اعداد
۱۴ با شنیدن این خبر، تمام قوم* اسرائیل با صدای بلند کل آن شب گریه و زاری کردند.+ ۲ همهٔ اسرائیلیان از موسی و هارون گله و شکایت می‌کردند+ و تمام جمعیت* بر ضدّ آن‌ها صحبت می‌کردند و می‌گفتند: «ای کاش در سرزمین مصر یا در همین بیابان می‌مردیم! ۳ چرا یَهُوَه می‌خواهد ما را به آن سرزمین ببرد که با شمشیر کشته شویم؟+ دشمنانمان در آنجا زنان و فرزندانمان را به اسارت* می‌برند.+ بهتر نیست که به مصر برگردیم؟»+ ۴ آن‌ها حتی به یکدیگر می‌گفتند: «بیایید رهبری برای خودمان انتخاب کنیم و به مصر برگردیم!»+
۵ بعد موسی و هارون جلوی تمام قوم اسرائیل که آنجا جمع شده بودند، به خاک افتادند و سر بر زمین گذاشتند. ۶ یوشَع پسر نون+ و کالیب پسر یِفُنّه+ که جزو کسانی بودند که در سرزمین کنعان جاسوسی کرده بودند، لباس‌هایشان را چاک زدند. ۷ آن‌ها به قوم* اسرائیل گفتند: «سرزمینی که ما برای جاسوسی به آنجا رفتیم، سرزمین بسیار بسیار خوبی است.+ ۸ اگر یَهُوَه از ما راضی و خشنود باشد، حتماً ما را به آن سرزمین که شیر و عسل در آن جاری است می‌برد و آن را به ما می‌دهد.+ ۹ اما شما نباید علیه یَهُوَه سرکشی کنید و نباید از مردم آن سرزمین بترسید،+ چون شکست دادن آن‌ها برای ما مثل آب خوردن است.* آن‌ها هیچ محافظی ندارند و یَهُوَه با ماست.+ از آن‌ها نترسید!»
۱۰ اما تمام جمعیت گفتند که باید آن‌ها را سنگسار کرد.+ ناگهان جلال یَهُوَه روی خیمهٔ ملاقات بر همهٔ مردم اسرائیل ظاهر شد.+
۱۱ بعد یَهُوَه به موسی گفت: «این قوم تا کی می‌خواهند به من بی‌احترامی کنند؟+ با وجود این همه معجزه* که بینشان انجام دادم تا کی به من ایمان نمی‌آورند؟+ ۱۲ من آن‌ها را با یک بیماری همه‌گیر از بین می‌برم و از تو قومی بزرگ‌تر و قوی‌تر به وجود می‌آورم.»+
۱۳ اما موسی به یَهُوَه گفت: «اگر خبر این کار تو به گوش مصریان برسد چه خواهند گفت؟+ آن‌ها می‌دانند که این قوم را با قدرت خودت از دستشان نجات دادی. ۱۴ پس مصریان دربارهٔ این موضوع حتماً با ساکنان سرزمین کنعان صحبت می‌کنند. کنعانیان هم شنیده‌اند که تو ای یَهُوَه با این قوم هستی+ و جلویشان* ظاهر می‌شوی.+ تو یَهُوَه هستی و ابری که فرستادی* بالای سر این قوم قرار دارد. تو طی روز در ستون ابر و طی شب در ستون آتش آن‌ها را هدایت می‌کنی.*+ ۱۵ اگر تمام این قوم را بکشی، قوم‌های دیگر که شهرت تو را شنیده‌اند می‌گویند: ۱۶ ‹یَهُوَه نتوانست این قوم را به سرزمینی ببرد که قسم خورده بود به آن‌ها بدهد، برای همین آن‌ها را در بیابان از بین برد.›*+ ۱۷ پس خواهش می‌کنم ای یَهُوَه قدرت عظیمت را نشان بده، درست همان طور که وعده دادی و گفتی: ۱۸ ‹یَهُوَه، خدایی دیرخشم و سرشار از محبت پایدار*+ است که اشتباهات و خطاها را می‌بخشد، اما شخص گناهکار را بدون مجازات نمی‌گذارد؛ پیامد مجازات کسانی* که گناه می‌کنند، شامل حال فرزندانشان* تا نسل سوم و چهارم هم خواهد شد.›+ ۱۹ خواهش می‌کنم به خاطر محبت پایدار* و عظیمت خطاهای این قوم را ببخش، درست همان طور که آن‌ها را از وقتی در مصر بودند تا به امروز بخشیده‌ای.»+
