خروج
۱۵ آن وقت موسی و اسرائیلیان این سرود را برای یَهُوَه خواندند:+
«برای یَهُوَه سرود می‌خوانم، برای او که با شکوه و جلال پیروز شده است،+
برای او که اسبان و سوارانشان را به دریا انداخت.+
۲ یاه* قوّت و قدرت من است، چون نجات‌دهندهٔ من شده است.+
اوست خدای من، او را ستایش می‌کنم؛+ اوست خدای پدرم،+ او را تمجید می‌کنم.+
۳ یَهُوَه جنگجویی قدرتمند است.+ یَهُوَه نام اوست.+
۵ آب‌های خروشان آن‌ها را پوشاند؛ آن‌ها مثل سنگی به اعماق دریا فرو رفتند.+
۷ تو با شکوه و جلال عظیمی که داری، می‌توانی کسانی را که به ضدّ تو بلند شوند سرنگون کنی؛+
تو آن‌ها را با آتش خشمت مثل کاه می‌سوزانی.
۸ از بینی‌ات بر آب‌ها دمیدی و آن‌ها را روی هم انباشتی؛
آب‌های روان مثل دیوار ایستادند؛
و آب‌های خروشان در دل دریا سفت* شدند.
۹ دشمن گفت: ‹آن‌ها را تعقیب می‌کنم! آن‌ها را به چنگ می‌آورم!
غارتشان می‌کنم و هر چه بخواهم از آن‌ها می‌گیرم!
شمشیرم را می‌کشم و با دستم نابودشان می‌کنم!›+
۱۰ ای خدا، تو با نَفَسی که دمیدی باعث شدی دریا لشکر مصریان را بپوشاند؛+
آن‌ها مثل سرب در آب‌های عظیم فرو رفتند.
۱۱ ای یَهُوَه، در میان خدایان کیست مثل تو؟+
در قدّوسیت کیست عظیم مثل تو؟+
همه باید با خداترسی برایت سرود ستایش بخوانند، تو که معجزات و کارهای شگفت‌انگیز می‌کنی.+
۱۲ تو دست راستت را دراز کردی و زمین، آن‌ها را بلعید.+
۱۳ به خاطر محبت پایدارت، قومی را که نجات دادی* هدایت کردی؛+
با قدرتت آن‌ها را به مسکن مقدّست راهنمایی می‌کنی.
و همهٔ کنعانیان خودشان را خواهند باخت.+
۱۶ ترس و وحشت در دلشان خواهد افتاد؛+
ای یَهُوَه، آن‌ها از قدرت بازوی تو مثل سنگ، بی‌حرکت خواهند شد
تا این که قوم تو بگذرند،
۱۷ آن‌ها را به کوه خود* خواهی آورد و در آنجا مستقر خواهی کرد،+
همان جایی که ای یَهُوَه برای سکونتت آماده کرده‌ای،
همان مکان مقدّسی که ای یَهُوَه با دستانت بنا کرده‌ای.
۱۸ یَهُوَه برای همیشه و تا ابد به عنوان پادشاه حکومت خواهد کرد.+
۱۹ وقتی که اسبان و ارابه‌های جنگی و سواران فرعون به میان دریا رفتند،+
یَهُوَه آب‌های دریا را برگرداند و آن‌ها را غرق کرد؛+
اما اسرائیلیان در میان دریا از روی زمین خشک عبور کردند.»+
۲۰ بعد مریم که نبیه و خواهر هارون بود، دف به دست گرفت و همهٔ زنان رقص‌کنان و دف‌زنان به دنبال او رفتند. ۲۱ مریم در جواب مردان این سرود را خواند:
«برای یَهُوَه سرود بخوانید، برای او که با شکوه و جلال پیروز شده است،+
برای او که اسبان و سوارانشان را به دریا انداخت.»+
۲۲ بعد از آن، موسی اسرائیلیان را از دریای سرخ به طرف بیابان شور هدایت کرد. آن‌ها سه روز در بیابان سفر کردند، اما آبی پیدا نکردند. ۲۳ بعد به ماره* رسیدند،+ ولی نتوانستند از آب آنجا بنوشند، چون تلخ بود. به همین دلیل آن مکان ماره نامیده شد. ۲۴ بنابراین، مردم شروع به شکایت* از موسی کردند.+ آن‌ها می‌گفتند: «چه بنوشیم؟» ۲۵ او با آه و ناله از یَهُوَه کمک خواست+ و یَهُوَه او را به طرف درخت کوچکی هدایت کرد. وقتی موسی آن را به میان آب انداخت، آب شیرین شد.
خدا در آنجا برای اسرائیلیان قانونی وضع کرد و یک الگوی قضایی برایشان گذاشت. او همان جا اطاعتشان را آزمایش کرد.+ ۲۶ خدا گفت: «اگر به‌دقت به من که یَهُوَه خدایتان هستم گوش دهید و کارهایی را که در نظرم درست است انجام دهید و به فرمان‌هایم توجه کنید و به همهٔ قوانینم عمل کنید،+ من شما را با هیچ کدام از بیماری‌هایی که مصریان را دچار آن‌ها کردم، مجازات نخواهم کرد،+ چون من که یَهُوَه هستم شما را شفا می‌دهم.»+
۲۷ کمی بعد آن‌ها به ایلیم رسیدند. در آنجا ۱۲ چشمهٔ آب و ۷۰ نخل بود. پس آن‌ها در آنجا کنار آب چادر زدند.