نامهٔ یعقوب
۴ علّت جنگ و دعواها بین شما چیست؟ مگر علّتشان تمایلات نفسانی شما نیست که دائم در وجودتان کشمکش ایجاد میکند؟+ ۲ شما در حسرت چیزهایی هستید که ندارید؛ از دیگران متنفرید* و به اموالشان طمع میکنید، ولی نمیتوانید به چیزی که میخواهید دست پیدا کنید. از جنگ و دعوا دست نمیکشید + و چیزی ندارید، چون آن را از خدا درخواست نمیکنید. ۳ وقتی هم درخواست میکنید، آن را به دست نمیآورید، چون با نیّت بد درخواست میکنید تا تمایلات نفسانیتان را با آن ارضا کنید.
۴ ای زناکاران،* مگر نمیدانید که دوستی با دنیا، دشمنی با خداست؟ پس هر کسی که بخواهد دوست دنیا باشد، در واقع خودش را دشمن خدا میکند.+ ۵ آیا فکر میکنید بیدلیل است که نوشتههای مقدّس میگوید، «گرایشی* که در ما انسانهاست، باعث میشود که دائم از روی حسادت حسرت بخوریم»؟+ ۶ ولی لطفی که خدا به ما نشان میدهد، بزرگتر است. برای همین در نوشتههای مقدّس آمده: «خدا مخالف افراد مغرور است،+ اما لطفش را شامل حال فروتنان میکند.»+
۷ پس مطیع خدا باشید،+ ولی در مقابل ابلیس مقاومت کنید؛+ آن وقت او از شما فرار خواهد کرد.+ ۸ به خدا نزدیک شوید؛ آن وقت او به شما نزدیک خواهد شد.+ ای گناهکاران، دستهایتان را پاک کنید.+ ای دودلان، دلهایتان را پاک کنید.+ ۹ ناراحت باشید و ماتم بگیرید و گریه کنید.+ بگذارید خندهٔ شما به عزا و شادی شما به غصه تبدیل شود. ۱۰ اگر خودتان را در حضور یَهُوَه* فروتن کنید،+ او شما را سرافراز خواهد کرد.+
۱۱ برادرانم، دیگر از همدیگر ایراد نگیرید.+ کسی که از برادرش ایراد بگیرد یا او را قضاوت کند، در واقع از قانون خدا ایراد گرفته و آن را قضاوت کرده است. حالا اگر شما قانون خدا را قضاوت کنید، دیگر مطیع قانون نیستید، بلکه قاضی و داور آن هستید. ۱۲ اما فقط یک قانونگذار و داور* وجود دارد + و فقط اوست که میتواند نجات دهد و یا نابود کند.+ پس تو کی هستی که همنوع* خودت را قضاوت میکنی؟+
۱۳ بعضی از شما میگویید: «امروز یا فردا به فلان شهر میرویم و یک سال آنجا میمانیم. آنجا تجارت میکنیم و سود میبریم.»+ ۱۴ ولی شما از فردای خودتان باخبر نیستید،+ چون عمرتان مثل مه است که مدت کوتاهی ظاهر میشود و بعد از بین میرود.+ ۱۵ در واقع باید بگویید: «اگر یَهُوَه بخواهد،+ زنده میمانیم و این کار یا آن کار را میکنیم.» ۱۶ ولی با گستاخی به خودتان میبالید و به این کارتان فخر میکنید. این طور فخرفروشیها واقعاً شریرانه است. ۱۷ بنابراین، اگر کسی بداند که چه کاری درست است، اما آن را انجام ندهد، گناه کرده است.+