۲۰ بعد یَهُوَه گفت: «همان طور که گفتی آن‌ها را می‌بخشم.+ ۲۱ اما به حیات خودم قسم که تمام زمین از جلال من که یَهُوَه هستم پر خواهد شد.+ ۲۲ هیچ کدام از کسانی که جلال من و معجزاتم*+ را در مصر و در بیابان دیدند، ولی مرا بارها* آزمایش کردند+ و به من* گوش ندادند،+ ۲۳ سرزمینی را که قسم خوردم به پدرانشان بدهم نخواهند دید. هیچ کدام از کسانی که به من بی‌احترامی می‌کنند، آن سرزمین را نخواهند دید.+ ۲۴ اما خادمم کالیب+ روحیهٔ دیگری دارد و همیشه با دل و جان از من پیروی می‌کند، به همین دلیل، او را به سرزمینی که به آنجا فرستاده شده بود خواهم برد و آن سرزمین مال نسل او خواهد شد.+ ۲۵ از آنجا که عَمالیقیان و کنعانیان+ در درّه زندگی می‌کنند، شما باید فردا تغییر مسیر دهید و از راه دریای سرخ به بیابان بروید.»+
۲۶ یَهُوَه به موسی و هارون گفت: ۲۷ «این جمع شریر تا کی می‌خواهند از من گله و شکایت کنند؟+ من شنیده‌ام که اسرائیلیان چطور از من گله و شکایت می‌کنند.+ ۲۸ به آن‌ها بگو، ‹یَهُوَه می‌گوید، «به حیات خودم قسم که همان بلایی را که شنیدم درباره‌اش صحبت می‌کردید،+ بر سرتان می‌آورم! ۲۹ شما در این بیابان خواهید مرد؛*+ همهٔ شما که از ۲۰ ساله به بالا نام‌نویسی شدید و از من گله و شکایت کردید+ در این بیابان خواهید مرد! ۳۰ هیچ کدام از شما به سرزمینی که قسم خوردم* در آن زندگی خواهید کرد داخل نخواهید شد،+ به جز کالیب پسر یِفُنّه و یوشَع پسر نون.+
۳۱ «‹«اما فرزندانتان را که گفتید دشمنانتان آن‌ها را به اسارت می‌برند به آن سرزمین خواهم برد.+ آن‌ها از زندگی در سرزمینی که شما رد کردید لذّت خواهند برد.+ ۳۲ ولی شما در این بیابان خواهید مرد.* ۳۳ فرزندانتان به مدت ۴۰ سال در بیابان چوپانی خواهند کرد+ و به خاطر خیانتکاری‌های* شما جوابگو خواهند بود، تا وقتی که آخرین نفر شما در بیابان بمیرد.*+ ۳۴ شما باید مطابق با آن ۴۰ روز که در سرزمین کنعان جاسوسی کردید،+ به مدت ۴۰ سال جوابگوی خطاهایتان باشید،+ یعنی یک سال برای هر روز. به این ترتیب می‌فهمید که مخالفت با من به چه قیمتی تمام می‌شود.*
۳۵ «‹«این حرف را من که یَهُوَه هستم گفته‌ام؛ من حتماً با این جمع شریر که بر ضدّ من همدست شده‌اند این کار را می‌کنم: آن‌ها در این بیابان از بین خواهند رفت و همین جا خواهند مرد.+ ۳۶ آن مردانی که موسی برای جاسوسی به سرزمین کنعان فرستاد، یعنی همان کسانی که وقتی برگشتند با گزارش‌های منفی‌شان دربارهٔ آن سرزمین+ باعث شدند تمام قوم* از او گله و شکایت کنند، ۳۷ در حضور یَهُوَه دچار بلا خواهند شد و خواهند مرد؛+ یعنی همان مردانی که دربارهٔ آن سرزمین گزارش‌های منفی دادند. ۳۸ اما یوشَع پسر نون و کالیب پسر یِفُنّه که همراه مردان دیگر برای جاسوسی به آن سرزمین رفته بودند، حتماً زنده خواهند ماند.»›»+
۳۹ وقتی موسی این حرف‌ها را به همهٔ اسرائیلیان گفت، آن‌ها به‌شدّت گریه و زاری کردند. ۴۰ آن‌ها صبح زود بلند شدند و سعی کردند به منطقهٔ کوهستانی بروند و می‌گفتند: «ما گناه کرده‌ایم، ولی الآن حاضریم به جایی برویم که یَهُوَه دربارهٔ آن صحبت کرده است.»+ ۴۱ اما موسی گفت: «چرا به خودتان این اجازه را می‌دهید که از فرمان یَهُوَه سرپیچی کنید؟ اگر این کار را بکنید موفق نمی‌شوید. ۴۲ به آنجا نروید، چون یَهُوَه همراهتان نیست و دشمنانتان شما را شکست خواهند داد.+ ۴۳ در آنجا با عَمالیقیان و کنعانیان روبرو می‌شوید+ و با شمشیر کشته خواهید شد. شما از پیروی یَهُوَه دست کشیدید، برای همین یَهُوَه با شما نخواهد بود.»+
۴۴ با این حال آن‌ها گستاخانه به طرف منطقهٔ کوهستانی رفتند.+ اما موسی و صندوق عهد یَهُوَه در وسط اردوگاه ماندند.+ ۴۵ بعد عَمالیقیان و کنعانیان که در آن منطقهٔ کوهستانی زندگی می‌کردند، آمدند و آن‌ها را شکست دادند، به طوری که تا حُرما پراکنده شدند.+