‏«به همین منظور فرستاده شده‌ام»‏

۱-‏۴.‏ الف)‏ عیسی چگونه با مهارت به زنی سامری تعلیم داد و نتیجهٔ آن چه بود؟‏ ب)‏ رسولان چه عکس‌العملی نشان دادند؟‏

عیسی و رسولانش از یهودیه به سمت شمال،‏ به مقصد جلیل به راه افتادند.‏ کوتاه‌ترین راه از سامره می‌گذرد که پیاده ۳ روز طول می‌کشد.‏ آنان نزدیک ظهر،‏ پس از ساعت‌ها راهپیمایی،‏ در نزدیکی شهر کوچکی به نام سوخار،‏ برای تجدید قوا توقف کردند.‏

^۲ رسولان عیسی برای خرید غذا عیسی را ترک کردند.‏ عیسی،‏ خارج شهر در کنار چاهی استراحت می‌کرد که زنی برای کشیدن آب آمد.‏ عیسی از سفر طولانی‌اش خسته بود.‏ (‏یوحنا ۴:‏۶‏)‏ کاملاً طبیعی بود اگر چشم‌هایش را می‌بست،‏ توجهی به زن سامری نمی‌کرد و زن از چاه آب می‌کشید و می‌رفت.‏ همان طور که در فصل ۴ اشاره شد،‏ برای آن زن سامری تحقیر و خوار شدن از طرف یهودیان،‏ کاملاً عادی بود.‏ اما،‏ عیسی شروع به گفتگو با او کرد.‏

^۳ عیسی گفتگو با زن را با یک تشبیه آغاز نمود؛‏ تشبیهی از کارهای روزمرهٔ او؛‏ در واقع کاری که مشغول به انجام دادن آن بود.‏ زن برای کشیدن آب،‏ آنجا آمده بود.‏ عیسی نیز از آبی حیات‌بخش سخن گفت که می‌توانست عطش روحانی آن زن را سیراب کند.‏ آن زن چندین بار به موضوعاتی اشاره کرد که می‌توانست به جرّوبحث بکشد.‏a اما عیسی با او وارد بحث نشد؛‏ بلکه با درایت روی پیامی که برای او داشت تمرکز کرد و از یَهُوَه خدا و پرستش حقیقی گفت.‏ کلام عیسی تأثیری عمیق بر آن زن گذاشت،‏ چنان که برانگیخته شد،‏ به شهر بازگردد و آنچه شنیده بود برای مردم بازگو کند.‏ به این ترتیب مردم شهر نیز مشتاق شنیدن سخنان عیسی شدند.‏—‏یوحنا ۴:‏۳-‏۴۲‏.‏

^۴ زمانی که رسولان پیش عیسی برگشتند،‏ از دیدن این که عیسی به زنی سامری موعظه می‌کرد،‏ چه احساسی کردند؟‏ ظاهراً نشانه‌ای از شور و شوق در آن‌ها نبود.‏ حتی صحبت کردن عیسی با آن زن،‏ مایهٔ تعجبشان شده بود.‏ به احتمال قوی آنان از صحبت با زن سامری خودداری کردند.‏ پس از این که زن سامری آنجا را ترک کرد،‏ رسولان از عیسی خواستند غذایی را که برایش تهیه کرده بودند،‏ بخورد.‏ اما عیسی به آنان گفت:‏ «من خوراکی برای خوردن دارم که شما از آن چیزی نمی‌دانید.‏» نخست آنان معنی واقعی این گفتهٔ عیسی را درک نکردند.‏ از این رو عیسی به آنان گفت:‏ «خوراک من این است که ارادهٔ فرستندهٔ خود را به‌جا آورم و کار او را به کمال رسانم.‏» (‏یوحنا ۴:‏۳۲،‏ ۳۴‏)‏ به این ترتیب عیسی به آنان تعلیم داد که فعالیت اصلی او در زندگی،‏ به خوردن غذا نیز ارجحیت دارد.‏ عیسی از آنان نیز انتظار داشت که چنین طرز فکری داشته باشند.‏ اما،‏ فعالیت اصلی او چه بود؟‏

