مزمور
مزمور داوود.
۲۷ یَهُوَه نور من+ و نجات من است.
پس چرا از کسی بترسم؟+
یَهُوَه پناهگاه جان من است.+
پس چرا از کسی وحشت داشته باشم؟
یا اگر دشمنانم به جنگم بیایند،
توکّلی را که به خدا دارم از دست نمیدهم.
۴ تنها یک چیز از یَهُوَه خواستهام،
و آرزوی قلبیام این است
که تمام عمرم در خانهٔ یَهُوَه ساکن باشم+
تا زیبایی یَهُوَه را ببینم،
۵ او در روز مصیبت، مرا زیر سایهبانش پناه میدهد،+
و در خیمهاش که یک مخفیگاه است، از من محافظت میکند.+
او مرا روی صخرهای بلند میگذارد.+
۶ به این شکل بر دشمنانی که محاصرهام کردهاند پیروز میشوم.
با فریاد شادی، قربانیها را در خیمهٔ او تقدیم میکنم؛
من یَهُوَه را با سرود،* ستایش میکنم.
۸ در دلم به یاد فرمان تو میافتم که گفتی:
«در جستجوی لطف* من باشید.»
پس ای یَهُوَه، من در پی لطف* تو خواهم بود.+
۹ روی خودت را از من پنهان نکن.+
بندهات را از روی خشم، از حضورت بیرون نکن.
تو یاور من هستی؛+
ای خدای من طردم نکن؛ ای نجاتدهندهٔ من، ترکم نکن.
۱۱ ای یَهُوَه، راهت را به من نشان بده.*+
مرا به راه راست هدایت کن تا از دست دشمنانم در امان باشم.
۱۲ مرا به دست مخالفانم نسپار،+
چون علیه من شهادت دروغ میدهند،+
مرا تهدید میکنند و میخواهند به من آسیب برسانند.
بله، امیدت به یَهُوَه باشد.