نامهٔ پولُس به رومیان
۴ پس در این صورت دربارهٔ چیزی که نصیب جدّمان ابراهیم شد چه می‌توانیم بگوییم؟ ۲ اگر ابراهیم به خاطر کارهایش درستکار شمرده شده بود، دلیلی داشت که به خودش ببالد، اما از دید خدا دلیلی برای این کار نداشت! ۳ نوشته‌های مقدّس چه می‌گوید؟ در آنجا آمده: «ابراهیم به یَهُوَه* ایمان آورد و به خاطر ایمانش، از دید او درستکار شمرده شد.» ۴ وقتی کسی برای امرار معاش کار می‌کند، حقوقش هدیه* محسوب نمی‌شود، بلکه حق اوست که باید به او پرداخت شود. ۵ ولی اگر کسی به جای این که به کارهای خودش تکیه کند، به خدا ایمان داشته باشد، خدا او را به خاطر ایمانش درستکار می‌شمرد؛ خدایی که می‌تواند حتی شخص گناهکار* را درستکار به حساب بیاورد. ۶ این نکته با گفتهٔ داوود هماهنگ است. او دربارهٔ شادی کسی که خدا او را صرف‌نظر از کارهایش درستکار به حساب می‌آوَرَد، چنین گفت: ۷ «شاد و سعادتمند است کسی که خطاهایش آمرزیده و گناهانش بخشیده* شده است. ۸ شاد و سعادتمند است کسی که یَهُوَه خطایی به حسابش نمی‌گذارد.»
۹ آیا فقط یهودیان* می‌توانند از این شادی برخوردار باشند یا غیریهودیان* هم می‌توانند؟ همان طور که گفته شد، «ابراهیم به خاطر ایمانش درستکار شمرده شد.» ۱۰ اما او چه موقع درستکار شمرده شد؟ بعد از ختنه شدن یا قبل از آن؟ او قبل از این که ختنه شود درستکار شمرده شد! ۱۱ مدتی بعد بود که ابراهیم به فرمان خدا ختنه شد تا مُهر تأییدی* باشد بر این که درستکار شمرده شده است، چون او قبل از این که ختنه شود ایمانش را نشان داد. به این شکل، او می‌توانست پدر همهٔ افراد ختنه‌نشده‌ای شود که ایمان می‌آورند تا آن‌ها هم بتوانند درستکار شمرده شوند. ۱۲ ابراهیم همچنین پدر کسانی شد که ختنه شدند. بنابراین او نه تنها پدر افراد ختنه‌شده است، بلکه پدر کسانی هم است که ایمان او را سرمشق قرار می‌دهند؛ ایمانی که پدرمان ابراهیم حتی قبل از ختنه شدن نشان داد.
۱۳ خدا به ابراهیم و نسلش* وعده داد که وارث زمین* می‌شوند، ولی این وعده به خاطر اطاعت ابراهیم از قانون نبود، بلکه به خاطر ایمانی بود که او از طریق آن درستکار شمرده شد. ۱۴ اگر قرار باشد کسانی که از شریعت اطاعت می‌کنند از وعده‌های خدا برخوردار شوند،* دیگر ایمان فایده‌ای ندارد و وعده‌ای که به ابراهیم داده شد بی‌معنی است. ۱۵ در واقع سرکشی از شریعت، باعث مجازات می‌شود؛* اما وقتی قانونی وجود ندارد، زیر پا گذاشتن قانون هم وجود ندارد.
۱۶ بنابراین، به خاطر ایمان است که از وعده‌های خدا بهره‌مند می‌شویم و این وعده‌ها هدیه‌ای از طرف خدا به ماست.* تمام نسل ابراهیم می‌توانند از این وعده‌ها بهره‌مند شوند؛ نه تنها آن‌هایی که از شریعت اطاعت می‌کنند، بلکه همهٔ کسانی که از ایمان ابراهیم سرمشق می‌گیرند، چون او پدر همهٔ ماست. ۱۷ (دقیقاً همان طور که خدا در نوشته‌های مقدّس می‌گوید: «من تو را پدر قوم‌های زیادی می‌کنم.») تحقق این وعده در حضور خدایی که ابراهیم به او ایمان داشت تضمین شد؛ خدایی که مردگان را زنده می‌کند و طوری دربارهٔ چیزهایی که تحقق پیدا نکرده‌اند صحبت می‌کند که انگار تحقق پیدا کرده‌اند.* ۱۸ با این که ظاهراً جای امیدی نبود، ابراهیم بر اساس امیدش ایمان داشت که می‌تواند پدر ملت‌های زیادی شود، چون خدا به او گفته بود: «نسل* تو بی‌شمار می‌شود.» ۱۹ در آن زمان، ابراهیم تقریباً ۱۰۰ ساله بود و فکر می‌کرد آنقدر پیر شده* که دیگر نمی‌تواند صاحب فرزند شود. به علاوه می‌دانست که همسرش سارا هم آنقدر پیر شده که دیگر نمی‌تواند بچه‌دار شود.* با وجود این، ایمانش ضعیف نشد. ۲۰ او به خاطر وعدهٔ خدا هیچ وقت شک به دلش راه نداد و نگذاشت ایمانش ضعیف شود، بلکه ایمانش به او قوّت داد و او خدا را تمجید کرد. ۲۱ ابراهیم کاملاً مطمئن بود که خدا می‌تواند کاری را که قول داده است انجام دهد. ۲۲ بنابراین او به خاطر ایمانش «درستکار شمرده شد.»
۲۳ اما عبارتِ «درستکار شمرده شد» فقط در رابطه با ابراهیم نوشته نشد، ۲۴ بلکه این عبارت در رابطه با ما هم نوشته شد، یعنی ما هم می‌توانیم درستکار شمرده شویم، چون به خدایی ایمان داریم که سَرورمان عیسی را بعد از مرگ زنده کرد. ۲۵ عیسی به خاطر گناهان ما تسلیم مرگ شد و بعد رستاخیز پیدا کرد تا ما از دید خدا درستکار شمرده شویم.