فصل ۷۴
درس مهمان‌نوازی و دعا
دیدار عیسی از مارتا و مریم
ضرورت پشتکار در دعا
روستای بیت‌عَنیا در حدود سه کیلومتری شهر اورشلیم و در دامنهٔ شرقی کوه زیتون قرار داشت. (یوحنا ۱۱:۱۸) عیسی در آن روستا به دیدن دو خواهر به نام‌های مارتا و مریم رفت. آن دو خواهر و برادرشان ایلعازَر از دوستان عیسی بودند و به‌گرمی از او پذیرایی کردند.
افتخار بزرگی نصیب آنان شده بود که مسیح مهمانشان بود. مارتا که می‌خواست به‌خوبی از عیسی پذیرایی کند، سخت مشغول تهیهٔ غذایی مفصل شد. در این حین، مریم کنار پاهای عیسی نشست و به سخنان او گوش می‌داد. پس از مدتی مارتا به عیسی گفت: «سَرور، آیا برای تو مهم نیست که خواهرم مرا در کار پذیرایی تنها گذاشته است؟ پس به او بگو بیاید و به من کمک کند.»—لوقا ۱۰:۴۰.
اما عیسی نه به مریم، بلکه به مارتا پند داد؛ زیرا مارتا بیش از حد نگران تدارک غذا بود. عیسی به او گفت: «مارتا، مارتا، تو برای چیزهای بسیار، نگران و مضطرب هستی. حال آن که چیزهای کمی لازم است، شاید حتی یک چیز هم کافی باشد. مریم نصیب بهتر را برگزید و از او گرفته نخواهد شد.» (لوقا ۱۰:۴۱، ۴۲) آری، لزومی نداشت که مارتا وقت زیادی را صرف تدارک چند نوع غذا کند. در واقع غذایی ساده کافی بود.
واضح است که نیّت مارتا خوب بود. او می‌خواست به بهترین نحو از عیسی پذیرایی کند. اما نگرانی بیش از حدّش برای تهیهٔ غذا سبب می‌شد که خود را از تعالیم پرارزش پسر یگانهٔ خدا محروم کند. عیسی نشان داد که مریم آنچه پراهمیت بود و فایده‌ای همیشگی داشت، به‌درستی تشخیص داده بود. به‌راستی که این چه درس آموزنده‌ای برای ماست!
در موقعیتی دیگر عیسی به نکتهٔ مهم دیگری اشاره کرد. یکی از شاگردانش از او پرسید: «سَرور، به ما بیاموز که چگونه دعا کنیم، همان طور که یحیی نیز به شاگردانش آموخت.» (لوقا ۱۱:۱) عیسی حدود یک سال و نیم پیش از آن، شیوهٔ دعا کردن را در موعظهٔ بالای کوه آموزش داده بود. (مَتّی ۶:۹-۱۳) اما احتمالاً این شاگرد در آنجا حضور نداشت. پس عیسی نکات مهم آن را بار دیگر عنوان کرد. سپس با تشبیهی نشان داد که پشتکار داشتن در دعا تا چه حد اهمیت دارد.
عیسی گفت: «فرض کنید که یکی از شما دوستی داشته باشد و نیمه‌شب نزد او برود و به او بگوید: ‹ای دوست، سه نان به من قرض بده؛ چون یکی از دوستانم از سفر نزد من آمده است و هیچ چیز ندارم که پیش او بگذارم.› اما او از داخل خانه چنین پاسخ دهد: ‹مزاحم من مشو. در قفل است و فرزندانم با من در بسترند. نمی‌توانم بلند شوم و چیزی به تو بدهم.› به شما می‌گویم، حتی اگر به دلیل دوستی بلند نشود تا به او چیزی بدهد، مسلّماً به دلیل سماجت او بلند خواهد شد و هر آنچه نیاز دارد، به او خواهد داد.»—لوقا ۱۱:۵-۸.
منظور عیسی از نقل این مَثَل آن نبود که یَهُوَه مایل نیست به درخواست‌های ما عمل کند. عیسی نشان داد شخصی که راغب به کمک نیست، به دلیل سماجت و پافشاری دوستش به او کمک خواهد کرد. پس یقیناً یَهُوَه پدر آسمانی و مهربانمان، به درخواست‌های قلبی ما با میل و رغبت ترتیب اثر خواهد داد. عیسی سپس چنین ادامه داد: «از این رو به شما می‌گویم، پیوسته بطلبید که به شما داده خواهد شد؛ پیوسته بجویید که خواهید یافت؛ پیوسته بکوبید که در به رویتان باز خواهد شد. زیرا هر که بطلبد، دریافت می‌کند؛ هر که بجوید، می‌یابد و هر که بکوبد، در به رویش باز خواهد شد.»—لوقا ۱۱:۹، ۱۰.
او برای روشن‌تر کردن نکتهٔ مورد نظر خود گفت: «در میان شما کدام پدر است که اگر پسرش ماهی از او بخواهد، به جای ماهی، مار به او بدهد؟ یا اگر تخم‌مرغی از او بخواهد، عقربی به او بدهد؟ پس اگر شما با این که گناهکار هستید، می‌دانید که باید هدایای خوب به فرزندانتان بدهید، چقدر بیشتر، پدر آسمانی شما به هر کس که از او بخواهد، روح‌القدس را خواهد داد!» (لوقا ۱۱:۱۱-۱۳) این حقیقتاً به ما اطمینان خاطر می‌دهد که پدر آسمانی‌مان با میل و رغبت به دعاهای ما گوش می‌دهد و به نیازهای ما رسیدگی می‌کند!