ایّوب
۳۳ «ای ایّوب، لطفاً به حرف‌هایم گوش بده؛
دقت کن که چه می‌گویم.
۲ خواهش می‌کنم! بگذار دهانم را باز کنم
و با زبانم سخن بگویم.
۵ اگر می‌توانی به من جواب بده؛
دلایلت را بگو؛ آماده باش که از خودت دفاع کنی.
۷ پس لزومی ندارد که از من بترسی،
یا حس کنی که تو را زیر فشار می‌گذارم.
۱۲ اما ایّوب تو در اشتباهی، پس جوابم به تو این است:
خدا از انسان* خیلی بزرگ‌تر است.+
آیا به خاطر این است که به تمام حرف‌هایت جواب نداده؟+
۱۴ خدا بارها با انسان صحبت می‌کند،
با این حال کسی به او گوش نمی‌دهد.
۱۵ خدا در خواب، در رؤیای شب،+
وقتی انسان بر تختش در خوابی عمیق است،
با او صحبت می‌کند.
۱۶ آن وقت گوش‌های او را باز می‌کند،+
و تعالیمش را در ذهن او حک می‌کند،
۱۷ تا به کارهای اشتباه دست نزند،+
و از غرور در امان بماند.+
۱۹ انسان از دردی که در بستر بیماری می‌کشد توبیخ می‌شود.
دردهای استخوان‌هایش دائمی است،
۲۰ آنقدر که اشتهایش را از دست می‌دهد،*
و حتی میل به خوردن لذیذترین غذاها را ندارد.+
۲۱ کم‌کم گوشت تنش آب می‌شود،
و چیزی جز پوست و استخوان از او باقی نمی‌ماند.
۲۳ اما اگر از بین هزاران فرشته،*
یکی مدافع او شود،
و به او بگوید که چه کاری درست است،
۲۴ آن وقت خدا به او لطف می‌کند و می‌گوید:
من بهای رهایی‌اش را پیدا کرده‌ام!+
۲۶ او به خدا التماس خواهد کرد + و خدا او را قبول خواهد کرد؛
با دیدن روی خدا از شادی فریاد خواهد کشید،
و خدا دوباره آن انسان فانی را درستکار به حساب خواهد آورد.
۲۷ آن شخص به دیگران خواهد گفت:*
‹من گناه کرده‌ام + و از راه راست منحرف شده‌ام،*
ولی با این که سزاوار مجازات بودم، مجازات نشدم.*
۲۹ بدون شک، خدا همهٔ این کارها را برای انسان می‌کند،
نه دو یا سه بار، بلکه بارها،
۳۰ تا او* را از قبر* نجات دهد،
طوری که نور زندگی بر او بتابد.+
۳۱ ایّوب، خوب توجه کن! به من گوش بده!
چیزی نگو و بگذار به حرف‌هایم ادامه دهم.
۳۲ البته اگر چیزی برای گفتن داری، جوابم را بده.
صحبت کن، چون می‌خواهم ثابت کنم که حق با توست.
۳۳ اما اگر چیزی برای گفتن نداری، بهتر است به من گوش بدهی؛
چیزی نگو تا حکمت را به تو تعلیم دهم!»