نامهٔ پولُس به رومیان
۳ پس مزیت یهودی بودن چیست و ختنه شدن چه ارزشی دارد؟ ۲ البته یهودی بودن از هر لحاظ مزیت‌های زیادی دارد. قبل از هر چیز این که خدا به یهودیان اعتماد کرد و کلام مقدّسش را به آن‌ها سپرد. ۳ اما حالا که بعضی از آن‌ها ایمانشان را حفظ نکردند چطور؟ آیا بی‌ایمانی آن‌ها به این معنی است که نمی‌توان به گفته‌های خدا اعتماد کرد؟ ۴ مسلّماً نه! حتی اگر معلوم شود که همهٔ انسان‌ها دروغگو هستند، بگذار ثابت شود که خدا راستگو است؛ همان طور که در نوشته‌های مقدّس آمده: «وقتی صحبت می‌کنی، ثابت می‌شود حرف‌هایت راست است و وقتی محاکمه می‌شوی، پیروزی با توست.» ۵ اما اگر مردم با دیدن کارهای ناعادلانهٔ ما بیشتر به عدالت خدا پی ببرند، چه باید گفت؟ آیا می‌توانیم بگوییم که ابراز خشم خدا نشانهٔ بی‌عدالتی اوست؟ (این چیزی است که بعضی از انسان‌ها می‌گویند.) ۶ به هیچ وجه! چون اگر خدا عادل نباشد، چطور می‌تواند دنیا را داوری کند؟
۷ شاید کسی بگوید: «اگر دروغ بگویم و دروغم درستیِ گفته‌های خدا را بیشتر آشکار کند و باعث شود مردم او را تمجید کنند، پس چرا به عنوان یک گناهکار محکوم می‌شوم؟» ۸ ولی این مثل این است که بگوییم، «بیایید کارهای بد بکنیم تا نتیجهٔ خوب از آن به بار بیاید.» متأسفانه بعضی‌ها به دروغ ادعا می‌کنند که ما این طور فکر می‌کنیم! واقعاً که محکوم شدن چنین افرادی عادلانه است!
۹ پس چه نتیجه می‌گیریم؟ آیا وضعیت ما یهودی‌ها بهتر از بقیه است؟ به هیچ وجه! چون همان طور که قبلاً گفتم، ما یهودی‌ها هم مثل یونانی‌ها اسیر گناهیم. ۱۰ نوشته‌های مقدّس می‌گوید: «حتی یک نفر هم روی زمین نیست که کاملاً درستکار باشد! ۱۱ هیچ کس ذرّه‌ای بینش ندارد؛ کسی نیست که به دنبال خدا باشد! ۱۲ همه از راه راست منحرف شده‌اند و دیگر ارزش ندارند. حتی یک نفر هم دلسوز و مهربان نیست.» ۱۳ «دهانشان مثل یک قبرِ باز است* و با دروغ‌هایشان دیگران را فریب می‌دهند» و «حرف‌هایی که به زبان می‌آورند مثل زهر افعی است.» ۱۴ «دهانشان پر از نفرین و حرف‌های آزاردهنده* است.» ۱۵ «برای ریختن خون دیگران لحظه‌ای غفلت نمی‌کنند.»* ۱۶ «نتیجهٔ کارهایشان خرابی و بدبختی است ۱۷ و راه صلح و آرامش را نشناخته‌اند.»* ۱۸ «از دید آن‌ها خداترسی هیچ اهمیتی ندارد.»*
۱۹ ما می‌دانیم که کل شریعت برای کسانی است که پیرو آن هستند. هدف از شریعت این است که مردم نتوانند برای گناهانشان عذر و بهانه‌ای بیاورند.* به علاوه، شریعت نشان می‌دهد که همهٔ انسان‌ها از دید خدا گناهکار و سزاوار مجازات هستند. ۲۰ پس هیچ کس با عمل کردن به شریعت از دید خدا درستکار شمرده نمی‌شود، بلکه شریعت باعث می‌شود که به شناخت دقیقی دربارهٔ گناه دست پیدا کنیم.
۲۱ اما حالا روشن شده است که بدون عمل کردن به شریعت می‌توانیم از دید خدا درستکار شمرده شویم. شریعت و نوشته‌های پیامبران هم این موضوع را تأیید می‌کنند. ۲۲ خدا هر کسی را که به عیسی مسیح ایمان بیاورد درستکار به حساب می‌آورد و در این مورد هیچ فرقی بین مردم نمی‌گذارد. ۲۳ همهٔ انسان‌ها گناه کرده‌اند و نمی‌توانند جلال خدا را به طور کامل منعکس کنند. ۲۴ اما به خاطر لطف خدا، انسان‌ها از طریق بهای رهایی‌ای که عیسی مسیح پرداخت، درستکار شمرده می‌شوند و این یک هدیهٔ رایگان از طرف خداست. ۲۵ خدا عیسی را به عنوان قربانی* تقدیم کرد تا انسان‌هایی را که به خون او ایمان می‌آورند با خودش آشتی دهد. این کار خدا نشانهٔ عدالت اوست. در واقع، خدا حتی با بخشیدن گناهانی که انسان‌ها در زمان‌های گذشته مرتکب می‌شدند، بردباری خودش را نشان می‌داد. ۲۶ او این کار را کرد تا در زمان حاضر عدالت خودش را نشان بدهد و ثابت شود که او با درستکار شمردن کسانی که به عیسی ایمان دارند، عادل است.
۲۷ پس آیا دلیلی برای فخر کردن داریم؟ به هیچ وجه! آیا باید به خاطر عمل کردن به شریعت به خودمان ببالیم؟ نه! در اصل، ما افتخار می‌کنیم که مطیع قانونِ ایمان هستیم؛ ۲۸ چون می‌دانیم که شخص بر اساس ایمانش درستکار شمرده می‌شود، نه بر اساس عمل کردن به شریعت. ۲۹ مگر خدا فقط خدای یهودیان است؟ مگر او خدای همهٔ ملت‌ها نیست؟ البته که او خدای همهٔ ملت‌هاست! ۳۰ تنها یک خدا برای همهٔ ملت‌ها وجود دارد که هم یهودیان* و هم غیریهودیان* را بر اساس ایمانشان درستکار به حساب می‌آورد. ۳۱ پس آیا ایمان ما شریعت را باطل می‌کند؟ به هیچ وجه! برعکس، درستی آن را تأیید می‌کند.