یوئیل
۲ «در صَهیون شیپور را به صدا درآورید!+
در کوه مقدّس من اعلام کنید که جنگ در پیش است.
۲ آن روز، روز تاریکی و ظلمت است،+
روز ابرها و تاریکی مطلق،+
مثل وقتی که نور سپیده‌دم بر کوه‌ها می‌تابد.
ملتی بزرگ و قدرتمند وجود دارد؛+
قبل از آن، چنین ملتی وجود نداشته،
و بعد از آن هم،
طی تمام نسل‌های آینده هرگز وجود نخواهد داشت!
جلوی آن‌ها زمینی مثل باغ عدن،+
و پشت سرشان بیابانی خشک و بایر است.
آن‌ها سر راهشان به هیچ چیز رحم نمی‌کنند.
۵ وقتی روی کوه‌ها می‌جهند، صدایشان مثل صدای ارابه‌هاست،+
مثل صدای آتشِ شعله‌ور که کاه را می‌سوزاند.
آن‌ها مثل ملتی قدرتمند هستند که برای جنگ صف‌آرایی کرده‌اند.+
۶ قوم‌ها به خاطر آن‌ها مضطرب خواهند شد،
و رنگ از رویشان خواهد پرید.
۷ آن‌ها مثل جنگجویان حمله می‌کنند،
و مثل سربازان از دیوار بالا می‌روند.
هر کدام از آن‌ها مستقیم به جلو می‌رود،
و از مسیرش منحرف نمی‌شود.
۸ آن‌ها یکدیگر را هل نمی‌دهند،
و هر کدام در مسیر خودش پیش می‌رود.
اگر بعضی از آن‌ها با سلاحی زخمی شوند،
بقیه از صف خود بیرون نمی‌روند.
۹ آن‌ها به شهر هجوم می‌آورند و روی دیوارها می‌دوند.
از دیوار خانه‌ها بالا می‌روند و مثل دزد از پنجره‌ها وارد می‌شوند.
۱۰ زمین در مقابلشان می‌لرزد و آسمان تکان می‌خورد.
خورشید و ماه تاریک می‌شوند،+
و ستاره‌ها دیگر نمی‌درخشند.
۱۱ یَهُوَه با صدای بلند لشکرش را رهبری می‌کند،+ چون لشکر او بسیار بزرگ است.+
خدا پرقدرت است و کلامش را به انجام می‌رساند؛
روز یَهُوَه عظیم و بسیار حیرت‌انگیز است.+
کیست که بتواند آن را تحمّل کند؟»+
۱۲ یَهُوَه می‌گوید: «اما هنوز برای برگشتن دیر نیست!
پس با تمام دل، با روزه و گریه و زاری به طرف من برگردید.+
۱۳ به جای لباس‌هایتان، دل‌های خود را چاک بزنید،+
و به طرف یَهُوَه خدایتان برگردید،
چون او دلسوز،* رحیم، دیرخشم و سرشار از محبت پایدار* است،+
و از آوردن بلا منصرف می‌شود.*
۱۴ کسی چه می‌داند؟ شاید او منصرف شود* و تصمیمش را عوض کند،+
و برکتی به شما دهد*
که بتوانید هدیهٔ غلّه‌ای و هدیۀ ریختنی به یَهُوَه خدایتان تقدیم کنید.
۱۵ در صَهیون شیپور را به صدا درآورید!
اعلام کنید که مردم روزه بگیرند* و آن‌ها را برای پرستش جمع کنید.+
۱۶ مردم را جمع کنید؛ جماعت را پاک و مقدّس کنید.+
مردان سالمند،* بچه‌ها و شیرخواره‌ها را جمع کنید.+
عروس و داماد از اتاق‌خوابشان* بیرون بیایند.
‹ای یَهُوَه، به قومت رحم کن،
نگذار میراثت به باد مسخره گرفته شود،
و ملت‌ها بر قومت حکمرانی کنند.
چرا قوم‌ها باید بگویند، «پس خدایشان کجاست؟»›+
۱۹ یَهُوَه در جواب به قومش چنین خواهد گفت:
‹من به شما غلّه، شراب تازه و روغن می‌دهم،
و شما کاملاً سیر و راضی خواهید شد.+
دیگر نمی‌گذارم که ملت‌ها شما را تحقیر کنند.+
۲۰ دشمنی را که از شمال می‌آید، از شما دور خواهم کرد؛
او را به سرزمینی خشک و ویران خواهم راند،
سربازانی را که در جلوی لشکرش هستند به سمت دریای شرقی،*
و آن‌هایی را که در عقب لشکرند، به سمت دریای غربی* پراکنده خواهم کرد.
بوی تعفن از او بلند می‌شود،
و بوی گندیدگی‌اش همه جا پخش خواهد شد؛+
چون خدا کارهای بزرگ خواهد کرد.›
۲۱ ای سرزمین، نترس!
خوشحال باش و شادی کن، چون یَهُوَه کارهای بزرگ خواهد کرد.
۲۳ ای پسران صَهیون، به خاطر کارهایی که یَهُوَه خدایتان خواهد کرد، خوشحال باشید و شادی کنید؛+
چون او کاری خواهد کرد که باران پاییزی به اندازهٔ کافی ببارد،
و مثل گذشته باران فراوان بر شما ببارد؛
هم باران‌های پاییزی و هم باران‌های بهاری.+
۲۵ من سال‌هایی را که لشکر بزرگم را میان شما فرستادم جبران خواهم کرد،
همان سال‌هایی که ملخ‌های بالغ، ملخ‌های جوان،* ملخ‌های بلعنده و ملخ‌های جَوَنده،
محصولتان را خوردند و از بین بردند.+
۲۶ پس شما خواهید خورد و سیر خواهید شد،+
و اسم یَهُوَه خدایتان را ستایش خواهید کرد،+
خدایی که کارهایی شگفت‌انگیز برایتان انجام داده است.
قوم من دیگر هیچ وقت سرافکنده نخواهند شد.+
۲۷ آن وقت خواهید فهمید که من در میان اسرائیل هستم،+
و من یَهُوَه خدایتان هستم + و غیر از من خدای دیگری نیست!
قوم من دیگر هیچ وقت سرافکنده نخواهند شد.
۲۸ بعد از آن، روح خودم را بر همه نوع افراد خواهم ریخت،+
و پسران و دخترانتان پیشگویی* خواهند کرد.
سالمندانتان خواب‌ها،
و جوانانتان رؤیاها خواهند دید.+
۲۹ در آن روزها روح خودم را بر تمام خادمانم،
چه مرد چه زن، خواهم ریخت.