مزمور
برای رهبر خوانندگان و نوازندگان. ترانه‌ای از پسران قورَح.+
۴۹ ای همهٔ قوم‌ها، این را بشنوید!
۴ من به مَثَل‌های حکیمانه توجه می‌کنم؛
با نوای چنگ، معنی معمایم را می‌گویم.
۵ چرا باید در زمان‌های سخت بترسم،+
زمانی که شریران دور مرا می‌گیرند و سعی می‌کنند مرا از پا درآورند؟
۶ کسانی که اعتمادشان به ثروتشان است،+
و به دارایی فراوانشان می‌بالند،+
۷ هیچ کدام از آن‌ها نمی‌تواند همنوع* خود را بازخرید کند،
یا بهای جان* او را به خدا پرداخت کند+
۸ (بهای رهایی جانشان آنقدر بالاست
که نمی‌توانند آن را بپردازند)
۱۰ همه می‌بینند همان طور که احمقان و نادانان می‌میرند،
اشخاص دانا هم می‌میرند؛+
همگی آن‌ها باید ثروتشان را برای دیگران بگذارند.+
۱۱ آرزوی قلبی‌شان این است که خانه‌شان تا ابد باقی بماند،
و خیمه‌شان برای نسل‌های آینده پابرجا بماند.
آن‌ها اسم خودشان را روی املاکشان گذاشته‌اند.
۱۲ اما انسان، با وجود همهٔ افتخاراتش عمر کوتاهی دارد،+
و عاقبتش از حیواناتی که می‌میرند بهتر نیست!+
۱۳ عاقبت احمقان هم همین است،+
و همین طور کسانی که دنباله‌روی آن‌ها هستند و از حرف‌های بیهوده‌شان لذّت می‌برند. (سِلاه)
۱۴ آن‌ها مثل گوسفندانی که به کشتارگاه برده می‌شوند، به مرگ* محکوم شده‌اند.
مرگ، آن‌ها را شبانی می‌کند؛
وقتی صبح شود، درستکاران بر آن‌ها حکمرانی می‌کنند.+
۱۵ اما خدا روزی جانم را از چنگ قبر* نجات می‌دهد،*+
چون مرا در دستش می‌گیرد و محفوظ نگه می‌دارد. (سِلاه)
۱۶ وقتی می‌بینی که کسی ثروتمند و خانه‌اش مجلل‌تر می‌شود،
ترس به دل راه نده،
۱۷ زیرا وقتی بمیرد، نمی‌تواند چیزی را با خودش ببرد؛+
مال و اموالش با او به قبر نمی‌رود.+
۱۸ او در طول زندگی‌اش به خودش افتخار می‌کند.+
(مردم کسی را که به زندگی مرفهی می‌رسد، تحسین می‌کنند.)+
۱۹ اما او سرانجام به اجدادش ملحق می‌شود؛
به کسانی که دیگر هیچ وقت نور را نمی‌بینند.