اول تِسالونیکیان
۲ برادران عزیز، مطمئناً خودتان می‌دانید که دیدار ما از شما چقدر مفید و پرثمر بود. ۲ همان طور که می‌دانید، قبل از این که پیشتان بیاییم، مردم در شهر فیلیپی به ما توهین کردند و آزار رساندند. با وجود این همه مخالفت و دشمنی، خدا به ما شجاعت داد تا خبر خوش را به شما برسانیم. ۳ پس پند و اندرزی که به شما می‌دهیم، از روی عقاید نادرست و انگیزه‌های ناپاک نیست و هیچ فریبی هم در آن وجود ندارد، ۴ بلکه چون خدا ما را تأیید کرده و وظیفهٔ موعظهٔ خبر خوش را به ما سپرده است، این سخنان را می‌گوییم. هدف ما جلب رضایت خداست نه انسان؛ خدایی که دلمان را محک می‌زند.*
۵ در واقع، خودتان می‌دانید که ما هیچ وقت شما را با چرب‌زبانی فریب ندادیم و یا با ریاکاری دنبال منافع مادی نبودیم؛* خدا خودش شاهد است! ۶ در ضمن، ما دنبال این نبودیم که انسان‌ها ما را تحسین و تمجید کنند، نه شما و نه دیگران؛ هرچند که به عنوان رسولان مسیح می‌توانستیم از نظر مالی سربار شما باشیم. ۷ ولی نه تنها این کار را نکردیم، بلکه مثل مادری که نوزادش را شیر می‌دهد و با مهربانی از او مراقبت می‌کند، با شما رفتار کردیم. ۸ عشق و علاقهٔ ما نسبت به شما آنقدر زیاد بود که نه تنها مصمم بودیم خبر خوش خدا را به شما برسانیم، بلکه حتی حاضر بودیم جانمان را هم برایتان بدهیم؛ چون برایمان خیلی عزیز بودید.
۹ برادران عزیز، حتماً کارها و زحمات ما را به خاطر می‌آورید. وقتی خبر خوش خدا را به شما می‌رساندیم، شب و روز برای امرار معاش کار می‌کردیم تا از نظر مالی سربار هیچ کدامتان نباشیم. ۱۰ شما شاهدید و خدا هم شاهد است که ما در رفتارمان با شما ایمانداران، تا چه حد وفادار، درستکار و بی‌عیب بوده‌ایم. ۱۱ خوب می‌دانید که ما هیچ وقت از تشویق کردنتان و از دلداری و پند دادن به شما دست نکشیدیم؛ درست مثل پدری که این کارها را برای فرزندانش می‌کند. ۱۲ ما به این شکل می‌خواستیم به شما کمک کنیم که رفتار و شیوهٔ زندگی‌تان همیشه شایستهٔ خدا باشد؛ خدایی که از شما دعوت می‌کند تا در پادشاهی و شکوه او سهمی داشته باشید.
۱۳ همچنین مدام از خدا تشکر می‌کنیم که وقتی شما کلامش را از ما شنیدید، آن را نه به عنوان کلام انسان، بلکه به عنوان کلام خدا قبول کردید. این کلام حقیقتاً از طرف خداست و روی شما ایمانداران تأثیر می‌گذارد!* ۱۴ برادران عزیز، شما به همان راهی می‌روید که مسیحیان جماعت‌های خدا در یهودیه رفته‌اند، چون شما از هموطنانتان همان آزارهایی را دیده‌اید که آن‌ها از یهودیان دیدند. ۱۵ آن یهودیان حتی عیسای سَرور و پیامبران را کشتند و به ما هم آزار رساندند. آن‌ها با کارهایشان خدا را خوشحال نمی‌کنند، بلکه به ضرر تمام انسان‌ها عمل می‌کنند، ۱۶ چون سعی می‌کنند ما را از موعظه به غیریهودیان منع کنند؛ موعظه‌ای که می‌تواند باعث نجات این افراد شود. به این ترتیب، گناهانشان روزبه‌روز بیشتر می‌شود. اما چیزی نمانده که خشم خدا بر سر آن‌ها خالی شود.
۱۷ برادران عزیز، وقتی برای مدت کوتاهی از شما جدا شدیم (البته جسماً نه قلباً) دلمان برای شما خیلی تنگ شد. برای همین تمام تلاشمان را کردیم که دوباره پیشتان بیاییم و شخصاً شما را ببینیم. ۱۸ به همین دلیل، ما می‌خواستیم پیش شما بیاییم. من که پولُس هستم نه فقط یک بار بلکه دو بار سعی کردم به دیدنتان بیایم، اما شیطان مانع ما شد؛ ۱۹ چون در دوران حضور* عیسای سَرور، چه کسی امید و شادی و تاج افتخار ماست؟ مگر شما نیستید؟ ۲۰ بله، شما واقعاً افتخار* و شادی ما هستید!