نامهٔ پولُس به رومیان
۲ پس تو، هر کسی که باشی، هیچ دلیل موجهی نداری که دیگران را قضاوت کنی. اگر دیگران را به خاطر کارهایی قضاوت کنی که خودت انجام می‌دهی، در واقع خودت را محکوم کرده‌ای. ۲ ولی ما می‌دانیم وقتی خدا کسانی را که چنین کارهایی انجام می‌دهند قضاوت می‌کند، قضاوتش عادلانه و بر اساس حقیقت است.
۳ آیا فکر می‌کنی با قضاوت کردن دیگران، خودت از قضاوت خدا در امان خواهی بود، در حالی که خودت هم همان کارها را انجام می‌دهی؟ ۴ آیا قدر مهربانی، بردباری و صبر بی‌کران خدا را نمی‌دانی؟ آیا تشخیص نمی‌دهی که او با مهربانی سعی می‌کند تو را به توبه برانگیزد؟ ۵ ولی اگر تو با لجبازی به کارهای بد خودت ادامه بدهی و قلباً توبه نکنی، خدا در روز خشمش تو را مجازات خواهد کرد؛ یعنی در روزی که داوری عادلانه‌اش را آشکار کند. ۶ او هر کس را مطابق کارهایش مجازات خواهد کرد یا پاداش خواهد داد؛ ۷ او به کسانی که تمام تلاششان را می‌کنند تا به کارهای خوبشان ادامه دهند، زندگی ابدی خواهد داد. چنین کسانی در واقع به دنبال عزّت* و احترام و فسادناپذیری* هستند. ۸ اما خشم و غضب خدا بر سر کسانی خواهد آمد که اهل دعوا و جرّوبحث هستند و مطیع تعالیم حقیقی نیستند. ۹ همهٔ کسانی که کارهای بد بکنند، دچار رنج و مصیبت می‌شوند؛ اول یهودی‌ها و بعد یونانی‌ها.* ۱۰ اما همهٔ کسانی که کارهای خوب بکنند، به عزّت و احترام و آرامش می‌رسند؛ اول یهودی‌ها و بعد یونانی‌ها،* ۱۱ چون خدا هیچ تبعیضی قائل نمی‌شود.
۱۲ کسانی که قوانین خدا را ندارند و گناه می‌کنند، بدون این که بر اساس آن قوانین داوری شوند، خواهند مرد. ولی کسانی که قوانین او را دارند و گناه می‌کنند، بر اساس همان قوانین داوری خواهند شد. ۱۳ البته فقط شنیدن قانون، کسی را از دید خدا درستکار نمی‌کند؛ او کسانی را درستکار می‌داند که به قوانینش عمل کنند؛ ۱۴ چون وقتی غیریهودیان* که قوانین خدا را ندارند، به طور طبیعی طبق آن‌ها رفتار می‌کنند، نشان می‌دهند که آن قوانین در دلشان است، هرچند که از آن‌ها بی‌خبرند. ۱۵ بله، این افراد با کارهایشان ثابت می‌کنند که قوانین خدا در دلشان نوشته شده است و وجدانشان این را تأیید می‌کند.* افکارشان هم یا آن‌ها را متهم می‌کند یا تبرئه. ۱۶ چیزهایی که گفتم در روزی اتفاق خواهد افتاد که خدا از طریق عیسی مسیح، کارها و افکار پنهان انسان‌ها را داوری کند؛ این موضوع هماهنگ با خبر خوشی است که من اعلام می‌کنم.
۱۷ تو که خودت را یهودی می‌دانی، به قوانین خدا متکی هستی و به رابطه‌ات با خدا افتخار می‌کنی. ۱۸ تو خواست خدا را می‌دانی و تشخیص می‌دهی چه کارهایی درست* است، چون شریعت به تو تعلیم* داده شده است. ۱۹ تو مطمئنی که راهنمای نابینایان هستی و راه کسانی را که در تاریکی‌اند روشن می‌کنی. ۲۰ تو فکر می‌کنی که می‌توانی نادانان را اصلاح کنی و به بچه‌ها تعلیم بدهی، چون درک و دانشی اساسی از تعالیمی* که در شریعت آمده داری. ۲۱ با این حال، چرا تو که به دیگران تعلیم می‌دهی، به خودت تعلیم نمی‌دهی؟ تو موعظه می‌کنی و می‌گویی: «دزدی نکن،» پس چرا خودت دزدی می‌کنی؟ ۲۲ تو به دیگران می‌گویی: «زنا نکن،» پس چرا خودت زنا می‌کنی؟ تو از بت‌ها نفرت داری، پس چرا از بتخانه‌ها دزدی می‌کنی؟ ۲۳ تو به داشتن قوانین خدا افتخار می‌کنی، پس چرا با زیر پا گذاشتن شریعت، به خدا بی‌احترامی می‌کنی؟ ۲۴ همان طور که نوشته‌های مقدّس می‌گوید: «غیریهودیان* به خاطر شما یهودیان به اسم خدا بی‌احترامی می‌کنند.»*
۲۵ ختنه فقط وقتی فایده دارد که به شریعت عمل کنی. اما اگر از شریعت سرپیچی کنی، مثل این است که اصلاً ختنه نشده‌ای. ۲۶ پس اگر شخصی که ختنه نشده است به فرمان‌های عادلانه‌ای که در شریعت آمده عمل کند، آیا از دید خدا مثل شخصی ختنه‌شده نیست؟ ۲۷ وقتی شخصی ختنه‌نشده به شریعت عمل می‌کند، در واقع تو را محکوم می‌کند؛ چون تو با این که دربارهٔ ختنه و قوانین نوشته‌شدهٔ شریعت تعلیم گرفته‌ای، طبق آن‌ها رفتار نمی‌کنی. ۲۸ یهودی بودن به ظاهر نیست و ختنهٔ واقعی فقط به جسم محدود نمی‌شود، ۲۹ بلکه یک یهودی واقعی کسی است که در باطن یهودی باشد و در واقع دلش از طریق روح‌القدس ختنه شده باشد، نه بر اساس یک قانونِ نوشته‌شده. او از طرف خدا تحسین می‌شود، نه از طرف انسان‌ها.