۵.‏ الف)‏ فعالیت اصلی عیسی در زندگی چه بود؟‏ ب)‏ در این فصل به چه سؤالاتی می‌پردازیم؟‏

^۵ عیسی خود گفت:‏ «من باید پادشاهی خدا را در شهرهای دیگر نیز بشارت دهم،‏ چرا که به همین منظور فرستاده شده‌ام.‏» (‏لوقا ۴:‏۴۳‏)‏ آری،‏ عیسی برای موعظهٔ پادشاهی خدا و تعلیم به مردم فرستاده شده بود.‏b امروزه پیروان عیسی نیز چنین وظیفه‌ای دارند.‏ پس،‏ برای ما دانستن پاسخ این سؤالات بسیار اهمیت دارد:‏ چرا عیسی موعظه می‌کرد؟‏ پیام اصلی او چه بود؟‏ و چه نگرشی به خدمت موعظه داشت؟‏

۶،‏ ۷.‏ عیسی می‌خواهد که انگیزه و دید ما در خصوص خدمت موعظه چگونه باشد؟‏ با تشبیهی توضیح دهید.‏

^۶ ابتدا بررسی می‌کنیم که عیسی برای حقایقی که به مردم تعلیم می‌داد،‏ چه ارزشی قائل بود و سپس می‌بینیم که به انسان‌هایی که به آن‌ها تعلیم می‌داد،‏ چه احساسی داشت.‏ عیسی برای این که نشان دهد چه ارزشی برای تعالیم یَهُوَه خدا قائل است،‏ از تشبیهی گویا استفاده کرد.‏ او گفت:‏ «هر عالِمِ دین که دربارهٔ پادشاهی آسمان تعلیم گرفته باشد،‏ همچون صاحبخانه‌ای است که از خزانهٔ خود چیزهای نو و کهنه بیرون می‌آورد.‏» (‏مَتّی ۱۳:‏۵۲‏)‏ انگیزهٔ صاحب‌خانه از این که از خزانهٔ خود چیزهایی بیرون می‌آورد،‏ چیست؟‏

^۷ انگیزهٔ صاحبخانه این نیست که همچون حِزْقیای پادشاه دارایی خود را به نمایش بگذارد.‏ ما می‌دانیم که این عمل حِزْقیا نتایجی اسفبار به همراه داشت.‏ (‏۲پادشاهان ۲۰:‏۱۳-‏۲۰‏)‏ پس انگیزهٔ او چیست؟‏ به تشبیهی توجه کنید.‏ فرض کنید که به خانهٔ یکی از معلمانتان که برایش احترامی خاصّ قائلید،‏ می‌روید.‏ او از کشوی میزش دو نامه بیرون می‌آورد.‏ یکی از نامه‌ها زرد و قدیمی و نامهٔ دیگر جدیدتر است.‏ این دو نامه از پدرش است.‏ یکی را ده‌ها سال پیش،‏ زمانی که پسری کوچک بود از پدرش دریافت کرد و دیگری را اخیراً.‏ او در حالی که چشمانش از رضایت و شادی برق می‌زند،‏ از ارزشی که برای این نامه‌ها قائل است می‌گوید؛‏ از پندهایی که در آن‌ها نهفته است،‏ از این که چگونه زندگی او را تغییر داده است و از این که چگونه می‌تواند به شما نیز کمک کند.‏ بدون تردید آن نامه‌ها در چشم او گرانبها و در قلب او جایی خاص دارد.‏ (‏لوقا ۶:‏۴۵‏)‏ او آن‌ها را به شما نشان می‌دهد،‏ نه برای خودنمایی یا نفع شخصی؛‏ بلکه می‌خواهد که شما از آن‌ها بهره برید و ارزش آن‌ها را درک کنید.‏

