اِرْمیا

۱ این کتاب شامل گفته‌های اِرْمیا* پسر حِلقیاست.‏ اِرْمیا یکی از کاهنان شهر عَناتوت در سرزمین بنیامین بود.‏ ۲ در سال سیزدهم حکمرانی یوشیا که پسر آمون و پادشاه یهودا بود،‏ پیام یَهُوَه به اِرْمیا رسید.‏ ۳ همین طور،‏ خدا پیام‌های دیگری به اِرْمیا داد.‏ این پیام‌ها از زمان یِهویاقیم که پسر یوشیا و پادشاه یهودا بود تا پایان یازدهمین سال حکمرانی صِدِقیا که پسر یوشیا و پادشاه یهودا بود،‏ به اِرْمیا رسید.‏ در ماه پنجم همان سال بود که ساکنان اورشلیم به بابِل تبعید شدند.‏

۴ یَهُوَه این پیام را به من داد و گفت:‏

تا در بین ملت‌ها پیامبر من باشی و مأموریت مقدّسی را انجام دهی.‏»‏

۶ اما من گفتم:‏ «ای وای!‏ ای یَهُوَه حاکم متعال،‏

من نمی‌دانم که چطور باید صحبت کنم،‏ چون خیلی جوانم.‏»‏

۷ یَهُوَه به من گفت:‏

‏«نگو که خیلی جوانی،‏

۹ آن وقت،‏ یَهُوَه دستش را دراز کرد و لب‌هایم را لمس کرد.‏ بعد یَهُوَه گفت:‏ «من کلامم را در دهانت گذاشتم!‏ ۱۰ امروز این مأموریت را به تو می‌دهم که به ملت‌ها و مملکت‌ها هشدار دهی.‏ همین طور به تو اختیار می‌دهم که ریشه‌کن و سرنگون کنی،‏ ویران و واژگون کنی و بسازی و بکاری.‏»‏

۱۱ بعد یَهُوَه به من گفت:‏ «اِرْمیا،‏ نگاه کن!‏ چه می‌بینی؟‏» گفتم:‏ «یک شاخهٔ درخت بادام!‏»‏*

۱۲ یَهُوَه به من گفت:‏ «درست دیدی،‏ چون من همیشه مراقبم* تا کلامم به انجام رسد.‏»‏

۱۳ یَهُوَه باز به من گفت:‏ «حالا چه می‌بینی؟‏» جواب دادم:‏ «در شمال،‏ دیگی در حال جوشیدن* می‌بینم که دهانه‌اش به سمت این سرزمین است.‏» ۱۴ بعد یَهُوَه به من گفت:‏