نامهٔ پولُس به غَلاطیان
۳ ای غَلاطیان نادان، چه کسی شما را گمراه کرده است؟ مرگ عیسی مسیح آنقدر روشن برایتان توضیح داده شد که انگار جلوی چشم خودتان به تیر شکنجه میخکوب شده است. ۲ می‌خواهم یک سؤال از شما بپرسم: آیا شما روح‌القدس را با عمل کردن به شریعت به دست آوردید یا از طریق ایمان آوردن به پیامی که شنیدید؟ ۳ آیا شما تا این حد نادانید؟ آیا شما که در مسیری روحانی قدم برداشتید، حالا می‌خواهید از طریق افکار انسانی به مقصد برسید؟* ۴ آیا این همه سختی که کشیدید بیهوده بود؟ مطمئنم که بیهوده نبود! ۵ پس آیا دلیل این که او روح‌القدس را به شما می‌دهد و بین شما معجزه* می‌کند، این است که طبق شریعت عمل می‌کنید یا به خاطر این است که به پیامی که شنیدید ایمان دارید؟ ۶ ابراهیم هم «به یَهُوَه* ایمان آورد و به خاطر ایمانش، از دید او درستکار شمرده شد.»
۷ شما حتماً می‌دانید که فرزندان واقعی ابراهیم کسانی هستند که محکم به ایمانشان چسبیده‌اند. ۸ به علاوه، در نوشته‌های مقدّس پیش‌بینی شده بود که خدا غیریهودیان را هم از طریق ایمانشان درستکار خواهد شمرد. برای همین، خدا این خبر خوش را به ابراهیم داد و گفت: «تمام قوم‌های زمین از طریق تو برکت خواهند گرفت.» ۹ بنابراین هر کسی که محکم به ایمانش چسبیده باشد، از همان برکت‌هایی برخوردار می‌شود که نصیب ابراهیمِ باایمان شد.
۱۰ همهٔ کسانی که محکم به اجرای قوانین شریعت می‌چسبند زیر لعنت هستند، چون در نوشته‌های مقدّس آمده: «لعنت بر کسی که همهٔ احکام کتاب* شریعت را رعایت نکند و به آن‌ها پای‌بند نباشد.» ۱۱ واضح است که هیچ کس نمی‌تواند با عمل کردن به شریعت در نظر خدا درستکار شمرده شود، چون در نوشته‌های مقدّس آمده: «شخص درستکار به خاطر ایمانش زنده می‌ماند.» ۱۲ اما پایه و اساس شریعت ایمان نیست، بلکه در آنجا آمده: «هر کسی که به این قوانین عمل کند، زنده می‌ماند.» ۱۳ ولی مسیح، بهای رهایی ما را پرداخت تا دیگر زیر لعنت شریعت نباشیم. او به این شکل لعنتی را که روی ما بود بر خودش گرفت، درست همان طور که در نوشته‌های مقدّس آمده: «هر کسی که روی دار اعدام شود،* مورد لعنت قرار گرفته است.» ۱۴ پس به این شکل، همان برکتی که به ابراهیم وعده داده شده بود، از طریق عیسی مسیح نصیب غیریهودیان هم شد تا همهٔ ما بتوانیم از طریق ایمانمان روح‌القدس را که خدا وعده‌اش را داده بود، به دست آوریم.
۱۵ برادران، بگذارید از زندگی روزمره مثالی بزنم: وقتی انسان‌ها عهدی می‌بندند و آن عهد معتبر می‌شود، دیگر هیچ کس نمی‌تواند آن را لغو کند یا چیزی به آن اضافه کند. ۱۶ به همین ترتیب، خدا به ابراهیم و به نسل او وعده‌هایی داد. نوشته‌های مقدّس نمی‌گوید، «به نسل‌های تو» طوری که انگار به عدهٔ زیادی اشاره می‌کند، بلکه می‌گوید «به نسل تو.» پس به یک نفر اشاره می‌کند، یعنی همان مسیح. ۱۷ در ضمن این را هم می‌گویم: شریعت ۴۳۰ سال بعد از این که خدا با ابراهیم عهد بست داده شد؛ با این حال، وعده‌ای که خدا به ابراهیم داد و عهدی که با او بست، به خاطر شریعت باطل و بی‌اعتبار نشد. ۱۸ اگر به دست آوردن آن میراث به حفظ شریعت وابسته باشد، دیگر به وعدهٔ خدا وابسته نیست. اما خدا آن را از روی لطفش و از طریق یک وعده به ابراهیم داد.
۱۹ پس شریعت برای چه داده شد؟ شریعت در واقع بعد از وعده‌های خدا داده شد تا به انسان‌ها نشان دهد که گناهکارند. با این حال، شریعت تا آمدن نسلی که خدا وعده‌اش را داده بود، معتبر ماند. خدا شریعت را از طریق فرشتگان به یک واسطه داد تا او هم آن را به مردم بدهد. ۲۰ اما عهدی که یک‌طرفه بسته شده باشد، واسطه‌ای ندارد؛ خدا هم عهدش را یک‌طرفه بست. ۲۱ پس آیا شریعت برخلاف وعده‌های خداست؟ به هیچ وجه! چون اگر شریعتی زندگی‌بخش به ما داده می‌شد، در واقع می‌توانستیم از طریق آن درستکار شمرده شویم. ۲۲ اما طبق نوشته‌های مقدّس، همهٔ انسان‌ها در چنگ گناه گرفتار شدند. پس وعدهٔ خدا که از طریق ایمان به عیسی مسیح به تحقق می‌رسد، به کسانی داده می‌شود که آن ایمان را در عمل نشان دهند.
۲۳ اما قبل از آمدن ایمان،* همهٔ ما زیر سلطهٔ* شریعت و اسیر آن بودیم و انتظار ایمانی را می‌کشیدیم که به‌زودی آشکار می‌شد. ۲۴ پس شریعت محافظ* ما شد تا ما را به سوی مسیح هدایت کند و به ما نشان دهد که از طریق ایمان، درستکار شمرده می‌شویم. ۲۵ حالا که آن ایمان آمده، دیگر نیازی به یک محافظ* نداریم.
۲۶ در واقع، همهٔ شما از طریق ایمانتان به عیسی مسیح فرزندان* خدا هستید، ۲۷ چون تک‌تک شما که به خاطر تعمیدتان، با مسیح متحد شده‌اید، شخصیت مسیح را مثل یک لباس پوشیده‌اید. ۲۸ دیگر فرقی نمی‌کند که یهودی باشید یا یونانی، غلام باشید یا آزاد، مرد باشید یا زن؛ چون همهٔ شما در اتحاد با عیسی مسیح یکی هستید. ۲۹ حالا که پیرو مسیح شده‌اید، فرزندان* واقعی ابراهیم هستید و همان میراثی را به دست خواهید آورد که خدا وعده‌اش را به ابراهیم داد.