اول قُرِنتیان
۴ ما می‌خواهیم مردم ما را به عنوان خدمتگزاران* مسیح و ناظرانی بشناسند که رازهای مقدّس خدا به آن‌ها سپرده شده است. ۲ مسلّماً از یک ناظر انتظار می‌رود که امین و وفادار باشد. ۳ البته برای من خیلی مهم نیست که قاضی‌ها* یا شما چطور دربارهٔ من قضاوت می‌کنید. در واقع، من حتی در مورد خودم قضاوت نمی‌کنم، ۴ چون وجدانم راحت است و ایرادی در خودم نمی‌بینم. اما این ثابت نمی‌کند که درستکار هستم. فقط یَهُوَه* است که دربارهٔ من قضاوت می‌کند. ۵ پس قبل از زمان تعیین‌شده، یعنی قبل از این که سَرورمان بیاید، در مورد کسی قضاوت نکنید. وقتی او بیاید، بر همهٔ چیزهایی که در تاریکی پنهان هستند نور می‌تاباند و نیّت‌های دل انسان‌ها را فاش می‌کند. آن وقت خدا هر کس را همان قدر که شایستگی دارد تحسین خواهد کرد.
۶ برادران عزیز، من در چیزهایی که گفتم، از خودم و آپولُس به عنوان یک نمونه استفاده کردم تا شما فایده ببرید و این اصل را یاد بگیرید: «از چیزی که نوشته شده پا فراتر نگذارید،» وگرنه ممکن است مغرور شوید و یکی را بهتر از دیگری بدانید. ۷ مگر چه دارید که فکر می‌کنید بهتر از کسی دیگر هستید؟ مگر هر چیزی که دارید از طرف خدا نیست؟ پس حالا که خدا همه چیز را به شما داده، چرا طوری به خودتان می‌بالید که انگار با تلاش خودتان آن‌ها را به دست آورده‌اید؟
۸ آیا حالا از هر جهت راضی هستید؟ آیا ثروتمند شده‌اید؟ آیا شروع به پادشاهی کرده‌اید و آن هم بدون ما؟ ای کاش که شروع به پادشاهی کرده بودید، چون در آن صورت ما هم می‌توانستیم با شما پادشاهی کنیم! ۹ به نظر می‌رسد که خدا ما رسولان را مثل اسیرانی که محکوم به مرگ شده‌اند، به عنوان آخرین گروه وارد میدان نمایش کرده تا همه ما را ببینند، چون در این دنیا در نظر فرشتگان و انسان‌ها به نمایش گذاشته شده‌ایم. ۱۰ شما می‌گویید ما به خاطر پیروی از مسیح احمق و نادانیم، ولی خودتان مسیحیانی عاقل و دانایید! ما ضعیفیم، ولی شما قوی! ما خوار و حقیریم، ولی شما محترم! ۱۱ تا همین لحظه هم گرسنگی و تشنگی می‌کشیم، لباس کافی نداریم،* کتک می‌خوریم و بی‌خانمان هستیم، ۱۲ با دست‌هایمان کار می‌کنیم و زحمت می‌کشیم. وقتی دیگران ما را لعنت می‌کنند، برایشان برکت می‌خواهیم. وقتی به ما آزار می‌رسانند، صبورانه تحمّل می‌کنیم. ۱۳ وقتی به ما تهمت می‌زنند، با ملایمت جواب می‌دهیم. با وجود این، تا همین لحظه هم مردم این دنیا ما را مثل زباله و تفالهٔ جامعه می‌بینند.
۱۴ من این چیزها را نمی‌نویسم تا خجالت‌زده شوید، بلکه می‌خواهم شما را به عنوان فرزندان عزیزم، نصیحت و راهنمایی کنم. ۱۵ حتی اگر ۱۰٬۰۰۰ معلّم هم داشته باشید که به شما یاد بدهند چطور از مسیح پیروی کنید، ولی پدران زیادی ندارید. من از طریق عیسی مسیح و خبر خوشی که به شما رساندم پدر شما شده‌ام. ۱۶ پس به شما التماس می‌کنم که از من سرمشق بگیرید. ۱۷ به همین دلیل، تیموتائوس را که برایم مثل فرزندی عزیز است و وفادارانه به سَرورمان خدمت می‌کند، پیش شما می‌فرستم. او اصولی* را که من در راه خدمت به عیسی مسیح به کار می‌برم به شما یادآوری می‌کند؛ همان اصولی که من همه جا و در هر جماعت به دیگران تعلیم می‌دهم.
۱۸ بعضی از شما مغرور شده‌اید، چون خیال می‌کنید که من پیش شما نمی‌آیم. ۱۹ اما اگر خواست یَهُوَه باشد به‌زودی پیشتان می‌آیم. وقتی بیایم، علاقه‌ای ندارم که ببینم این اشخاص مغرور چه می‌گویند، بلکه می‌خواهم ببینم که قدرتی از طرف خدا دارند یا نه؛ ۲۰ چون حرف‌ها و سخنان ما نیست که نشان می‌دهد پادشاهی خدا بر ما حکمفرماست، بلکه تأثیر قدرت خدا در زندگی‌مان است. ۲۱ خودتان انتخاب کنید، آیا ترجیح می‌دهید که برای تنبیه و اصلاح شما با چوب پیشتان بیایم یا با محبت و ملایمت؟