی را پنهان نکنید!
بگویید: ‹بابِل تسخیر شده!
خدایش بِل رسوا شده،
و مِرودَک به وحشت افتاده است!
بت‌های دیگر بابِل هم رسوا شده‌اند.
بت‌های نفرت‌انگیزش* به وحشت افتاده‌اند.›
۳ ملتی از طرف شمال به بابِل هجوم آورده،
و آن سرزمین را ویران کرده است.
دیگر کسی در بابِل زندگی نمی‌کند؛
همه، چه انسان و چه حیوان، از آنجا فرار کرده‌اند،
و دیگر در آنجا نیستند.»
۴ یَهُوَه می‌گوید: «در آن روزها و در آن زمان، قوم اسرائیل و مردم یهودا دور هم جمع می‌شوند. آن‌ها گریه‌کنان خواهند آمد و به دنبال یَهُوَه خدایشان خواهند بود. ۵ آن‌ها خواهند پرسید راه صَهیون کدام طرف است و به آن سمت راه خواهند افتاد و خواهند گفت: ‹بیایید عهدی ابدی با یَهُوَه ببندیم که هیچ وقت فراموش نمی‌شود، و به این شکل دوباره قوم او شویم.› ۶ قوم من مثل گوسفندان گمشده هستند؛ چوپانانشان آن‌ها را گمراه و در میان کوه‌ها آواره کرده‌اند. آن‌ها از یک کوه به کوه دیگر می‌روند و یادشان رفته که استراحتگاهشان کجاست. ۷ همهٔ دشمنانی که قومم را پیدا کردند، آن‌ها را بلعیدند و گفتند: ‹ما مقصر نیستیم، چون آن‌ها به یَهُوَه که منشأ عدالت* است گناه کردند و به یَهُوَه که امید اجدادشان بود، وفادار نماندند.›»
۸ «ای قوم من، از بابِل فرار کنید!
از سرزمین کَلدانیان بیرون بروید،
و مثل بزهای نر در گله، جلوتر از بقیه بروید،
۹ چون من گروهی از ملت‌های بزرگ را از سرزمین شمال برمی‌انگیزم،
و آن‌ها را وادار می‌کنم تا به بابِل حمله کنند.
آن‌ها به ضدّ بابِل لشکرکشی خواهند کرد،
و بابِل تسخیر خواهد شد.
تیرهای آن‌ها مثل تیرهای جنگجویانی هستند که بی‌رحمانه بچه‌ها را از بین می‌برند.
تیرهایشان به هدف خواهند خورد،
و هیچ تیری به خطا نخواهد رفت!»
۱۰ یَهُوَه می‌گوید: «سرزمین کَلدانیان* غارت خواهد شد،
و غارتگران، همه چیز را با خودشان خواهند برد،
شما مثل گوساله‌های ماده در چراگاه‌های سرسبز جست و خیز می‌کردید،
و مثل اسب‌های نر شیهه می‌کشیدید!
۱۲ مادر شما رسوا شده است؛
او که شما را به وجود آورد، مأیوس شده است.
روزی می‌رسد که بابِل کم‌اهمیت‌ترین ملت دنیا می‌شود،
و به بیابانی خشک و بی‌آب و علف تبدیل می‌شود.
۱۳ به خاطر خشم یَهُوَه دیگر کسی در بابِل زندگی نخواهد کرد؛
آن شهر کاملاً غیرمسکونی می‌شود.
هر کسی که از آنجا عبور کند، مات و مبهوت می‌شود،
و به خاطر بلاهایی که به سرش آمده، انگشت به دهان می‌ماند.
۱۴ ای همهٔ کمانداران،
لشکرکشی کنید و بابِل را از هر طرف محاصره کنید!
بابِل را نشانه بگیرید و همهٔ تیرهایتان را به طرفش پرتاب کنید،
چون به یَهُوَه گناه کرده است.
۱۵ فریاد جنگ برآورید و از هر طرف به بابِل حمله کنید!
نگاه کنید! بابِل تسلیم می‌شود!
ستون‌ها و دیوارهایش فرو می‌ریزند،
چون این انتقام یَهُوَه است!
از بابِل انتقام بگیرید!
همان بلایی را که به سر دیگران آورده، به سر خودش بیاورید!
۱۶ نگذارید برزگرها در بابِل بذر بکارند،
و دروکنندگان درو کنند.
