پیدایش

۲۱ یَهُوَه همان طور که گفته بود،‏ لطفش را به سارا نشان داد؛‏ یَهُوَه به وعده‌ای که داده بود وفا کرد.‏+ ۲ پس سارا باردار شد+ و در زمانی* که خدا گفته بود،‏*‏+‏ برای ابراهیم در سن پیری پسری به دنیا آورد.‏ ۳ ابراهیم اسم پسری را که سارا برایش به دنیا آورد،‏ اسحاق+ گذاشت.‏ ۴ او مطابق فرمان خدا+ پسرش اسحاق را هشت روز بعد از تولّدش ختنه کرد.‏ ۵ ابراهیم ۱۰۰ ساله بود که پسرش اسحاق به دنیا آمد.‏ ۶ بعد سارا گفت:‏ «خدا باعث خنده و شادی من شده است.‏ هر کسی خبر تولّد پسرم را بشنود،‏ در شادی من شریک می‌شود.‏»‏*‏ ۷ او همین طور گفت:‏ «چه کسی باور می‌کرد که سارا،‏ زن ابراهیم روزی بتواند بچه شیر دهد؟‏ اما حالا با این که ابراهیم پیر شده،‏ برایش پسری به دنیا آورده‌ام!‏»‏

۸ سرانجام فرزندشان اسحاق بزرگ شد و در روزی که او را از شیر گرفتند،‏ ابراهیم مهمانی بزرگی ترتیب داد.‏ ۹ اما سارا می‌دید پسری که هاجَرِ مصری برای ابراهیم به دنیا آورده بود،‏+ اسحاق را مسخره می‌کند.‏+ ۱۰ پس به ابراهیم گفت:‏ «این کنیز و پسرش را از اینجا بیرون کن،‏ چون پسر این کنیز با پسر من اسحاق،‏ هم‌ارث نخواهد شد!‏»‏+ ۱۱ ابراهیم از چیزی که سارا دربارهٔ پسر او اسماعیل گفت،‏ بسیار ناراحت شد.‏+ ۱۲ اما خدا به ابراهیم گفت:‏ «از صحبت‌های سارا دربارهٔ آن پسر و کنیزت ناراحت نشو.‏ به او* گوش کن!‏ چون نسلی* که به تو وعده داده‌ام،‏ از طریق اسحاق می‌آید.‏+ ۱۳ اما من از پسر آن کنیز هم+ قومی به وجود می‌آورم،‏+ چون او پسر* توست.‏»‏

۱۴ ابراهیم صبح زود بلند شد و مقداری نان و یک مشک پر از آب برداشت و آن‌ها را روی شانهٔ هاجَر گذاشت و او را همراه پسرش روانه کرد.‏+ بنابراین هاجَر از آنجا رفت و سرگردان در بیابان بِئِرشِبَع می‌گشت.‏+ ۱۵ سرانجام وقتی آب مشکشان تمام شد،‏ هاجَر پسرش را زیر یکی از بوته‌ها گذاشت.‏ ۱۶ او با خود گفت:‏ «نمی‌خواهم شاهد مرگ پسرم باشم.‏» بنابراین کمی دورتر* از او نشست و با صدای بلند گریه و زاری کرد.‏

۱۷ چیزی نگذشت که خدا صدای گریهٔ آن پسر را شنید.‏+ فرشتهٔ خدا از آسمان هاجَر را صدا کرد و به او گفت:‏+ «ای هاجَر،‏ چرا گریه می‌کنی؟‏ نترس!‏ خدا صدای گریهٔ پسرت را شنیده است.‏ ۱۸ بلند شو و پسر را بلند کن و با دستت او را محکم بگیر،‏ چون من از او قومی بزرگ به وجود خواهم آورد.‏»‏+ ۱۹ بعد خدا چشمان هاجَر را باز کرد و او چاهی در آنجا دید.‏ پس به طرف چاه رفت و مشک را پر از آب کرد و به پسرش آب داد.‏ ۲۰ خدا با آن پسر بود+ و او در بیابان بزرگ شد و سرانجام کمانگیر* شد.‏ ۲۱ بعد از مدتی او در بیابان فاران+ ساکن شد و مادرش زنی از سرزمین مصر برای او گرفت.‏

۲۲ در آن زمان اَبیمِلِک که همراه فرماندهٔ لشکرش فیکول بود،‏ به ابراهیم گفت:‏ «خدا در هر کاری که انجام می‌دهی با توست.‏+ ۲۳ پس به خدا قسم بخور که به من،‏ فرزندانم و نوادگانم خیانت نکنی،‏* و همان طور که من به تو محبت پایدار* نشان داده‌ام،‏ تو هم به من و مردم سرزمینی که در آن زندگی می‌کنی،‏ محبت پایدار نشان بدهی.‏»‏+ ۲۴ ابراهیم در جواب گفت:‏ «قسم می‌خورم!‏»‏

۲۵ اما ابراهیم در رابطه با چاه آبی که خدمتکاران اَبیمِلِک به‌زور از او گرفته بودند،‏+ به اَبیمِلِک شکایت کرد.‏ ۲۶ اَبیمِلِک در جواب گفت:‏ «نمی‌دانم چه کسی این کار را کرده است.‏ تو چیزی راجع به این موضوع به من نگفته بودی و تا امروز چیزی دربارهٔ این موضوع نمی‌دانستم!‏» ۲۷ بعد ابراهیم گاوها و گوسفندهایی به اَبیمِلِک داد و هر دو با هم عهد بستند.‏ ۲۸ وقتی ابراهیم هفت برّهٔ ماده را از گله جدا کرد،‏ ۲۹ اَبیمِلِک به او گفت:‏ «چرا این هفت برّهٔ ماده را از گله جدا کرده‌ای؟‏» ۳۰ ابراهیم جواب داد:‏ «این هفت برّه را از طرف من قبول کن تا گواهی باشد که من صاحب این چاه هستم،‏ چون آن را حفر کردم.‏» ۳۱ به همین دلیل او آن مکان را بِئِرشِبَع*‏+‏ نامید،‏ چون هر دو در آنجا قسم خوردند.‏ ۳۲ به این شکل ابراهیم و اَبیمِلِک در بِئِرشِبَع عهد بستند.‏+ بعد اَبیمِلِک و فرماندهٔ لشکرش فیکول به سرزمین فِلیسطیه* برگشتند.‏+ ۳۳ بعد از آن ابراهیم یک درخت گَز* در بِئِرشِبَع کاشت و در آنجا نام یَهُوَه،‏ خدای جاودان را خواند.‏*‏+‏ ۳۴ ابراهیم مدتی طولانی* در سرزمین فِلیسطیه ماند.‏*‏+‏