آیا می‌دانستید که . . .
چرا نِینَوا «شهر خون‌ریز» خوانده شد؟
نِینَوا پایتخت امپراتوری آشور، شهری عظیم با کاخ‌ها و معابد مجلل، خیابان‌های عریض و دیوارهای مستحکم بود. ناحُوم، پیامبر یهودی نِینَوا را«شهر خون‌ریز» خواند.—ناحُوم ۳:۱.
این توصیفی مناسب از شهر نِینَوا بود، زیرا کتیبه‌هایی از قصر سَنْخاریب، واقع در این شهر بر ظلم و ستم آشوریان گواهی می‌دهد. یکی از این کتیبه‌ها شکنجه‌گری را به تصویر می‌کشد که زبان زندانی‌ای را از دهانش بیرون می‌کشد؛ زندانی دست‌بسته‌ای که سایر شکنجه‌گران او را بر روی زمین محکم نگه داشته‌اند. دست‌نوشته‌هایی نیز توضیح می‌دهند که اسیران با طناب‌هایی که با حلقه‌ای به بینی یا لب‌هایشان متصل بود کشیده می‌شدند. فرماندهان اسیر مجبور بودند که سر بریده‌شدهٔ پادشاهان خود را همانند گردن‌بندی زشت و کریه بر گردن خود بیاویزند.
هنری سیِس، متخصص در تاریخ و هنر آشور، خشونت و وحشی‌گیری‌ای را که پس از تسخیر یک شهر صورت می‌گرفت توصیف می‌کند و می‌نویسد: «توده‌هایی از سر انسان‌ها، نشانی از عبور این فاتحان بود. پسران و دختران را زنده‌زنده می‌سوزاندند یا سرنوشتی اسفناک‌تر در انتظارشان بود؛ مردان را به چوبهٔ دار میخکوب می‌کردند ، زنده‌زنده پوستشان را می‌کندند، چشمانشان را کور می‌نمودند یا دست‌ها، پاها، گوش‌ها و بینی‌شان را می‌بریدند.»
یهودیان به چه منظوری در اطراف بام خانه‌هایشان دیواری محافظ می‌ساختند؟
خدا به یهودیان فرمان داده بود: «چون خانهٔ نو بنا کنی، بر پشت‌بام خود دیواری بساز، مبادا کسی از آن بیفتد و خون بر خانهٔ خود بیاوری.» (تثنیه ۲۲:۸) در آن زمان خانواده‌های یهودی از پشت‌بام‌های خود به منظورهای متفاوتی استفاده می‌کردند. پس برای حفظ ایمنی باید دیواری محافظ گرد بام خانهٔ خود می‌کشیدند.
بسیاری از خانه‌های آن زمان، بامی مسطح داشت و برای گذراندن وقت در آفتابی گرم، لذّت بردن از هوایی دلپذیر یا انجام دادن کارهای روزمرهٔ زندگی مکانی مناسب بود. همچنین در تابستان، محلّی آرامش‌بخش برای خوابیدن بود. (۱سموئیل ۹:۲۶) کشاورزان می‌توانستند از بام خانه برای خشک کردن محصولات پیش از آسیاب آن و خشک کردن انجیر و کشمش استفاده کنند.—یوشَع ۲:۶.
مردم بر روی بام‌خانه‌ها خدا را پرستش می‌کردند یا به بت‌پرستی می‌پرداختند. (نَحَمِیا ۸:۱۶-۱۸؛ اِرْمیا ۱۹:۱۳) پِطرُس یکی از رسولان عیسی، نیز هنگام ظهر برای دعا به پشت‌بام خانه‌ای رفت. (اعمال ۱۰:۹-۱۶) چنانچه بر روی پشت‌بام خانه سایه‌بانی از برگ درختان مو یا نخل ساخته می‌شد، یقیناً خلوت‌گاهی فرح‌بخش برای اهل خانه بود.
در اثری به نام «سرزمین‌و کتاب» (به زبان انگلیسی) گفته می‌شود که خانه‌های اسرائیلیان مجهز به راه‌پله یا نردبانی بود که «بیرون از خانه، اما درون حیاط» واقع بود و به پشت‌بام وصل می‌شد. پس اهل خانه می‌توانستند بدون داخل شدن به خانه، از پشت‌بام پایین بیایند. این امر نشان می‌دهد که هشدار عیسی در مورد ضرورت گریختن از شهری که محکوم به نابودی بود، می‌تواند به چه مفهوم بوده باشد. عیسی گفت: «هر که بر بام خانه باشد، برای برداشتن چیزی، فرود نیاید.»—مَتّی ۲۴:۱۷.