شام سَرور

عیسی به‌تازگی با شستن پاهای رسولانش درس تواضع به آنان داده بود.‏ در آن شب،‏ ظاهراً بعد از شام پِسَح،‏ او سخنان نبوی داوود را بازگو کرد و گفت:‏ «دوست خالص من که بر او اعتماد می‌داشتم،‏ آن که نان مرا می‌خورد،‏ با من به دشمنی برخاسته است.‏» پس از آن،‏ در این مورد چنین توضیح داد:‏ «یکی از شما به من خیانت خواهد کرد.‏»—‏مزمور ۴۱:‏۹؛‏ یوحنا ۱۳:‏۱۸،‏ ۲۱‏.‏

رسولان به یکدیگر نگاه کردند و یکی پس از دیگری گفتند:‏ «سَرور،‏ من که آن شخص نیستم،‏ هستم؟‏» حتی یهودای اِسخَریوطی نیز چنین گفت.‏ یوحنا در کنار عیسی بر سر میز نشسته بود.‏ پس،‏ پِطرُس از او خواست که واقعیت امر را از عیسی بپرسد.‏ یوحنا نیز به سمت عیسی خم شد و از او پرسید:‏ «سَرور،‏ او کیست؟‏»—‏مَتّی ۲۶:‏۲۲؛‏ یوحنا ۱۳:‏۲۵‏.‏

عیسی چنین پاسخ داد:‏ «همان است که این تکه نان را پس از فرو بردن در کاسه به او می‌دهم.‏» سپس او مقداری نان در کاسهٔ روی میز فرو برد و به یهودا داد و گفت:‏ «پسر انسان خواهد رفت،‏ درست همان طور که در مورد او نوشته شده است.‏ اما،‏ وای بر آن کسی که به پسر انسان خیانت کند!‏ برای او بهتر می‌بود که متولّد نمی‌شد.‏» (‏یوحنا ۱۳:‏۲۶؛‏ مَتّی ۲۶:‏۲۴‏)‏ آنگاه شیطان به دل یهودا راه یافت.‏ البته یهودا پیش از آن،‏ فساد و شرارت را به دل خود راه داده بود.‏ اما حال به خواست شیطان تن داد و بدین سان «پسرِ هلاکت» شد.‏—‏یوحنا ۶:‏۶۴،‏ ۷۰؛‏ ۱۲:‏۴؛‏ ۱۷:‏۱۲‏.‏

عیسی به یهودا گفت:‏ «آنچه می‌کنی،‏ سریع‌تر به پایان رسان.‏» سایر رسولان فکر کردند که عیسی به یهودا که صندوقچهٔ پول را نگاه می‌داشت،‏ می‌گوید:‏ «‹آنچه برای عید لازم داریم،‏ بخر› و یا می‌گوید:‏ ‹چیزی به فقیران بده.‏›» (‏یوحنا ۱۳:‏۲۷-‏۳۰‏)‏ اما یهودا بیرون رفت تا نقشهٔ پلید خود را عملی سازد.‏

در همان شب مراسم پِسَح،‏ عیسی مراسم کاملاً جدیدی را پایه‌گذاری کرد.‏ عیسی نانی گرفت و پس از دعای شکرگزاری،‏ آن را شکست و به رسولانش داد تا بخورند و گفت:‏ «این مظهر بدن من است که برای شما داده خواهد شد.‏ این را پیوسته به یاد من به جا آورید.‏» (‏لوقا ۲۲:‏۱۹‏)‏ رسولان آن نان را دست‌به‌دست گرداندند و هر یک تکه‌ای از آن خوردند.‏

عیسی سپس جام شرابی را گرفت و پس از دعای شکرگزاری آن را به رسولانش داد.‏ هر یک از آنان از جام نوشیدند.‏ عیسی در مورد جام شراب گفت:‏ «این جام مظهر عهد جدید است،‏ عهدی که بر مبنای خون من که در راه شما ریخته خواهد شد،‏ بسته می‌شود.‏»—‏لوقا ۲۲:‏۲۰‏.‏

بدین ترتیب عیسی مراسمی را برای یادبود مرگ خود پایه‌گذاری کرد که پیروانش باید آن را هر ساله در ۱۴ نیسان برگزار کنند.‏ این مراسم،‏ یادآور ازخودگذشتگی عیسی و پدرش برای آزاد ساختن انسان‌های باایمان از محکومیت به گناه و مرگ است.‏ آری،‏ یادبود مرگ مسیح،‏ پراهمیت‌تر از مراسم پِسَح است؛‏ زیرا مراسم پِسَح تنها آزادی از بردگی مصریان را به یاد یهودیان می‌آورْد،‏ اما یادبود مرگ مسیح آزادی واقعی،‏ یعنی آزادی از گناه و مرگ را در یادها تداعی می‌کند.‏

عیسی گفت که خون او «برای آمرزش گناهان بسیاری ریخته خواهد شد.‏» در میان بسیاری از کسانی که گناهانشان آمرزیده خواهد شد،‏ می‌توان از رسولان باایمان او و سایر شاگردان وفادارش نام برد.‏ آنان از جمله کسانی هستند که با او در پادشاهی پدرش حکمرانی خواهند کرد.‏—‏مَتّی ۲۶:‏۲۸،‏ ۲۹‏.‏