عاموس
۸ یَهُوَه حاکم متعال در یک رؤیا سبدی از میوه‌های تابستانی به من نشان داد. ۲ بعد پرسید: «عاموس چه می‌بینی؟» جواب دادم: «سبدی از میوه‌های تابستانی.»* یَهُوَه گفت: «وقت آن رسیده است که قومم اسرائیل مجازات شود.* من دیگر از خطاهایشان نمی‌گذرم.+ ۳ یَهُوَه حاکم متعال چنین می‌گوید، ‹در آن روز به جای این که در معبد سرود خوانده شود، صدای گریه و زاری از آنجا شنیده خواهد شد + و جسدها در همه جا به چشم خواهند خورد. بگذارید سکوت باشد!›+
۴ ای کسانی که فقیران را زیر پا له می‌کنید،
و فروتنانِ زمین را نابود می‌کنید، این را بشنوید!+
۵ ای کسانی که می‌گویید، ‹عید ماه نو کی تمام می‌شود تا بتوانیم غلّه‌هایمان را بفروشیم؟+
شَبّات کی تمام می‌شود تا بتوانیم غلّه‌هایمان را برای فروش بگذاریم؟+
کی می‌توانیم پیمانهٔ ایفه* را کوچک‌تر،
و وزنهٔ شِکِل* را بزرگ‌تر کنیم،
و با ترازوی تقلّبی، دیگران را فریب دهیم؟+
۶ کی می‌توانیم نیازمندان را در ازای نقره،
و فقیران را در ازای یک جفت صندل بخریم،+
و غلّه‌های خراب* را بفروشیم؟›
۷ یَهُوَه که مایهٔ افتخار یعقوب است، به ذات خودش قسم خورده و گفته است:+
‹هیچ وقت کارهای آن‌ها را فراموش نمی‌کنم.+
آیا تمام سرزمین مثل رود نیل متلاطم نخواهد شد،
و مثل رود نیل که در مصر است طغیان نخواهد کرد و دوباره فرو نخواهد نشست؟›+
۹ یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:
‹در آن روز کاری خواهم کرد که خورشید موقع ظهر غروب کند؛
من این سرزمین را در روز روشن، تاریک خواهم کرد.+
همهٔ کمرها را با پَلاس* می‌پوشانم و همهٔ سرها را طاس خواهم کرد؛
کاری خواهم کرد که چنان سوگواری کنید که انگار برای تنها پسرتان سوگواری می‌کنید،
و پایان آن روز، تلخ خواهد بود.›
۱۱ یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:
‹روزهایی می‌رسد که این سرزمین را دچار قحطی خواهم کرد؛
نه گرسنگی برای نان و نه تشنگی برای آب،
بلکه برای شنیدن کلام یَهُوَه.+
آن‌ها همه جا دنبال کلام یَهُوَه خواهند گشت، اما آن را پیدا نخواهند کرد.
۱۳ در آن روز، دوشیزگان* زیبا،
و مردان جوان از تشنگی غش خواهند کرد؛
۱۴ آن‌ها کسانی هستند که به خدایان دروغین سامره* قسم می‌خورند و می‌گویند،
«ای دان، قسم به جان خدایت!»+
و «قسم به راه بِئِرشِبَع!»+
آن‌ها خواهند افتاد و دیگر بلند نخواهند شد.›»+