اِشَعْیا

۶۴ ای کاش آسمان‌ها را می‌شکافتی و پایین می‌آمدی

تا کوه‌ها از دیدن تو به لرزه درآیند!‏

۲ ای کاش مثل جرقه‌ای که خرده‌چوب‌ها را آتش می‌زند،‏

و آن آتش آب را به جوش می‌آورد،‏

وارد عمل می‌شدی تا دشمنانت با اسمت آشنا شوند،‏

و ملت‌ها در حضورت بلرزند!‏

۳ تو در گذشته کارهای حیرت‌انگیزی انجام می‌دادی که ما انتظارش را نداشتیم.‏

تو پایین می‌آمدی و کوه‌ها از دیدن تو می‌لرزیدند.‏

۴ از زمان‌های قدیم تا حالا کسی نشنیده و ندیده

که هیچ خدایی غیر از تو برای پرستندگانش وارد عمل شود؛‏

پرستندگانی که صبورانه منتظر او هستند.‏

۵ تو کسانی را پیش خودت می‌پذیری که با شادی کار درست را انجام می‌دهند؛‏

کسانی که تو را به یاد دارند و همیشه به خواست تو عمل می‌کنند.‏

اما تو از این که ما دائم گناه کردیم،‏

و مدت‌ها به این کار ادامه دادیم،‏ خشمگین شدی.‏

۶ همهٔ ما مثل افراد نجس و آلوده شده‌ایم،‏

و حتی کارهای خوبمان هم مثل دستمالی خونی* نجس و آلوده است.‏

همهٔ ما مثل برگ،‏ پژمرده خواهیم شد،‏

و گناهانمان ما را مثل باد با خودش خواهد برد.‏

۷ دیگر کسی به تو دعا نمی‌کند و اسمت را به کار نمی‌برد،‏

و دیگر کسی به خودش زحمت نمی‌دهد از تو کمک بخواهد،‏

چون تو خودت را از ما پنهان کرده‌ای،‏

و گذاشته‌ای که ما عواقب گناهانمان را ببینیم.‏

ما گِل هستیم و تو کوزه‌گر.‏*

همهٔ ما کار دست تو هستیم.‏

۹ ای یَهُوَه،‏ اینقدر از دست ما خشمگین نباش،‏

و خطاهای ما را برای همیشه در خاطرت نگه ندار.‏

بله،‏ صَهیون به بیابان،‏

و اورشلیم به ویرانه تبدیل شده است.‏

۱۱ معبد مقدّس و پرشکوه* ما،‏

همان جایی که پدرانمان تو را ستایش می‌کردند،‏

در آتش سوخته است.‏

همهٔ چیزهایی که برایمان عزیز بود خراب شده‌اند.‏