مراثی

א [‏الف‏]‏

۳ من کسی هستم که به خاطر چوب خشم خدا رنج و مصیبت دیده‌ام.‏

۲ او مرا بیرون راند و کاری کرد که در تاریکی راه بروم،‏ نه در روشنایی.‏

۳ تمام روز دستش را بارها به ضدّ من بلند می‌کند.‏

ב [‏ب‏]‏

۵ مرا محاصره کرده و دورتادورم را با تلخی و سختی پوشانده است.‏

۶ او مرا مجبور کرده تا مثل کسانی که مدت‌هاست مرده‌اند در جاهای تاریک بنشینم.‏

ג [‏ج‏]‏

۸ وقتی فریاد می‌زنم و با التماس از او کمک می‌خواهم،‏ دعایم را قبول نمی‌کند.‏*

ד [‏د‏]‏

۱۰ او مثل خرس در کمین من نشسته،‏ و مثل شیر،‏ آمادهٔ حمله به من است.‏

۱۲ او تیر و کمانش را به طرف من نشانه گرفت و مرا هدف تیر خود قرار داد.‏

ה [‏هـ‍‏]‏

۱۳ او با تیرهایی* که از تیردانش بیرون آورد،‏ به قلبم* زد.‏

۱۴ همهٔ مردم تمام روز به من می‌خندند و برای مسخره کردنم آواز می‌خوانند.‏

۱۵ او مرا مجبور کرده که چیزهای تلخ بخورم و وجودم را با تلخی* پر کرده است.‏

ו [‏و‏]‏

۱۷ تو آرامش را از من گرفته‌ای؛‏ دیگر یادم نمی‌آید که خوشبختی چیست.‏

۱۸ پس می‌گویم:‏ «شکوه و جلالم از بین رفته و از یَهُوَه قطع امید کرده‌ام.‏»‏

ז [‏ز‏]‏

۱۹ بدبختی و سرگردانی‌ام را به یاد آور،‏ و فراموش نکن که مجبورم چیزهای تلخ و سمی بخورم.‏

۲۰ من مطمئنم که تو فراموش نمی‌کنی،‏ و خم می‌شوی تا به من کمک کنی.‏

۲۱ من به این چیزها فکر می‌کنم؛‏ برای همین صبورانه منتظر تو می‌مانم.‏

ח [‏ح‏]‏

۲۳ هر روز صبح رحمت‌هایش را دوباره بر ما می‌تاباند؛‏* او همیشه وفادار است.‏

۲۴ به خودم می‌گویم:‏ «یَهُوَه همه چیز من* است.‏ پس صبورانه منتظر او می‌مانم.‏»‏

ט [‏ط‏]‏

۲۵ یَهُوَه نسبت به کسانی که به او امید بسته‌اند و مدام او را می‌جویند،‏* خوب و مهربان است.‏

۲۶ پس خوب است که صبورانه* منتظر باشیم تا یَهُوَه ما را نجات دهد.‏

۲۷ خوب است که انسان در جوانی یاد بگیرد سختی‌ها را تحمّل کند.‏*

י [‏ی‏]‏

۲۸ وقتی خدا اجازه دهد که انسان گرفتار سختی‌ها شود،‏* پس بگذار تنها و ساکت بنشیند،‏

۲۹ و دهانش را بر خاک بگذارد؛‏ شاید هنوز امیدی برای او باشد.‏

۳۰ وقتی کسی بخواهد به او سیلی بزند،‏ بگذار صورتش را جلو بیاورد؛‏ وقتی کسی به او اهانت کند،‏ بگذار تحمّلش کند؛‏

כ [‏ک‏]‏

۳۱ چون یَهُوَه ما را تا ابد ترک نمی‌کند.‏

۳۲ هرچند خدا می‌گذارد به غم و اندوه دچار شویم،‏ ولی به خاطر محبت فراوان و پایدارش* به ما رحمت نشان می‌دهد،‏

۳۳ چون قلباً نمی‌خواهد انسان‌ها را به غم و مصیبت دچار کند.‏

ל [‏ل‏]‏

מ [‏م‏]‏

۳۷ اگر یَهُوَه اجازه* ندهد،‏ کیست که بتواند چیزی بگوید و گفتهٔ خودش را عملی کند؟‏

۳۹ چرا انسان فانی وقتی نتیجهٔ گناهانش را می‌بیند،‏ گله و شکایت می‌کند؟‏

נ [‏ن‏]‏

۴۰ بیایید رفتارمان را بسنجیم و محک بزنیم و به سوی یَهُوَه برگردیم.‏

۴۱ بیایید از ته دل دست دعا به طرف خدایی که در آسمان‌هاست بلند کنیم،‏

۴۲ و بگوییم:‏ «خدایا،‏ ما سرکشی و گناه کردیم و تو ما را نبخشیدی.‏

ס [‏س‏]‏

۴۴ خودت را با ابر پوشاندی تا دعاهای ما به حضورت نرسد.‏

۴۵ ما را مثل تفاله و زباله به میان قوم‌ها انداختی.‏»‏

פ [‏پ‏]‏*

۴۶ تمام دشمنانمان دهانشان را برای مسخره کردن ما باز می‌کنند.‏

۴۷ همیشه می‌ترسیم و دام و خطر سر راهمان است؛‏ خرابی و ویرانی دامنگیرمان شده است.‏

۴۸ به خاطر نابودی قومم،‏* سیل اشک از چشمانم جاری می‌شود.‏

ע [‏ع‏]‏

۵۱ وقتی با چشمان خودم می‌بینم که چه بلایی به سر دختران شهرم آمده،‏ دلم از غم پر می‌شود.‏

צ [‏ص‏]‏

۵۲ دشمنانم بدون هیچ دلیلی مرا مثل یک پرنده شکار کردند.‏

۵۳ آن‌ها مرا در چاه انداختند تا جانم را بگیرند و مدام روی سرم سنگ می‌ریختند.‏

۵۴ آب از سرم گذشت و گفتم:‏ «کارم تمام است!‏»‏

ק [‏ق‏]‏

۵۵ ای یَهُوَه،‏ از عمق چاه،‏ اسمت را صدا کردم.‏

۵۶ صدایم را بشنو؛‏ وقتی با فریاد و التماس از تو کمک می‌خواهم،‏ گوش‌هایت را نبند!‏

۵۷ وقتی به تو دعا کردم،‏ به کمکم آمدی و گفتی:‏ «نترس!‏»‏

ר [‏ر‏]‏

۵۸ ای یَهُوَه،‏ تو از حق من دفاع کردی و جانم را از مرگ نجات دادی.‏*

۵۹ ای یَهُوَه،‏ تو ظلمی را که به من کردند دیدی؛‏ لطفاً عدالت را برایم برقرار کن!‏

۶۰ تو دیدی که چطور از من انتقام گرفتند و چه نقشه‌هایی به ضدّ من کشیدند.‏

ש [‏ش‏]‏

۶۳ به آن‌ها نگاه کن!‏ تمام مدت،‏ چه نشسته باشند،‏ چه ایستاده،‏ با آوازهایی که می‌خوانند مرا مسخره می‌کنند!‏

ת [‏ت‏]‏

۶۴ ای یَهُوَه،‏ تو آن‌ها را به سزای کارهایشان خواهی رساند!‏

۶۵ آن‌ها را لعنت خواهی کرد تا لجباز و سنگدل شوند.‏

۶۶ ای یَهُوَه،‏ با خشم خودت تعقیبشان خواهی کرد و کاری می‌کنی که از صفحهٔ روزگار* محو و نابود شوند.‏