حِزقیال

۱۲ بعد دوباره پیامی از طرف یَهُوَه به من رسید:‏ ۲ ‏«ای پسر انسان،‏ تو بین قومی زندگی می‌کنی که سرکشند.‏ آن‌ها چشم دارند،‏ اما نمی‌بینند؛‏ گوش دارند ولی نمی‌شنوند،‏ چون قومی سرکشند.‏ ۳ ای پسر انسان،‏ مثل کسی که به تبعید برده می‌شود بار سفرت را ببند و بعد در روز روشن،‏ جلوی چشم آن‌ها مثل کسی که به تبعید برده می‌شود از خانه‌ات بیرون بیا و به جایی دیگر برو.‏ شاید این قوم سرکش ببینند و معنی کار تو را بفهمند.‏ ۴ بار سفرت را برای تبعید ببند و آن را در روز روشن جلوی چشم آن‌ها از خانه‌ات بیرون بیاور.‏ بعد موقع شب،‏ جلوی چشم آن‌ها مثل کسی که به تبعید برده می‌شود،‏ آنجا را ترک کن.‏

۵ ‏«جلوی چشم آن‌ها،‏ شکافی در دیوار ایجاد کن و بار سفرت را از آن بیرون ببر.‏ ۶ در حالی که به تو نگاه می‌کنند،‏ بار سفرت را روی دوشت بگذار و آن را در تاریکی با خودت ببر.‏ صورتت را هم بپوشان تا نتوانی زمین را ببینی،‏ چون تو نشانه‌ای از طرف من برای قوم اسرائیل هستی.‏»‏

۷ پس دقیقاً طبق فرمانی که به من داده شد،‏ عمل کردم.‏ من مثل کسی که به تبعید برده می‌شود،‏ در روز روشن بار سفرم را بستم و در عصر با دست‌هایم شکافی در دیوار ایجاد کردم.‏ وقتی هوا تاریک شد،‏ جلوی چشمان مردم،‏ بار سفرم را بیرون آوردم و روی دوشم گذاشتم.‏

۸ صبح روز بعد،‏ دوباره پیامی از طرف یَهُوَه به من رسید:‏ ۹ ‏«ای پسر انسان،‏ آیا قوم اسرائیل،‏ این قوم سرکش از تو نپرسیدند که معنی این کارهایت چیست؟‏ ۱۰ به آن‌ها بگو:‏ ‹یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ «این پیام دربارهٔ حاکم اورشلیم و همهٔ اسرائیلیانی است که در این شهر هستند.‏»›‏

۱۱ ‏«بگو که تو نشانه‌ای برای آن‌ها هستی و کارهایی که کردی،‏ نشانگر اتفاقاتی است که برایشان می‌افتد.‏ آن‌ها به تبعید و به اسارت برده خواهند شد.‏ ۱۲ حاکمی که بین آن‌هاست،‏ در تاریکی،‏ بار سفرش را روی دوشش می‌گذارد و شهر را ترک می‌کند.‏ او شکافی در دیوار ایجاد می‌کند و وسایلش را از آن بیرون می‌بَرَد.‏ او صورتش را می‌پوشاند تا نتواند زمین را ببیند.‏ ۱۳ اما من دامم را بر او می‌اندازم و او در تور من گرفتار می‌شود.‏ بعد،‏ او را به بابِل به سرزمین کَلدانیان می‌برم؛‏ ولی او آنجا را نخواهد دید،‏ چون در آنجا خواهد مرد.‏ ۱۴ من همهٔ اطرافیان،‏ مشاوران و سپاهیانش را به هر طرف پراکنده می‌کنم و آن‌ها را با شمشیر تعقیب خواهم کرد.‏ ۱۵ وقتی آن‌ها را در میان ملت‌ها و در سرزمین‌های مختلف پراکنده کنم،‏ آن وقت خواهند فهمید که من یَهُوَه هستم.‏ ۱۶ اما عدهٔ کمی از آن‌ها را زنده نگه می‌دارم و نمی‌گذارم که بر اثر جنگ،‏ قحطی و بیماری بمیرند،‏ تا به مردم تمام سرزمین‌هایی که به آنجا تبعید می‌شوند بگویند که چه کارهای نفرت‌انگیزی کرده‌اند.‏ آن وقت خواهند فهمید که من یَهُوَه هستم.‏»‏

۱۷ بعد دوباره پیامی از طرف یَهُوَه به من رسید:‏ ۱۸ ‏«ای پسر انسان،‏ نانت را با ترس و لرز بخور و آبت را با اضطراب و نگرانی بنوش.‏ ۱۹ به همهٔ مردم آن سرزمین بگو:‏ ‹یَهُوَه حاکم متعال در مورد ساکنان اورشلیم در سرزمین اسرائیل می‌گوید:‏ «روزی می‌آید که آن‌ها نانشان را با اضطراب می‌خورند و آبشان را با ترس و وحشت می‌نوشند،‏ چون سرزمینشان به خاطر ظلم و خشونتِ تمام ساکنانش،‏ کاملاً ویران و غیرمسکونی می‌شود.‏ ۲۰ در آن زمان،‏ شهرهای مسکونی خراب می‌شوند و این سرزمین به بیابان تبدیل می‌شود؛‏ آن وقت خواهید فهمید که من یَهُوَه هستم.‏»›»‏

۲۱ بعد دوباره پیامی از طرف یَهُوَه به من رسید:‏ ۲۲ ‏«ای پسر انسان،‏ این چه ضرب‌المثلی است که اسرائیلیان می‌گویند:‏ ‹روزها می‌گذرند،‏ ولی رؤیاها به تحقق نمی‌رسند›؟‏ ۲۳ پس به آن‌ها بگو:‏ ‹یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ «من این ضرب‌المثل را باطل می‌کنم و دیگر کسی در اسرائیل آن را به کار نخواهد برد.‏»› ولی این را هم به آن‌ها بگو:‏ ‹آن روزها نزدیکند و همهٔ رؤیاها به تحقق می‌رسند!‏› ۲۴ از این به بعد،‏ دیگر رؤیاهای دروغی یا غیب‌گویی‌های گمراه‌کننده در میان مردم اسرائیل وجود نخواهد داشت،‏ ۲۵ چون من که یَهُوَه هستم صحبت می‌کنم و هر چه بگویم،‏ بدون تأخیر به انجام می‌رسد.‏ ای قوم سرکش،‏ در دوران زندگی خودتان،‏ هر چه بگویم،‏ به انجام می‌رسانم!‏» این گفتهٔ یَهُوَه حاکم متعال است.‏

۲۶ بعد دوباره پیامی از طرف یَهُوَه به من رسید:‏ ۲۷ ‏«ای پسر انسان،‏ قوم اسرائیل می‌گویند،‏ ‹از حالا تا تحقق رؤیایی که او می‌بیند زمان زیادی مانده و او دربارهٔ آینده‌ای دور پیشگویی می‌کند.‏› ۲۸ پس به آن‌ها بگو که یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ ‹همهٔ سخنانم بدون تأخیر به انجام خواهد رسید؛‏ هر چه بگویم،‏ اتفاق خواهد افتاد.‏› این گفتهٔ یَهُوَه حاکم متعال است.‏»‏