۸.‏ چرا بجاست برای تعالیم یَهُوَه ارزش قائل باشیم؟‏

^۸ عیسی،‏ معلّم بزرگ نیز از رساندن تعالیم یَهُوَه خدا به دیگران چنین انگیزه‌ای داشت.‏ این تعالیم در چشم او حقایقی پرارزش و گرانبها بود.‏ او به این تعالیم عشق می‌ورزید و مشتاق بود که آن را به دیگران نیز تعلیم دهد.‏ او می‌خواست که تمامی پیروانش،‏ آنانی «که در بارهٔ پادشاهی خدا تعلیم» می‌گیرند نیز به این حقایق عشق ورزند.‏ آیا ما چنین احساسی به تعالیم خدا داریم؟‏ بجاست ما نیز همچون عیسی به تمامی حقایقی که از کلام خدا می‌آموزیم،‏ عشق ورزیم و برای آن ارزش قائل باشیم؛‏ چه تعالیمی که سال‌هاست نور حقیقت بر آن‌ها تابیده شده،‏ چه آن‌هایی که اخیراً آشکار شده است.‏ اگر عشقمان را به تعالیم یَهُوَه حفظ کنیم و از صمیم دل و با شور و شوق در مورد آن صحبت کنیم،‏ آنگاه ما نیز همچون عیسی قادر خواهیم بود که عشق به تعالیم خدا را در دل دیگران به وجود  آوریم.‏

۹.‏ الف)‏ عیسی نسبت به مردم چه احساسی داشت؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم ما نیز عیسی را سرمشق قرار دهیم؟‏

^۹ عیسی این معلّم مهربان به مردم نیز عشق و محبت داشت.‏ در بخش سوم این کتاب،‏ یعنی فصل‌های ۱۳ تا ۱۸ بیشتر به این مطلب می‌پردازیم.‏ در پیشگویی‌ای در مورد مسیح آمده است که او «بر بینوا و نیازمند ترحم می‌کند.‏» (‏مزمور ۷۲:‏۱۳‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ به راستی که عیسی به مردم توجه داشت،‏ دلسوز و همدرد آنان بود،‏ به افکار و احساسات آنان اهمیت می‌داد،‏ به مشکلاتی که پشتشان را خم کرده بود توجه داشت و آنچه برای درک کلام حقیقت سد راهشان بود،‏ در نظر می‌گرفت.‏ (‏مَتّی ۱۱:‏۲۸؛‏ ۱۶:‏۱۳؛‏ ۲۳:‏۱۳،‏ ۱۵‏)‏ برای نمونه برخورد او با زن سامری را به یاد آورید.‏ بی‌شک زن سامری شدیداً تحت تأثیر توجه و محبت عیسی قرار گرفت.‏ همچنین آن زن به دلیل آنچه عیسی در مورد وضعیت زندگی‌اش آشکار ساخت،‏ او را به عنوان یک نبی پذیرفت و بر آن شد که با دیگران در مورد او صحبت کند.‏ (‏یوحنا ۴:‏۱۶-‏۱۹،‏ ۳۹‏)‏ درست است که ما پیروان عیسی،‏ نمی‌توانیم همچون پیشوایمان نیات دل افراد را بدانیم؛‏ اما می‌توانیم همچون او به مردم علاقه و توجه نشان دهیم،‏ دلسوز آنان باشیم و هنگام سخن گفتن با آن‌ها مشکلات،‏ نیازها و علایق آن‌ها را در نظر گیریم.‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ الف)‏ پیام اصلی موعظهٔ عیسی چه بود؟‏ ب)‏ نیاز به پادشاهی خدا چه زمانی دیده شد؟‏

^۱۰ پیام اصلی موعظهٔ عیسی چه بود؟‏ شاید برخی برای یافتن پاسخ این سؤال،‏ به تعالیم بسیاری از کلیساها که خود را نمایندگان عیسی بر روی زمین می‌دانند،‏ رجوع کنند.‏ در این صورت ممکن است به این نتیجه برسند که هدف اصلی عیسی رفع مشکلات اجتماعی یا جانبداری از برخی اصلاحات سیاسی بوده است.‏ شاید پیامش را این بدانند که برای یک مسیحی آنچه بیش از هر چیز اهمیت دارد،‏ نجات خود اوست.‏ اما همان طور که پیش از این گفته شد،‏ عیسی خود پیام اصلی موعظه‌اش را چنین خلاصه کرد:‏ «من باید پادشاهی خدا را .‏ .‏ .‏ بشارت دهم.‏» واقعاً این گفتهٔ عیسی به چه معنا بود؟‏