همهٔ غریبانی که در آنجا هستند، به سرزمین خودشان فرار می‌کنند،
و پیش قوم خودشان می‌روند، چون شمشیر دشمن به کسی رحم نمی‌کند.
۱۷ «قوم اسرائیل مثل گوسفندانی هستند که شیرها آن‌ها را پراکنده کرده‌اند. اول پادشاه آشور آن‌ها را بلعید و بعد از آن، نِبوکَدنَصَّر، پادشاه بابِل استخوان‌هایشان را خُرد کرد. ۱۸ به این خاطر، یَهُوَه خدای لشکرها و خدای اسرائیل می‌گوید: ‹من همان کاری را با پادشاه بابِل و سرزمینش می‌کنم که با پادشاه آشور کردم. ۱۹ همین طور، قوم اسرائیل را به سرزمین خودشان برمی‌گردانم تا مثل گوسفندان در چراگاه‌های کَرمِل و باشان بچرند و دوباره در کوه‌های اِفرایِم و جِلعاد شادی کنند.›»
۲۰ یَهُوَه می‌گوید: «در آن روزها و در آن زمان،
دنبال این می‌گردند که در اسرائیل گناهی پیدا کنند؛
ولی نه در اسرائیل گناهی پیدا خواهد شد،
و نه در یهودا،
چون من کسانی را که زنده گذاشته‌ام خواهم بخشید.»
۲۱ یَهُوَه می‌گوید: «به مردم سرزمین مِراتایِم و ساکنان فِقود حمله کنید.
آن‌ها را بکشید و کاملاً از بین ببرید.
به همهٔ فرمان‌هایی که به شما داده‌ام عمل کنید.
۲۲ صدای جنگ و مصیبتی عظیم،
در این سرزمین شنیده می‌شود!
۲۳ ببینید پُتکی که تمام ملت‌های زمین را کوبید، چطور خودش شکسته و خرد شده است!
بابِل آنقدر ویران شده که همهٔ ملت‌ها از دیدن وضعیت اسفبارش وحشت می‌کنند!
۲۴ ای بابِل، بدون این که بدانی،
در دامی که برایت گذاشته بودم گرفتار شده‌ای.
پس تو را پیدا کردند و تسخیر شدی،
چون با یَهُوَه دشمنی کردی.
۲۵ یَهُوَه اسلحه‌خانه‌اش را باز کرده،
و اسلحه‌های خشمش را بیرون آورده!
یَهُوَه حاکم متعال و خدای لشکرها
با مردم سرزمین کَلدانیان کار دارد!
۲۶ از سرزمین‌های دوردست به جنگ بابِل بیایید!
انبارهای غلّه‌اش را خالی کنید؛
غنیمت‌های جنگی را مثل غلّه جمع کنید!
کاملاً نابودش کنید!
هیچ کدام از ساکنانش را زنده نگذارید!
وای به حال آن‌ها،
چون روز نابودی و زمان مجازاتشان رسیده است!
۲۸ صدای فراریان به گوش می‌رسد.
آن‌ها از بابِل پا به فرار گذاشته‌اند
تا در صَهیون بگویند که یَهُوَه خدایمان چطور از بابِلی‌ها،
به خاطر کاری که با معبد او کردند، انتقام گرفته است!
۲۹ کمانداران را جمع کنید تا به بابِل حمله کنند،
و تیرهایشان را به طرف آن پرتاب کنند.
بابِل را محاصره کنید؛ طوری که هیچ کس نتواند از آنجا فرار کند.
همان بلایی را که بابِل به سر دیگران آورد، بر سر خودش بیاورید.
همان کاری را که بابِل با دیگران کرد، با خودش بکنید،
چون بابِل از روی غرور و تکبّر،
به ضدّ یَهُوَه، خدای مقدّس اسرائیل، عمل کرده است.»
۳۰ پس یَهُوَه می‌گوید: «در آن روز، جوانان بابِل در میدان‌هایش می‌افتند و می‌میرند،
و همهٔ سربازانش کشته خواهند شد.»
۳۱ یَهُوَه حاکم متعال و خدای لشکرها می‌گوید: «ای سرزمین گستاخ، من دشمن تو هستم،
چون روز تو باید برسد، یعنی زمانی که از تو حساب بخواهم!
۳۲ ای سرزمین گستاخ، تو لغزش می‌خوری و می‌افتی،
و کسی نخواهد بود که تو را بلند کند.
