فصل ۸۵

در جستجوی گمشدگان

عیسی مشتاق است افرادی را که می‌توانند با تواضع به خدا خدمت کنند،‏ جستجو و پیدا کند.‏ از اینرو به کاوش می‌پردازد و با همه،‏ منجمله گناه‌کاران بدنام دربارهٔ ملکوت سخن می‌گوید.‏ چنین گناه‌کارانی برای شنیدن سخنان وی به جانب او جلب می‌شوند.‏

فریسی‌ها و کاتبان با مشاهدهٔ این صحنه عیسی را مورد انتقاد قرار می‌دهند زیرا با افرادی معاشرت می‌کند که در نظر آنان بی‌ارزش هستند.‏ آنان زیر لب می‌گویند:‏ ‹این شخص گناهکاران را می‌پذیرد و با ایشان [غذا] می‌خورد.‏› آنها چنین عملی را کسر شأن خود می‌دانند!‏ فریسی‌ها و کاتبان مردم عادی را مثل خاک زیر پایشان می‌دانند.‏ حتی برای تحقیر آنان از عبارت عبری اَمهاآرِتس،‏ به معنی «اهل زمین» استفاده می‌کنند.‏

اما عیسی برای همه ارزش قائل است و با همه با مهربانی و رحمت رفتار می‌کند.‏ در نتیجه بسیاری از درماندگان منجمله کسانی که خلاف‌کاران معروفی هستند،‏ با رغبت پای صحبت او می‌نشینند.‏ در مورد انتقاد فریسی‌ها از عیسی به دلیل معاشرت او با کسانی که در نظر آنان پست و بی‌ارزش هستند،‏ چه می‌توان گفت؟‏

عیسی با آوردن مثلی به اعتراض آنان پاسخ می‌دهد.‏ او این مثل را از دیدگاه فریسی‌ها مطرح می‌کند،‏ گویی عادل و درستکار بوده و در آغل خدا در امنیت به سر می‌برند،‏ در حالیکه اَمهاآرِتس زبون از راه راست منحرف شده و گمشده‌اند،‏ و می‌پرسد:‏

‏‹کیست از شما که صد گوسفند داشته باشد و یکی از آنها گم شود که آن نود و نه را در صحرا نگذارد و از عقب آن گم شده نرود تا آنرا بیابد؟‏ پس چون آن را یافت بشادی بر دوش خود می‌گذارد.‏ و به خانه آمده دوستان و همسایگان را می‌طلبد و بدیشان می‌گوید:‏ «با من شادی کنید زیرا گوسفند گمشدهٔ خود را یافته‌ام.‏» ›‏

عیسی سپس منظور داستان خود را چنین شرح می‌دهد:‏ ‹بدانید که به همان طریق برای یک گناهکار که توبه می‌کند در آسمان بیشتر شادی و سرور خواهد بود تا برای نود و نه شخص پرهیزکار که نیازی به توبه ندارند.‏›‏

فریسی‌ها خود را عادل و درستکار می‌پندارند و نیازی به توبه نمی‌بینند.‏ حدود دو سال پیش هنگامی که بعضی از آنها از عیسی به دلیل صرف غذا با مأموران مالیات و گناه‌کاران انتقاد کردند،‏ در پاسخ آنان گفت:‏ ‹نیامده‌ام تا عادلان را بلکه گناه‌کاران را به توبه دعوت نمایم.‏› فریسی‌ها که خود را عادل و درستکار می‌دانند و نیاز به توبه را در خود نمی‌بینند،‏ در آسمان باعث شادی نمی‌شوند.‏ بلکه گناه‌کاران توبه‌کار هستند که موجب شادی و سرور در آسمان می‌شوند.‏

عیسی برای تأکید بیشتر بر این نکته که بازگشت گناه‌کاران گمشده باعث شادی عظیمی می‌شود،‏ مثل دیگری می‌آورد.‏ و می‌گوید:‏ ‹کدام زن است که ده درهم داشته باشد هرگاه یک درهم گم شود چراغی افروخته خانه را جاروب نکند و بدقّت تفحص ننماید تا آن را بیابد؟‏ و چون یافت دوستان و همسایگان خود را جمع کرده می‌گوید:‏ «با من شادی کنید زیرا درهم گمشده را پیدا کرده‌ام.‏» ›‏

عیسی سپس نتیجه‌گیری مشابهی کرده،‏ در ادامهٔ سخنانش می‌گوید:‏ ‹همچنین به شما می‌گویم شادی برای فرشتگان خدا روی می‌دهد به سبب یک خطاکار که توبه کند.‏›‏

توجه پرمحبت فرشتگان خدا به اصلاح گناه‌کاران گمشده چقدر قابل توجه است!‏ خصوصاً که این افراد که روزی درمانده و از اَمهاآرِتس تحقیرشده بودند نهایتاً اعضای ملکوت آسمانی خواهند بود.‏ در نتیجه در آسمان به مقامی بالاتر از مقام فرشتگان دست می‌یابند!‏ اما فرشتگان به جای آنکه احساس حسادت یا حقارت کنند با فروتنی تشخیص می‌دهند که این انسان‌های گناه‌کار موقعیت‌هایی را در زندگی پشت سر گذاشته‌اند که آنها را برای پادشاهی و کهانت همراه با دلسوزی و رحمت در آسمان مهیا ساخته است.‏ لوقا ۱۵:‏۱-‏۱۰؛‏ متی ۹:‏۱۳؛‏ ۱قرنتیان ۶:‏۲،‏ ۳؛‏ مکاشفه ۲۰:‏۶‏.‏

▪ چرا عیسی با گناه‌کاران معروف معاشرت می‌کند،‏ و از فریسی‌ها چه انتقادی می‌کند؟‏

▪ فریسی‌ها مردم عادی را به چه چشمی می‌نگرند؟‏

▪ عیسی چه مثل‌هایی می‌آورد،‏ و از اینها چه می‌توان آموخت؟‏

▪ چرا شادی فرشتگان قابل توجه است؟‏