میکاه
۷ وای بر من!
من مثل کسی شده‌ام که بعد از زمان برداشت میوه‌های تابستانی،
و بعد از برداشت انگور و جمع‌آوری باقی‌ماندهٔ خوشه‌های انگور،
نه خوشهٔ انگوری برای خوردن پیدا می‌کند،
نه نوبر انجیری که آرزوی خوردنش را داشته باشد.
۲ هیچ آدم وفاداری روی زمین پیدا نمی‌شود،
و هیچ شخص درستکاری بین مردم دیده نمی‌شود.
همه برای ریختن خون در کمین نشسته‌اند،
و همنوع خود را با تور صید می‌کنند.
۳ آن‌ها* در انجام کارهای بد مهارت دارند؛
امیران قوم درخواست‌هایی دارند،
و قاضی‌ها رشوه می‌خواهند؛
افراد سرشناس خواسته‌هایشان را به آن‌ها می‌گویند،
و با همکاری آن‌ها، آن خواسته‌ها را عملی می‌کنند.*
۴ بهترین کسی که بین آن‌هاست مثل خار است،
و درستکارترین آن‌ها بدتر از بوتهٔ خار.
اما روز مجازات تو که دیده‌بان‌هایت از آن صحبت کردند خواهد آمد،
و مردم به وحشت خواهند افتاد.
۵ به همنشین خود اطمینان نکن،
و به دوست نزدیکت اعتماد نکن.
مراقب باش به کسی که در آغوشت می‌خوابد چه می‌گویی؛
۶ چون پسر از پدرش بیزار می‌شود،
دختر به ضدّ مادرش بلند می‌شود،
و عروس به ضدّ مادرشوهرش.
دشمنان شخص، اعضای خانواده‌اش* هستند.
۷ اما من چشم‌انتظار یَهُوَه هستم،
و صبورانه در انتظار خدا می‌مانم تا مرا نجات دهد.
خدای من دعایم را خواهد شنید.
۸ ای دشمن من، به من نخند.
با این که زمین خورده‌ام، بلند خواهم شد.
با این که در تاریکی ساکنم، یَهُوَه نور من خواهد بود.
۹ من باید خشم یَهُوَه را تا وقتی که او به شکایتم* رسیدگی کند،
و عدالت را برقرار کند تحمّل کنم،
چون به او گناه کرده‌ام.
او مرا از تاریکی به روشنایی خواهد آورد؛
و من شاهد عدالت او خواهم بود.
۱۰ دشمنم هم این را خواهد دید؛
او از این که به من گفت،
«یَهُوَه خدایت کجاست؟» شرمسار خواهد شد.
چشمانم او را خواهد دید،
و او مثل گِل خیابان‌ها لگدمال خواهد شد.
۱۱ روزی می‌آید که دیوارهای سنگی‌ات ساخته خواهند شد؛
در آن روز مرزهای سرزمینت گسترده خواهند شد.
۱۲ در آن روز، مردم پیش تو خواهند آمد؛
آن‌ها از آشور و شهرهای مصر،
از مصر تا رود فُرات،
و از دریا تا دریا و از کوه تا کوه خواهند آمد.
۱۳ آن سرزمین به خاطر ساکنانش ویران خواهد شد،
ویرانی‌ای که نتیجهٔ کارهای خودشان است.
۱۴ ای خدا، قومت را با عصایت شبانی کن، یعنی گله‌ای را که به تو تعلّق دارد؛*
آن‌ها به‌تنهایی در جنگل، بین درختان میوه زندگی می‌کردند.
بگذار مثل زمان قدیم در باشان و جِلعاد بچرند.
۱۵ «مثل روزهایی که از سرزمین مصر بیرون آمدید،
کارهای شگفت‌انگیزم را به شما نشان خواهم داد.
۱۶ ملت‌ها آن کارها را خواهند دید و با وجود قدرت زیادی که دارند سرافکنده خواهند شد.
آن‌ها دستشان را روی دهانشان خواهند گذاشت،
و گوش‌هایشان کر خواهد شد.
۱۷ مثل مار، خاک را خواهند لیسید؛
مثل خزندگان زمین، با ترس و لرز از آشیانه‌شان بیرون می‌آیند،
و با وحشت به طرف یَهُوَه خدایمان خواهند آمد؛
آن‌ها از تو خواهند ترسید.»
تو خشمت را تا ابد نگه نمی‌داری،
چون محبت پایدار* برایش لذّت‌بخش است.
۱۹ تو دوباره به ما رحمت خواهی کرد و گناهانمان را شکست خواهی داد.*
تو تمام گناهان ما را به اعماق دریا خواهی انداخت.
۲۰ نسبت به یعقوب وفادار خواهی بود،
و به ابراهیم محبت پایدار نشان خواهی داد،
همان طور که برای اجدادمان در زمان‌های قدیم قسم خوردی.