مراثی
۲ ببینید که یَهُوَه چطور دختر صَهیون* را با ابرِ خشم خود پوشانده!
او شکوه و زیبایی اسرائیل را از آسمان به زمین انداخته،+
و در روز خشمش زیرپایی خود را فراموش کرده است.+
ב [ب]
۲ یَهُوَه به تمام خانه‌های یعقوب رحم نکرده و همهٔ آن‌ها را ویران کرده است؛
او از روی خشمش قلعه‌های دختر یهودا* را با خاک یکسان کرده،+
و حکومت و امیرانش را بی‌حرمت و سرنگون کرده است.+
ג [ج]
۳ او از شدّت خشمش تمام قدرت* اسرائیل را از او گرفته؛
وقتی دشمن به اسرائیل حمله کرد، او دست راستش را عقب کشید.+
خشم او مثل آتش در یعقوب شعله‌ور شد؛ آتشی که هر چه در اطرافش باشد می‌سوزانَد.+
ד [د]
۴ او مثل یک دشمن، تیر و کمانش را نشانه گرفته و دست راستش آمادهٔ حمله است.+
او همهٔ کسانی را که در چشم ما عزیز بودند کشت،+
و خشمش را مثل آتش در خیمهٔ دختر صَهیون ریخت.+
ה [هـ]
او تمام برج‌هایش را نابود،
و قلعه‌هایش را با خاک یکسان کرده است.
او عزاداری و ماتم را در یهودا* خیلی زیاد کرده است.
ו [و]
۶ او سایه‌بانش را که مثل آلونکی در باغچه بود با خاک یکسان کرده،+
و به عیدی که برایش برگزار می‌شد پایان داده است.+
یَهُوَه کاری کرده که عیدها و شَبّات‌ها در صَهیون فراموش شوند،
و با خشم شدید، پادشاهان و کاهنان را رد کرده است.+
ז [ز]
او دیوارهای برج‌های مستحکم شهر را به دست دشمن سپرده است.+
دشمنان در خانهٔ یَهُوَه فریاد زده‌اند،+ طوری که انگار عیدی را جشن می‌گیرند.
ח [ح]
۸ یَهُوَه تصمیم گرفته که دیوار دختر صَهیون را خراب کند.+
او این شهر را با ریسمان اندازه گرفته،+
و از نابود کردن آن منصرف نشده است.
او باعث شده که دیوار و خاکریز ماتم بگیرند،
چون هر دو فرو ریخته‌اند.
ט [ط]
۹ دروازه‌هایش زیر خاک رفته‌اند.+
او پشت‌بندها را شکسته و از بین برده است.
پادشاه و امیرانش بین ملت‌ها زندگی می‌کنند.+
هیچ قانونی وجود ندارد؛ حتی پیامبرانش از طرف یَهُوَه رؤیایی نمی‌بینند.+
י [ی]
۱۰ ریش‌سفیدان دختر صَهیون ساکت روی زمین می‌نشینند.+
پلاس می‌پوشند و روی سرشان خاک می‌ریزند.+
دختران اورشلیم سرشان را پایین انداخته‌اند.
כ [ک]
۱۱ آنقدر گریه کرده‌ام که چشمانم تار شده‌اند.+
دلم* آشفته است.
جگرم خون شده،* چون قوم عزیزم* شکست خورده،+
و بچه‌ها و نوزادان در میدان‌های شهر کم‌کم محو و نابود می‌شوند.+
ל [ل]
۱۲ حینی که آن‌ها مثل زخمی‌شدگان در میدان‌های شهر کم‌کم محو و نابود می‌شوند،
מ [م]
۱۳ ای دختر اورشلیم، چه مثالی برای تو بزنم،
یا تو را به چه چیزی تشبیه کنم؟
ای دختر صَهیون، تو را با چه مقایسه کنم و چطور به تو تسلّی دهم؟
زخم تو به اندازهٔ دریا وسیع است.+ چه کسی می‌تواند تو را شفا دهد؟+
נ [ن]
۱۴ رؤیاهایی که پیامبرانت برایت دیدند، پوچ و دروغ بود.+
آن پیامبران، گناهانت را آشکار نکردند تا تو را از اسارت نجات دهند،+
برعکس، از طریق رؤیاها و پیام‌هایشان مدام به تو دروغ گفتند و فریبت دادند.+
ס [س]
۱۵ همهٔ کسانی که از کنار تو می‌گذرند، برای مسخره کردنت دست می‌زنند؛+
آن‌ها به خاطر دختر اورشلیم انگشت به دهان می‌مانند + و سرشان را تکان می‌دهند و می‌گویند:
«آیا این همان شهری نیست که درباره‌اش می‌گفتند، ‹زیبایی‌اش بی‌نظیر است و باعث شادی تمام زمین می‌شود›؟»+
פ [پ]*
۱۶ تمام دشمنانت دهانشان را باز کرده‌اند؛
آن‌ها انگشت به دهان می‌مانند و دندان‌هایشان را به هم می‌سایند و می‌گویند: «ما نابودش کردیم!+
ما منتظر همین روز بودیم!+ حالا آن روز رسیده و آن را به چشم می‌بینیم!»+
ע [ع]
۱۷ یَهُوَه طبق خواستش عمل کرده + و گفته‌اش را انجام داده است؛+
فرمانی را که مدت‌ها قبل داده بود، به اجرا گذاشته است.+
او به تو رحم نکرده و تو را نابود کرده،+ و اجازه داده که دشمن از شکست تو شادی کند؛
او قدرت دشمنانت را بیشتر کرده* تا پیروز شوند.
צ [ص]
۱۸ از دلشان به درگاه یَهُوَه فریاد می‌زنند، ای دیوار دختر صَهیون!
بگذار اشک‌هایت شب و روز مثل سیل جاری شود.
از گریه دست نکش و به چشمانت استراحت نده.
ק [ق]
۱۹ بلند شو! تمام شب* فریاد بکش!
هر چه در دلت هست، مثل آب در حضور یَهُوَه بیرون بریز.
به خاطر جان فرزندانت که سر هر کوچه و خیابانی از گرسنگی* رو به مرگ هستند،
دست دعا به طرف او بلند کن.+
ר [ر]
۲۰ ای یَهُوَه، نگاه کن و کسی را که به‌شدّت مجازات کرده‌ای ببین.
آیا دست است که زنان کودکانشان* را بخورند؟ فرزندانی را که خودشان به دنیا آورده‌اند؟+
آیا درست است که کاهنان و پیامبران در مکان مقدّس یَهُوَه کشته شوند؟+
ש [ش]
۲۱ جسد پسران و مردان سالمند در کوچه‌ها روی زمین افتاده است.+
دختران و پسرانم با شمشیر کشته شده‌اند.+
تو در روز خشمت، آن‌ها را کشتی و به آن‌ها رحم نکردی.+
ת [ت]
۲۲ مثل جمع کردن مردم برای روز عید، تو هر چه را که باعث ترس می‌شود از هر طرف جمع* می‌کنی.+