حِزقیال

۳۴ دوباره پیامی از طرف یَهُوَه به من رسید:‏ ۲ ‏«ای پسر انسان به ضدّ شبانان اسرائیل پیشگویی کن.‏ پیشگویی کن و به شبانان بگو› ،‏یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ «وای بر شبانان اسرائیل که فقط به فکر سیر کردن شکم خودشان هستند!‏ مگر شبانان نباید به فکر غذای گله‌شان باشند؟‏ ۳ شما چربی حیوانات را می‌خورید،‏ با پشم آن‌ها برای خودتان لباس درست می‌کنید و چاق‌ترین آن‌ها را برای خوردن سر می‌برید.‏ اما به فکر غذای گله‌تان نیستید.‏ ۴ از ضعیفان گله مراقبت نکردید،‏ مریضان را درمان نکردید،‏ زخم‌هایشان را نبستید،‏ آن‌هایی را که به بیراهه رفتند برنگرداندید و به دنبال گم‌شدگان نرفتید؛‏ بلکه با زور و خشونت با آن‌ها رفتار* کردید.‏ ۵ پس چون شبانی نداشتند پراکنده شدند و حیوانات وحشی آن‌ها را خوردند.‏ ۶ گوسفندان من روی همهٔ کوه‌ها و تپه‌های بلند پراکنده شدند.‏ آن‌ها در تمام سطح زمین سرگردانند و هیچ کس به دنبالشان نمی‌گردد تا پیدایشان کند.‏

۷ ‏«‹«پس ای شبانان،‏ کلام یَهُوَه را بشنوید:‏ ۸ ‏‹یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ «به حیات خودم قسم که من وارد عمل می‌شوم،‏ چون گوسفندانم شکار شدند و غذای حیوانات وحشی شدند.‏ آن‌ها هیچ شبانی نداشتند و شبانانم به دنبال گوسفندانم نگشتند،‏ بلکه فقط به فکر سیر کردن شکم خودشان بودند و به فکر غذای گوسفندانم نبودند.‏»› ۹ پس ای شبانان کلام یَهُوَه را بشنوید.‏ ۱۰ یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ ‹من به ضدّ آن شبانان هستم و به خاطر گوسفندانم از آن‌ها حساب می‌خواهم* و دیگر نمی‌گذارم مراقب گوسفندانم باشند.‏* آن‌ها دیگر با گوسفندان من شکم خود را سیر نخواهند کرد.‏ من گوسفندانم را از دهانشان بیرون می‌کشم تا دیگر غذای آن‌ها نشوند.‏»›‏

۱۱ ‏«‹یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ «بدانید که من خودم اینجا هستم!‏ خودم به دنبال گوسفندانم می‌گردم و از آن‌ها مراقبت می‌کنم.‏ ۱۲ من مراقب گوسفندانم خواهم بود؛‏ درست مثل شبانی که گوسفندان پراکنده‌اش را پیدا کرده و به آن‌ها غذا می‌دهد.‏ آن‌ها در روزی که آسمان به خاطر ابرهای غلیظ تاریک بود پراکنده شدند،‏ اما من آن‌ها را از هر جایی که باشند برمی‌گردانم و نجات خواهم داد.‏ ۱۳ آن‌ها را از بین قوم‌ها بیرون می‌آورم و از سرزمین‌های دیگر جمع می‌کنم و به سرزمین خودشان برمی‌گردانم؛‏ من روی کوه‌های اسرائیل و کنار نهرهای آب و همهٔ مناطق مسکونی سرزمین به آن‌ها غذا می‌دهم.‏ ۱۴ من در چراگاهی خوب به آن‌ها غذا خواهم داد و آن‌ها روی کوه‌های بلند اسرائیل چرا خواهند کرد.‏ بله،‏ آن‌ها در زمین‌های سرسبز استراحت می‌کنند و در چراگاه‌های سبز و خرم روی کوه‌های اسرائیل می‌چرند.‏»‏

۱۵ ‏«‹یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ «من خودم به گوسفندانم غذا خواهم داد و خودم کاری می‌کنم که در آرامش و آسایش بخوابند.‏ ۱۶ به دنبال گم‌شدگان می‌گردم و آن‌هایی را که به بیراهه رفته‌اند برمی‌گردانم،‏ زخم‌هایشان را می‌بندم و از ضعیفان مراقبت می‌کنم.‏ اما گوسفندان چاق و قوی را نابود خواهم کرد؛‏ در واقع حکم داوری‌ام را مثل غذا به آن‌ها می‌دهم.‏»‏

