غزل غزل‌های سلیمان

۲ دختر شولَمّی در ادامه می‌گوید:‏ «من چیزی جز یک گل وحشی* در دشت* نیستم،‏

یکی از سوسن‌های دشت.‏»‏

۲ چوپان می‌گوید:‏ «دلبر من بین دختران،‏

مثل سوسنی است بین خارها.‏»‏

۳ دختر شولَمّی می‌گوید:‏ «دلدادهٔ من بین پسران،‏

مثل درخت سیبی است بین درختان جنگلی.‏

اشتیاق زیاد دارم که زیر سایه‌اش بنشینم،‏

و طعم میوه‌اش برایم شیرین است.‏

۴ او مرا به تالار ضیافت برد،‏

و همه دیدند که چقدر مرا دوست دارد.‏

۵ با نان‌های کشمش و با سیب‌ها،‏

جانم را تازه کنید و به من نیرو بدهید،‏

چون از عشق او بیمارم.‏

۶ دست چپش زیر سرم است،‏

و دست راستش مرا در آغوش می‌گیرد.‏

۷ ای دختران اورشلیم،‏

شما را به غزال‌ها و آهوهای دشت قسم می‌دهم:‏

نگاه کنید!‏ او جست‌وخیزکنان به طرف من می‌آید،‏

از روی کوه‌ها و تپه‌ها به سوی من می‌آید!‏

ببینید،‏ او پشت دیوار ما ایستاده،‏

و از پنجره نگاه می‌کند؛‏

از لابلای شبکه‌های آن.‏

‏‹ای عشق من،‏ ای زیبای من،‏

بلند شو و با من بیا!‏

۱۲ شکوفه‌ها در همه جا درآمده‌اند،‏

و وقت هَرَس درختان انگور رسیده است.‏

صدای قُمری‌ها در سرزمین ما به گوش می‌رسد.‏

۱۳ اولین میوه‌های درخت انجیر رسیده‌اند،‏

درختان انگور شکوفه داده‌اند و عطرشان پخش شده است.‏

۱۴ ای کبوتر من که در شکاف صخره‌ها،‏

و لابلای تخته‌سنگ‌ها هستی،‏

بگذار تو را ببینم و صدایت را بشنوم،‏

چون صدایت دلنواز است و چهره‌ات دلربا.‏›»‏

۱۵ برادرانِ دختر شولَمّی می‌گویند:‏ «روباه‌ها را بگیر؛‏

روباه‌های کوچکی را که باغ‌های انگور را خراب می‌کنند بگیر،‏

چون درختان انگورمان شکوفه داده‌اند.‏»‏

۱۷ ای عشق من،‏ قبل از این که نسیم عصر بوزد و سایه‌ها بگذرند و روز تمام شود،‏

عجله کن و پیش من برگرد؛‏

مثل غزال یا بچه‌آهو،‏ از روی کوه‌هایی که ما را از هم جدا کرده‌اند* پیش من بیا.‏»‏