غزل غزل‌های سلیمان

۲ ‏«من چیزی جز یک گل وحشی* در دشت* نیستم،‏

یکی از سوسن‌های دشت.‏»‏+

 ۲ ‏«دلبر من بین دختران،‏

مثل سوسنی است بین خارها.‏»‏

 ۳ ‏«دلدادهٔ من بین پسران،‏

مثل درخت سیبی است بین درختان جنگلی.‏

اشتیاق زیاد دارم که زیر سایه‌اش بنشینم،‏

و طعم میوه‌اش برایم شیرین است.‏

 ۴ او مرا به تالار ضیافت برد،‏

و همه دیدند که چقدر مرا دوست دارد.‏

 ۵ با نان‌های کشمش + و با سیب‌ها،‏

جانم را تازه کنید و به من نیرو بدهید،‏

چون از عشق او بیمارم.‏

 ۶ دست چپش زیر سرم است،‏

و دست راستش مرا در آغوش می‌گیرد.‏+

 ۷ ای دختران اورشلیم،‏

شما را به غزال‌ها + و آهوهای دشت قسم می‌دهم:‏

نگاه کنید!‏ او جست‌وخیزکنان به طرف من می‌آید،‏

از روی کوه‌ها و تپه‌ها به سوی من می‌آید!‏

ببینید،‏ او پشت دیوار ما ایستاده،‏

و از پنجره نگاه می‌کند؛‏

از لابلای شبکه‌های آن.‏

‏‹ای عشق من،‏ ای زیبای من،‏

بلند شو و با من بیا!‏

۱۲ شکوفه‌ها در همه جا درآمده‌اند،‏+

و وقت هَرَس درختان انگور رسیده است.‏+

صدای قُمری‌ها در سرزمین ما به گوش می‌رسد.‏+

۱۳ اولین میوه‌های درخت انجیر رسیده‌اند،‏+

درختان انگور شکوفه داده‌اند و عطرشان پخش شده است.‏

۱۴ ای کبوتر من که در شکاف صخره‌ها،‏+

و لابلای تخته‌سنگ‌ها هستی،‏

بگذار تو را ببینم و صدایت را بشنوم،‏+

چون صدایت دلنواز است و چهره‌ات دلربا.‏›»‏+

۱۵ ‏«روباه‌ها را بگیرید؛‏

روباه‌های کوچکی را که باغ‌های انگور را خراب می‌کنند بگیرید،‏

چون درختان انگورمان شکوفه داده‌اند.‏»‏

۱۷ ای عشق من،‏ قبل از این که نسیم عصر بوزد و سایه‌ها بگذرند و روز تمام شود،‏

عجله کن و پیش من برگرد؛‏

مثل غزال یا بچه‌آهو،‏+ از روی کوه‌هایی که ما را از هم جدا کرده‌اند* پیش من بیا.‏»‏