اعداد
۳۵ یَهُوَه در دشت‌های موآب، کنار رود اردن+ و نزدیک شهر اَریحا، به موسی گفت: ۲ «به اسرائیلیان دستور بده تا از میراثی که به آن‌ها می‌رسد،+ شهرهایی* را با چراگاه‌های اطرافشان به لاویان بدهند.+ ۳ لاویان باید در آن شهرها زندگی کنند و آن چراگاه‌ها برای گله‌ها، دام‌ها و بقیهٔ حیواناتشان خواهد بود. ۴ چراگاه‌های هر شهری که به لاویان می‌دهید، باید از دیوارهای اطراف شهر تا شعاع ۴۴۵ متر* باشد. ۵ بنابراین بیرون از شهر در ضلع شرقی ۸۹۰ متر،* در ضلع جنوبی ۸۹۰ متر، در ضلع غربی ۸۹۰ متر و در ضلع شمالی ۸۹۰ متر اندازه بگیرید، طوری که شهر در وسط قرار بگیرد. به این شکل محوطهٔ چراگاه‌های شهرهای لاویان را تعیین کنید.
۶ «شش شهر را به عنوان شهر پناهگاه به لاویان بدهید+ تا اگر کسی به قتل متهم شود، بتواند به آنجا فرار کند.+ علاوه بر آن‌ها ۴۲ شهر دیگر هم به آن‌ها بدهید. ۷ پس در مجموع ۴۸ شهر با چراگاه‌هایشان به لاویان داده شود.+ ۸ شهرهایی که به آن‌ها می‌دهید باید از املاک اسرائیلیان+ گرفته شود. طایفه‌های* بزرگ‌تر باید شهرهای بیشتر و طایفه‌های* کوچک‌تر باید شهرهای کمتری به لاویان بدهند.+ هر طایفه* باید متناسب با میراثی که می‌گیرد، بعضی از شهرهایش را به لاویان بدهد.»
۹ یَهُوَه در ادامه به موسی گفت: ۱۰ «به اسرائیلیان بگو، ‹وقتی از رود اردن عبور کردید و به سرزمین کنعان رسیدید،+ ۱۱ باید شهرهای مناسبی به عنوان شهر پناهگاه برای خودتان تعیین کنید تا هر کسی که به طور غیرعمد شخصی را کشته است بتواند به آنجا فرار کند.+ ۱۲ قاتل باید به این شهرها پناه ببرد تا بتواند قبل از محاکمه‌اش در حضور قاضی‌ها*+ از مدعی خونِ* مقتول در امان بماند و کشته نشود.+ ۱۳ پس شش شهر از شهرهایی که به لاویان می‌دهید برای شما پناهگاه خواهند بود. ۱۴ سه شهر در شرق رود اردن+ و سه شهر در سرزمین کنعان+ به آن‌ها بدهید تا شهرهای پناهگاه باشند. ۱۵ این شش شهر، هم برای اسرائیلیان و هم برای غریبان و مهاجران ساکن اسرائیل+ پناهگاه خواهند بود تا اگر کسی به طور غیرعمد شخصی را کشت، بتواند به آنجا فرار کند.+
۱۶ «‹اما اگر کسی با یک تکه آهن شخصی را بزند و او بمیرد، قاتل است و باید کشته شود.+ ۱۷ یا اگر او را با سنگی که می‌تواند باعث مرگ شود، بزند و او بمیرد، آن شخص قاتل است و باید کشته شود. ۱۸ یا اگر او را با یک تکه چوب که می‌تواند باعث مرگ شود، بزند و او بمیرد، آن شخص قاتل است و باید کشته شود.
۱۹ «‹مدعی خونِ مقتول وقتی قاتل را می‌بیند باید خودش او را بکشد. ۲۰ اگر کسی از روی تنفر شخصی را هل دهد یا با نیّت بد* چیزی به طرف او پرتاب کند و باعث مرگ او شود،+ ۲۱ یا اگر از روی تنفر مشتی به او بزند و او بمیرد، آن شخص باید کشته شود، چون قاتل است؛ مدعی خونِ مقتول وقتی قاتل را می‌بیند باید او را بکشد.
۲۲ «‹اما اگر کسی تصادفی و بدون حس تنفر شخصی را هل دهد یا بدون نیّت بد* چیزی به طرف او پرتاب کند+ ۲۳ یا بدون این که او را ببیند باعث شود سنگی* روی او بیفتد و او بمیرد، از آنجا که آن شخص دشمن او نبوده و قصد صدمه زدن به او را نداشته است، ۲۴ قاضی‌ها* باید بر اساس این قوانین، بین او و مدعی خونِ مقتول قضاوت کنند.+ ۲۵ بعد قاضی‌ها* باید قاتل را از دست مدعی خونِ مقتول نجات دهند و او را به شهر پناهگاهی که به آن فرار کرده بود برگردانند. او باید تا زمان مرگ کاهن اعظم که با روغن مقدّس مسح شده است+ در آن شهر زندگی کند.
۲۶ «‹اما اگر قاتل از شهر* پناهگاهی که به آن فرار کرده بود بیرون برود ۲۷ و مدعی خونِ مقتول او را بیرون شهر* پیدا کند و او را بکشد، خونی به گردن نخواهد داشت؛ ۲۸ چون قاتل باید تا زمان مرگ کاهن اعظم در شهر پناهگاهش بماند، ولی بعد از مرگ کاهن اعظم می‌تواند به ملک و خانهٔ خود برگردد.+ ۲۹ در هر جایی که زندگی می‌کنید این‌ها قانون‌هایی هستند که شما و نسل‌های آینده‌تان باید هنگام قضاوت به آن‌ها عمل کنید.
۳۰ «‹اگر کسی شخصی را بکشد و بیشتر از یک شاهد علیه او شهادت* دهند،+ او باید به جرم قتل کشته شود.+ اما اگر فقط یک نفر علیه کسی شهادت دهد، او نباید کشته شود. ۳۱ برای نجات جان قاتلی که مستحق مرگ است، خون‌بهایی* قبول نکنید، چون او باید کشته شود.+ ۳۲ همین طور برای آزادی کسی که به شهر پناهگاه فرار کرده است، بهایی قبول نکنید؛ چون او اجازه ندارد قبل از مرگ کاهن اعظم به ملک و خانهٔ خودش برگردد و در آنجا زندگی کند.
۳۳ «‹سرزمینی را که در آن زندگی می‌کنید آلوده نکنید، چون ریختن خون، سرزمین را آلوده می‌کند.+ هیچ کفّاره‌ای برای خونی که بر زمین ریخته شده است وجود ندارد، مگر این که خون کسی که آن را ریخت، ریخته شود.+ ۳۴ سرزمینی را که در آن زندگی می‌کنید و من در آن ساکنم، ناپاک نکنید؛ چون من که یَهُوَه هستم در میان قوم اسرائیل ساکنم.›»+