هوشَع
چون تو با فاحشگی* از خدایت دور شده‌ای.+
تو مزد فاحشگی‌ات را که در خرمنگاه‌ها گرفته‌ای، دوست داشته‌ای.+
۲ ولی خرمنگاه‌ها و حوض‌های شراب‌گیری* محصول کافی به قوم اسرائیل نخواهند داد،
و آن‌ها شراب تازه نخواهند داشت.+
۳ آن‌ها دیگر در سرزمین یَهُوَه زندگی نخواهند کرد،+
بلکه اِفرایِم به مصر برخواهد گشت،
و در آشور غذاهای ناپاک خواهد خورد.+
۴ اسرائیلیان دیگر شراب را به عنوان هدیهٔ ریختنی به یَهُوَه تقدیم نخواهند کرد،+
و قربانی‌هایشان او را خشنود نخواهند کرد.+
آن قربانی‌ها مثل نانی هستند که مردم موقع سوگواری می‌خورند؛
همهٔ کسانی که از آن می‌خورند، ناپاک خواهند شد،
چون نانشان فقط برای خودشان است،
و به خانهٔ یَهُوَه آورده نخواهد شد.
۵ در روزی که دور هم جمع می‌شوید،
یا در روز عید یَهُوَه چه خواهید کرد؟
۶ مردم مجبور خواهند شد به خاطر خرابی و ویرانی فرار کنند.+
مصر آن‌ها را جمع خواهد کرد + و مِمفیس دفنشان خواهد کرد.+
گزنه‌ها اموال گرانبهای آن‌ها را که از نقره است خواهند پوشاند،
و بوته‌های خار در چادرهایشان رشد خواهد کرد.
پیامبر آن‌ها در نظرشان احمق خواهد بود و کسی که از خدا الهام می‌گیرد دیوانه به نظر خواهد رسید.
به خاطر گناهان فراوان تو، نفرت و دشمنی زیادی نصیبت خواهد شد.»
۸ دیده‌بان اِفرایِم به خدای من وفادار بود،+
۹ اسرائیلیان مثل زمان حادثهٔ جِبعه در فساد غرق شده‌اند.+
او خطاهایشان را به یاد خواهد آورد و آن‌ها را به خاطر گناهانشان مجازات خواهد کرد.+
۱۰ «وقتی اسرائیل را پیدا کردم، مثل پیدا کردن انگور در بیابان بود.+
وقتی اجدادتان را دیدم، مثل دیدن نوبر انجیر در شروع فصلش بود.
اما آن‌ها پیش بَعَلِ فِعور رفتند،+
و خودشان را به آن بت شرم‌آور وقف کردند،+
و مثل بتی که عاشقش بودند، نفرت‌انگیز شدند.
۱۱ جلال اِفرایِم مثل یک پرنده پرواز می‌کند و دور می‌شود؛
دیگر بچه‌ای به دنیا نمی‌آید، نطفه‌ای بسته نمی‌شود و زنی حامله نمی‌شود!+
۱۲ حتی اگر بچه‌هایشان بزرگ شوند،
همهٔ آن بچه‌ها را از آن‌ها می‌گیرم و هیچ کدامشان را زنده نمی‌گذارم.+
وای به حالشان وقتی که من آن‌ها را ترک کنم!+
۱۳ اِفرایِم که در سبزه‌زار کاشته شده بود برایم مثل صور بود.+
اما حالا اِفرایِم باید پسرانش را به کشتارگاه ببرد.»
۱۴ ای یَهُوَه، چیزی را که حقشان است به آن‌ها بده؛
یعنی رَحِمی که بچه را می‌اندازد و سینه‌هایی که شیر ندارند.
۱۵ «همهٔ کارهای شریرانه‌شان را در جِلجال انجام دادند؛+ در آنجا از آن‌ها متنفر شدم.
آن‌ها را به خاطر کارهای شریرانه‌شان، از خانه‌ام دور خواهم کرد.+
دیگر آن‌ها را دوست نخواهم داشت؛+
چون همهٔ امیرانشان لجباز و سرکش هستند.
ریشه‌هایشان خشک می‌شود و دیگر میوه نخواهند داد.
حتی اگر فرزندانی به دنیا بیاورند، فرزندان عزیزشان را از بین خواهم برد.»