نِحِمیا

۱۰ این‌ها کسانی هستند که با مُهر خودشان آن عهدنامه را تأیید کردند:‏

۹ لاویان:‏ یِشوعا پسر اَزَنیا،‏ بِنّوی از پسران حیناداد،‏ قَدمی‌ئیل ۱۰ و برادران آن‌ها شِبَنیا،‏ هودیا،‏ قِلیطا،‏ فِلایا،‏ حانان،‏ ۱۱ میکا،‏ رِحوب،‏ حَشَبیا،‏ ۱۲ زَکّور،‏ شِرِبیا،‏ شِبَنیا،‏ ۱۳ هودیا،‏ بانی و بِنینو.‏

۱۴ سران قوم:‏ فَرعوش،‏ فَحَت‌موآب،‏ عیلام،‏ زَتّو،‏ بانی،‏ ۱۵ بونّی،‏ عَزجَد،‏ بِبای،‏ ۱۶ اَدونیا،‏ بِغوای،‏ عادین،‏ ۱۷ آطیر،‏ حِزِقیا،‏ عَزّور،‏ ۱۸ هودیا،‏ حاشوم،‏ بیصای،‏ ۱۹ حاریف،‏ عَناتوت،‏ نِبای،‏ ۲۰ مَجفیعاش،‏ مِشُلّام،‏ حِزیر،‏ ۲۱ مِشیزَب‌ئیل،‏ صادوق،‏ یَدّوعا،‏ ۲۲ فِلَطیا،‏ حانان،‏ عَنایا،‏ ۲۳ هوشِع،‏ حَنَنیا،‏ حَشّوب،‏ ۲۴ هَلّوحیش،‏ فِلحا،‏ شوبیق،‏ ۲۵ رِحوم،‏ حَشَبنا،‏ مَعَسیا،‏ ۲۶ اَخیّا،‏ حانان،‏ عَنان،‏ ۲۷ مُلوک،‏ حاریم و بَعَنه.‏

۲۸ بقیهٔ قوم،‏ یعنی کاهنان،‏ لاویان،‏ نگهبانان دروازه‌ها،‏ خوانندگان،‏ خادمان معبد* و همهٔ کسانی که برای پیروی از شریعت خدای حقیقی،‏ خودشان را از قوم‌های دیگر جدا کرده بودند،‏ به همراه زنان،‏ پسران و دخترانشان،‏ یعنی همهٔ کسانی که صاحب شناخت و درک و فهم بودند،‏*‏ ۲۹ در آن عهد به برادران خود یعنی بزرگانشان پیوستند.‏ آن‌ها قسم خوردند که مطابق شریعت خدای حقیقی که از طریق موسی،‏ خادم خدای حقیقی داده شده بود،‏ رفتار کنند و کاملاً مطابق تمام فرمان‌های یَهُوَه خداوند ما و بر طبق احکام و مقرّرات او عمل کنند؛‏ در غیر این صورت خدا لعنتشان کند.‏ ۳۰ ما قول می‌دهیم که دخترانمان را به مردان قوم‌های دیگر ندهیم و دخترانشان را برای پسرانمان نگیریم.‏

۳۱ اگر قوم‌های این سرزمین در روز شَبّات هر نوع غلّه یا چیزی دیگر برای فروش بیاورند،‏ ما در روز شَبّات یا در روزهای مقدّسِ دیگر،‏ هیچ چیز از آن‌ها نمی‌خریم.‏ همچنین هر هفت سال از محصولات زمین و از تمام بدهی‌ها چشم‌پوشی خواهیم کرد.‏

۳۲ ما عهد می‌بندیم که هر سال هر کدام از ما چهار گرم* نقره برای خدماتی که در خانهٔ* خدایمان انجام می‌شود بدهیم،‏ ۳۳ یعنی برای نان‌های تقدیمی،‏ هدیهٔ غلّه‌ای روزانه،‏ قربانی سوختنی شَبّات و ماه نو،‏ عیدهای مقرّر،‏ هدایای مقدّس،‏ قربانی‌های گناه برای کفّارهٔ گناهان اسرائیل و همچنین برای تمام کارهای خانهٔ خدایمان.‏

۳۴ همچنین قرعه می‌اندازیم تا تعیین کنیم هر کدام از خاندان کاهنان،‏ لاویان و مردم،‏ هر سال چه موقع باید مطابق قوانین شریعت،‏ هیزم برای سوزاندن روی مذبح یَهُوَه خدایمان،‏ به خانهٔ او اهدا کند.‏ ۳۵ همین طور،‏ قول می‌دهیم که هر سال نوبر محصول زمینمان و نوبر انواع درختان میوه‌مان را به خانهٔ یَهُوَه بیاوریم.‏ ۳۶ به علاوه،‏ عهد می‌بندیم که طبق نوشته‌های شریعت از میان پسران،‏ حیوانات،‏ رمه‌ها و گله‌هایمان نخست‌زادگان را به خانهٔ خدایمان و پیش کاهنانی که آنجا خدمت می‌کنند بیاوریم.‏ ۳۷ ما قول می‌دهیم که نوبر غلّهٔ خردشده،‏* هدایا،‏ میوهٔ انواع درختان،‏ شراب نو و روغن خود را پیش کاهنان به انبارهای* خانهٔ خدایمان بیاوریم.‏ به علاوه،‏ یک‌دهم* محصول زمینمان را به لاویان بدهیم،‏ چون لاویان مسئول جمع‌آوری یک‌دهمِ محصول همهٔ شهرهایی هستند که در آن‌ها کشاورزی می‌شود.‏

۳۸ وقتی لاویان آن یک‌دهم‌ها را جمع‌آوری می‌کنند،‏ کاهنی از نسل هارون باید حضور داشته باشد.‏ لاویان باید یک‌دهم از آن یک‌دهم‌ها را به خانهٔ خدایمان به انبارها* بیاورند.‏ ۳۹ اسرائیلیان و لاویان باید هدایای خود،‏ یعنی غلّات،‏ شراب نو و روغن را به انبارها* بیاورند؛‏ جایی که وسایل معبد نگهداری می‌شود و کاهنانی که خدمت می‌کنند،‏ نگهبانان دروازه‌ها و خوانندگان در آنجا هستند.‏ ما قول می‌دهیم که به خانهٔ خدایمان بی‌توجهی نکنیم.‏