۱۷ ‏«‹اما من که یَهُوَه حاکم متعال هستم دربارهٔ شما گوسفندانم می‌گویم:‏ «من به‌زودی تک‌تک گوسفندانم را داوری می‌کنم و قوچ‌ها و بزهای نر را محکوم خواهم کرد.‏ ۱۸ آیا چرا کردن در بهترین چراگاه‌ها برایتان* کافی نیست؟‏ چرا بقیهٔ علف‌های چراگاه‌ها را هم لگدمال می‌کنید؟‏ چرا بعد از خوردن زلال‌ترین آب‌های آنجا،‏ آب را با پاهایتان گل‌آلود می‌کنید؟‏ ۱۹ آیا گوسفندان من باید در چراگاه‌هایی که شما لگدمال کردید چرا کنند؟‏ آیا باید از آبی بخورند که شما آن را با پاهایتان کثیف و گل‌آلود کردید؟‏»‏

۲۰ ‏«‹بنابراین یَهُوَه حاکم متعال به آن‌ها می‌گوید:‏ «بدانید که من خودم اینجا هستم!‏ خودم بین گوسفندان چاق و گوسفندان لاغر* داوری خواهم کرد.‏ ۲۱ شما آنقدر با پهلو و شانه‌هایتان گوسفندان مرا هل دادید و با شاخ‌هایتان گوسفندان مریضم را زدید که آن‌ها در جاهای دور پراکنده شدند.‏ ۲۲ اما من گوسفندانم را نجات خواهم داد و دیگر اجازه نمی‌دهم دیگران آن‌ها را شکار کنند.‏ بله،‏ من بین گوسفندان خوب و بد داوری خواهم کرد.‏ ۲۳ من شبانی برای گوسفندانم تعیین خواهم کرد؛‏ خادمم داوود را شبان آن‌ها می‌کنم تا به آن‌ها غذا دهد.‏ او خودش به آن‌ها غذا می‌دهد و شبانشان خواهد شد.‏ ۲۴ من که یَهُوَه هستم خدایشان خواهم شد و خادمم داوود رهبر* آن‌ها.‏ من که یَهُوَه هستم خودم این را گفته‌ام.‏

۲۵ ‏«‹«من با آن‌ها پیمان صلح می‌بندم و آن سرزمین را از حیوانات وحشی پاک می‌کنم تا بتوانند در امنیت در بیابان‌ها زندگی کنند و با آرامش در جنگل‌ها بخوابند.‏ ۲۶ من آن‌ها و مناطق اطراف تپه‌ام را مایهٔ برکت دیگران خواهم کرد و کاری می‌کنم که در زمان مناسب باران ببارد.‏ برکت‌های فراوان مثل باران بر سرشان خواهد بارید.‏ ۲۷ در آن زمان درختان،‏ میوه می‌دهند و زمین محصول به بار می‌آورد و آن‌ها در سرزمینشان در امنیت زندگی خواهند کرد.‏ وقتی من یوغ‌هایشان را بشکنم و آن‌ها را از دست اسیرکنندگانشان نجات دهم،‏ می‌فهمند که من یَهُوَه هستم.‏ ۲۸ آن‌ها دیگر طعمهٔ ملت‌ها نخواهند شد و حیوانات درنده آن‌ها را نخواهند خورد.‏ بلکه در امنیت زندگی خواهند کرد و هیچ کس باعث ترسشان نمی‌شود.‏

۲۹ ‏«‹«من کشتزاری برایشان آماده می‌کنم که محصولش باعث شهرتشان شود.‏ آن‌ها دیگر در سرزمینشان از قحطی نخواهند مرد و ملت‌های دیگر تحقیرشان نخواهند کرد.‏ ۳۰ ‏‹آن وقت می‌فهمند که من یَهُوَه خدایشان در کنارشان هستم و آن‌ها یعنی قوم اسرائیل،‏ قوم من هستند.‏› این گفتهٔ یَهُوَه حاکم متعال است.‏»›‏

۳۱ ‏«‹ای گوسفندان من،‏ ای گوسفندانی که از شما مراقبت می‌کنم،‏ شما انسان‌های خاکی هستید و من خدایتان هستم.‏› این گفتهٔ یَهُوَه حاکم متعال است.‏»‏