اِرْمیا
۱۶ یَهُوَه باز هم با من صحبت کرد و گفت: ۲ «تو نباید در این سرزمین ازدواج کنی و صاحب پسران و دختران شوی، ۳ چون یَهُوَه دربارهٔ پسران و دخترانی که در این سرزمین به دنیا می‌آیند و دربارهٔ مادران و پدرانشان* چنین می‌گوید: ۴ ‹آن‌ها در اثر بیماری‌های کشنده خواهند مرد و کسی برایشان ماتم نخواهد گرفت. جنازه‌هایشان دفن نمی‌شود و مثل کود، روی زمین باقی می‌ماند. آن‌ها جانشان را بر اثر جنگ و قحطی از دست می‌دهند و جسدهایشان خوراک پرندگان و حیوانات وحشی می‌شود.›»
۵ یَهُوَه می‌گوید:
«تو نباید وارد خانه‌ای شوی که در آنجا به عزاداران غذا می‌دهند؛
برای گریه و زاری و تسلیت گفتن به آنجا نرو،
چون من که یَهُوَه هستم صلح و آرامش را از این قوم گرفته‌ام،
و آن‌ها را از محبت پایدار و رحمتم محروم کرده‌ام.
۶ همه در این سرزمین خواهند مرد، چه سرشناس باشند، چه گمنام؛*
جنازه‌هایشان دفن نمی‌شود،
کسی برایشان ماتم نمی‌گیرد،
و کسی به خاطر آن‌ها خودش را مجروح نمی‌کند،* یا موهای سرش را نمی‌تراشد.*
۷ همین طور کسی برای عزاداران غذا نخواهد برد
تا آن‌ها را برای مرگ عزیزانشان تسلّی دهد.
حتی وقتی پدر یا مادرشان را از دست می‌دهند،
کسی نخواهد بود که برای تسلّی، پیاله‌ای از شراب به آن‌ها بدهد.
۸ به خانه‌ای که جشن و ضیافت دارند نرو،
و برای خوردن و نوشیدن، با آن‌ها همسفره نشو.»
۹ یَهُوَه که خدای لشکرها و خدای اسرائیل است می‌گوید: «من در این سرزمین، در زمان شما و جلوی چشمانتان، صدای جشن و پایکوبی و آواز شادی عروس و داماد را قطع خواهم کرد.
۱۰ «وقتی تمام این چیزها را به مردم بگویی، آن‌ها از تو می‌پرسند: ‹چرا یَهُوَه می‌خواهد چنین بلای عظیمی به سر ما بیاورد؟ تقصیر ما چیست؟ ما چه گناهی به یَهُوَه خدایمان کرده‌ایم؟› ۱۱ آن وقت به آن‌ها بگو که یَهُوَه می‌گوید: ‹دلیلش این است که اجدادتان مرا ترک کردند و به طرف خدایان بیگانه رفتند؛ جلویشان سجده می‌کردند و آن‌ها را می‌پرستیدند. اجدادتان به این شکل، مرا ترک کردند و قوانینم را زیر پا گذاشتند. ۱۲ اما رفتار شما خیلی بدتر از رفتار اجدادتان است. همهٔ شما به جای این که از من اطاعت کنید، با لجبازی دنبال خواسته‌های شریرانه‌تان* می‌روید! ۱۳ پس من هم، شما را از این سرزمین بیرون می‌اندازم تا به سرزمینی بروید که نه شما می‌شناسید و نه اجدادتان. در آنجا مجبور می‌شوید شبانه‌روز خدایان دیگر را بپرستید، چون من هیچ لطفی در حق شما نخواهم کرد.›»
۱۴ یَهُوَه می‌گوید: «با این حال، زمانی می‌آید که وقتی مردم به حیات من قسم بخورند نمی‌گویند، ‹یَهُوَه همان خدایی است که قوم اسرائیل را از مصر بیرون آورد!› ۱۵ بلکه وقتی به حیات من قسم بخورند می‌گویند، ‹یَهُوَه همان خدایی است که قوم اسرائیل را از سرزمین شمال و از همهٔ سرزمین‌هایی که آن‌ها را در آنجا پراکنده کرده بود، برگردانْد!› این را خواهند گفت، چون من آن‌ها را به سرزمینی که به اجدادشان دادم برمی‌گردانم!»
۱۶ یَهُوَه می‌گوید: «الآن به دنبال ماهیگیران زیادی می‌فرستم
تا قومم را صید کنند!
بعد به دنبال شکارچیان زیادی می‌فرستم
تا آن‌ها را در هر کوه و تپه‌ای،
و در میان شکاف صخره‌ها شکار کنند!
۱۷ من هر کاری را که آن‌ها می‌کنند می‌بینم.
آن‌ها نمی‌توانند خودشان را جایی پنهان کنند که من آن‌ها را نبینم،
و نمی‌توانند گناهانشان را از من مخفی کنند.
۱۸ قبل از این که آن‌ها را برگردانم، به خاطر خطاها و گناهانشان سخت مجازاتشان خواهم کرد،
چون سرزمین مرا با بت‌های بی‌جان، بی‌حرمت کرده‌اند،
و آنجا را با مجسمه‌های نفرت‌انگیزشان پر کرده‌اند.»
۱۹ ای یَهُوَه، ای قوّت و قلعهٔ من،
تو در سختی‌ها پناهگاه من هستی.
روزی می‌رسد که ملت‌های سراسر دنیا به حضور تو می‌آیند،
و می‌گویند: «اجدادمان از پرستش خدایان دروغین دست نکشیدند؛
کارشان چه بیهوده بود! این بت‌ها کاملاً بی‌فایده هستند!»
۲۰ آیا انسان می‌تواند خدایی برای خودش بسازد؟
بتی که به دست انسان ساخته می‌شود خدا نیست!
۲۱ خدا می‌گوید:
«در آن زمان، قدرت و توانایی‌ام را به آن‌ها نشان خواهم داد،
و سرانجام متوجه می‌شوند که نام من یَهُوَه است!»