من شهرهایت را به آتش می‌کشم،
و شعله‌های آن هر چیزی را که در اطراف توست نابود خواهد کرد.»
۳۳ یَهُوَه خدای لشکرها می‌گوید:
«به مردم اسرائیل و یهودا ظلم می‌شود،
و کسانی که اسیرشان کرده‌اند،
آن‌ها را به‌دقت زیر نظر دارند و نمی‌گذارند بروند.
۳۴ ولی کسی که آن‌ها را نجات می‌دهد* قدرت زیادی دارد.
اسم او یَهُوَه خدای لشکرهاست.
او حتماً از حق آن‌ها دفاع خواهد کرد
تا صلح و آرامش در سرزمینشان برقرار شود،
و ساکنان بابِل به ناآرامی و آشوب گرفتار شوند.»
۳۵ یَهُوَه می‌گوید: «شمشیر نابودی به ضدّ کَلدانیان بلند می‌شود،
یعنی به ضدّ ساکنان بابِل و بزرگان و حکیمان آن سرزمین.
۳۶ شمشیری به ضدّ پیامبران دروغین* بلند می‌شود و آن‌ها مثل احمقان رفتار خواهند کرد.
شمشیری به ضدّ سربازان بابِل بلند می‌شود و آن‌ها به وحشت خواهند افتاد.
۳۷ شمشیری به ضدّ اسب‌ها و ارابه‌های جنگی آن‌ها بلند می‌شود،
و تمام غریبانی را که در بابِل هستند از پا درمی‌آورد،
و آن‌ها مثل زنانِ ضعیف می‌شوند.
شمشیری به ضدّ گنج‌های بابِل بلند می‌شود و تمام گنج‌هایش غارت خواهد شد.
۳۸ وای به حال آب‌های بابِل! آن آب‌ها خشک خواهند شد،
چون تمام آن سرزمین از بت‌ها پر است،
و مردم به خاطر رؤیاهای ترسناکی که می‌بینند، دیوانه‌وار عمل می‌کنند.
۳۹ پس حیوانات صحرایی، حیواناتی که زوزه می‌کشند،
و شترمرغ‌ها در بابِل ساکن خواهند شد.
دیگر کسی در آنجا زندگی نخواهد کرد،
و برای همیشه* ویران و غیرمسکونی خواهد ماند.»
۴۰ یَهُوَه می‌گوید: «همان طور که سُدوم و غَموره و شهرهای اطرافشان را از بین بردم، بابِل را هم ویران می‌کنم و دیگر کسی در آنجا زندگی نخواهد کرد.
۴۱ نگاه کنید! قومی از سمت شمال می‌آیند؛
ملتی عظیم و پادشاهان بزرگ،
از دورافتاده‌ترین نقاط زمین برای جنگ آماده می‌شوند.
۴۲ آن‌ها کمان و نیزه را به دست گرفته‌اند؛
سنگدل هستند و به کسی رحم نمی‌کنند!
سوار بر اسب به پیش می‌تازند،
و صدایشان مثل خروش دریاست.
ای دختر بابِل،* آن‌ها به طور متحد برای حمله به تو صف‌آرایی می‌کنند.
۴۳ وقتی این خبر به پادشاه بابِل برسد،
دست‌هایش سست می‌شود.
نگرانی و اضطراب وجودش را می‌گیرد،
و مثل زنی که درد زایمان داشته باشد، به خودش می‌پیچد.
۴۴ «همان طور که شیری از بیشه‌های* اطراف رود اردن بیرون می‌آید و به چراگاه‌های امن هجوم می‌آورد، کسی خواهد آمد که ناگهان به بابِل حمله می‌کند. اما من در یک چشم به هم زدن کاری می‌کنم که آن‌ها* از بابِل پا به فرار بگذارند. من بابِل را به دست کسی که انتخاب کرده‌ام می‌سپارم، چون کیست که مثل من باشد و کیست که بتواند مرا بازخواست کند؟ کدام رهبر* است که بتواند با من مقابله کند؟ ۴۵ پس به حکمی که یَهُوَه دربارهٔ بابِل و سرزمین کَلدانیان صادر کرده، توجه کنید:
مطمئناً برّه‌های گله را کِشان‌کِشان خواهند برد.
مسکن آن‌ها به خاطر کاری که کردند ویران خواهد شد.
۴۶ از صدای شکست بابِل، زمین خواهد لرزید،
و ملت‌ها فریاد ساکنانش را خواهند شنید.»