اِرْمیا
۱۶ یَهُوَه باز هم با من صحبت کرد و گفت: ۲ «تو نباید در این سرزمین ازدواج کنی و صاحب پسران و دختران شوی، ۳ چون یَهُوَه دربارهٔ پسران و دخترانی که در این سرزمین به دنیا می‌آیند و دربارهٔ مادران و پدرانشان* چنین می‌گوید: ۴ ‹آن‌ها در اثر بیماری‌های کشنده + خواهند مرد و کسی برایشان ماتم نخواهد گرفت. جنازه‌هایشان دفن نمی‌شود و مثل کود، روی زمین باقی می‌ماند.+ آن‌ها جانشان را بر اثر جنگ و قحطی از دست می‌دهند + و جسدهایشان خوراک پرندگان و حیوانات وحشی می‌شود.›»
۵ یَهُوَه می‌گوید:
«تو نباید وارد خانه‌ای شوی که در آنجا به عزاداران غذا می‌دهند؛
برای گریه و زاری و تسلیت گفتن به آنجا نرو،+
چون من که یَهُوَه هستم صلح و آرامش را از این قوم گرفته‌ام،
و آن‌ها را از محبت پایدار و رحمتم محروم کرده‌ام.+
۶ همه در این سرزمین خواهند مرد، چه بزرگ، چه کوچک؛
جنازه‌هایشان دفن نخواهد شد،
کسی برایشان ماتم نخواهد گرفت،
و کسی به خاطر آن‌ها خودش را مجروح نخواهد کرد،* یا موهای سرش را نخواهد تراشید.*
۷ همین طور کسی برای عزاداران غذا نخواهد برد
تا آن‌ها را برای مرگ عزیزانشان تسلّی دهد.
حتی وقتی پدر یا مادرشان را از دست بدهند،
کسی نخواهد بود که پیالهٔ تسلّی را به آن‌ها بدهد.
۸ به خانه‌ای که جشن و ضیافت دارند نرو،
و برای خوردن و نوشیدن، با آن‌ها همسفره نشو.»
۹ یَهُوَه که خدای لشکرها و خدای اسرائیل است می‌گوید: «من در این سرزمین، در زمان شما و جلوی چشمانتان، صدای جشن و پایکوبی و آواز شادی عروس و داماد را قطع خواهم کرد.+
۱۰ «وقتی تمام این چیزها را به مردم بگویی، آن‌ها از تو خواهند پرسید: ‹چرا یَهُوَه می‌خواهد چنین بلای عظیمی به سر ما بیاورد؟ تقصیر ما چیست؟ ما چه گناهی به یَهُوَه خدایمان کرده‌ایم؟›+ ۱۱ آن وقت به آن‌ها بگو که یَهُوَه می‌گوید: ‹دلیلش این است که اجدادتان مرا ترک کردند + و به طرف خدایان بیگانه رفتند؛ جلویشان سجده می‌کردند و آن‌ها را می‌پرستیدند.+ اجدادتان به این شکل، مرا ترک کردند و قوانینم را زیر پا گذاشتند.+ ۱۲ اما رفتار شما خیلی بدتر از رفتار اجدادتان است.+ همهٔ شما به جای این که از من اطاعت کنید، با لجبازی دنبال خواسته‌های دل شریرتان می‌روید.+ ۱۳ پس من هم، شما را از این سرزمین بیرون خواهم انداخت تا به سرزمینی بروید که نه شما می‌شناسید و نه اجدادتان.+ در آنجا مجبور می‌شوید شبانه‌روز خدایان دیگر را بپرستید،+ چون من هیچ لطفی در حق شما نخواهم کرد.›»
۱۴ یَهُوَه می‌گوید: «با این حال، زمانی می‌آید که وقتی مردم به حیات من قسم بخورند نمی‌گویند، ‹یَهُوَه همان خدایی است که قوم اسرائیل را از مصر بیرون آورد!›+ ۱۵ بلکه وقتی به حیات من قسم بخورند می‌گویند، ‹یَهُوَه همان خدایی است که قوم اسرائیل را از سرزمین شمال و از همهٔ سرزمین‌هایی که آن‌ها را در آنجا پراکنده کرده بود، برگردانْد!› این را خواهند گفت، چون من آن‌ها را به سرزمینی که به اجدادشان دادم برمی‌گردانم!»+
۱۶ یَهُوَه می‌گوید: «الآن به دنبال ماهیگیران زیادی می‌فرستم
تا قومم را صید کنند!
بعد به دنبال شکارچیان زیادی می‌فرستم
تا آن‌ها را در هر کوه و تپه‌ای،
و در میان شکاف صخره‌ها شکار کنند!
۱۷ من هر کاری را که آن‌ها می‌کنند می‌بینم.
آن‌ها نمی‌توانند خودشان را از من پنهان کنند؛
گناهانشان از دید من مخفی نیست.
۱۸ قبل از هر چیز، به خاطر خطاها و گناهانشان سخت مجازاتشان خواهم کرد،+
چون سرزمین مرا با بت‌های بی‌جان، بی‌حرمت کرده‌اند،
و آنجا را با مجسمه‌های نفرت‌انگیزشان پر کرده‌اند.»+
۱۹ ای یَهُوَه، ای قوّت و قلعهٔ من،
تو در سختی‌ها پناهگاه من هستی.+
ملت‌های سراسر دنیا به حضور تو خواهند آمد،
و خواهند گفت: «اجدادمان چیزی جز دروغ به ارث نبردند؛
چیزهای باطل و به‌دردنخور که هیچ فایده‌ای نمی‌رسانند!»+
۲۱ «برای همین، آن‌ها را آگاه خواهم کرد،
بله در آن زمان، آن‌ها را از قدرت و توانایی‌ام آگاه خواهم کرد،
و سرانجام متوجه خواهند شد که نام من یَهُوَه است.»