^۱۱ می‌دانیم که عیسی در آسمان شاهد بود که چگونه شیطان شایستگی حاکمیت یَهُوَه را زیر سؤال برد.‏ به راستی برای عیسی چه قدر دردناک بود که پدر عادلش به این متهم شد که آفریننده و حاکمی بی‌انصاف است و چیزهای خوب را از مخلوقاتش دریغ می‌کند!‏ چه قدر برایش ناراحت‌کننده بود که والدینِ نسل بشر،‏ اتهام شیطان را باور کردند!‏ پسر خدا شاهد بود که این سرکشی آدم و حوّا،‏ نسل بشر را در چنگال گناه و مرگ گرفتار کرد.‏ (‏رومیان ۵:‏۱۲‏)‏ از سوی دیگر چه قدر مایهٔ شعف و شادی‌اش بود،‏ وقتی آگاه شد که روزی پدرش از طریق حکومتی پادشاهی،‏ حقیقت را آشکار و عدالت را برقرار خواهد ساخت.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ الف)‏ پادشاهی خدا در خصوص چه اموری حقیقت را آشکار و عدالت را برقرار می‌سازد؟‏ ب)‏ عیسی چگونه ثابت کرد که وظیفهٔ اصلی او رساندن مژدهٔ پادشاهی خدا بود؟‏

^۱۲ بیش از هر چیز باید در خصوص چه اموری حقیقت آشکار و عدالت برقرار می‌شد؟‏ باید نام مقدّس خدا از بدنامی پاک می‌شد؛‏ بدنامی‌ای که مسبب آن شیطان و تمامی آنانی بودند که در گناه او شریک شدند.‏ همچنین باید شایستگی حاکمیت،‏ یعنی شیوهٔ حکمرانی او،‏ بر همگان ثابت می‌شد.‏ بیش از هر انسان دیگری عیسی از اهمیت این امورِ حیاتی آگاه بود.‏ در دعای نمونه،‏ عیسی به پیروانش تعلیم داد که نخست برای تقدّس نام یَهُوَه و سپس برای آمدن پادشاهی و اجرای خواست پدرش بر زمین دعا کنند.‏ (‏مَتّی ۶:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ حکومت پادشاهی یَهُوَه،‏ به پادشاهی عیسی مسیح به زودی دنیای فاسد شیطان را نابود و حاکمیت عادلانهٔ یَهُوَه را تا ابد برقرار خواهد ساخت.‏—‏دانیال ۲:‏۴۴‏.‏

^۱۳ پیام اصلی موعظهٔ عیسی اعلام همین پادشاهی بود.‏ هر گفته و عمل عیسی جنبه‌ای از پادشاهی خدا و اجرای مقصود او از طریق این پادشاهی را روشن می‌ساخت.‏ عیسی اجازه نمی‌داد که هیچ چیز او را از رساندن مژدهٔ پادشاهی خدا به مردم بازدارد.‏ در آن زمان با این که فشار اجتماعی،‏ مردم را به تنگ آورده بود و بی‌عدالتی بیداد می‌کرد،‏ عیسی بر وظیفه‌اش و رساندن پیامی که برای مردم داشت،‏ تمرکز می‌کرد.‏ آیا این امر به معنی دید بسته یا تنگ‌نظری عیسی بود؟‏ آیا پیامش یکنواخت و تکرارِ کسالت‌آورِ یک سری کلمات بود؟‏ به هیچ‌وجه!‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ الف)‏ چگونه عیسی ثابت کرد که «کسی بزرگتر از سلیمان» است؟‏ ب)‏ هنگام موعظه به چه طریق می‌توانیم عیسی را سرمشق قرار دهیم؟‏

^۱۴ در این بخش از کتاب خواهیم دید که عیسی چگونه تعالیمش را گیرا و جذاب می‌ساخت و آن را به اشکال گوناگون بیان می‌کرد.‏ تعالیم او دلنشین بود.‏ شاید این امر پادشاه حکیم،‏ سلیمان را به یاد ما آورد؛‏ کسی که کوشش می‌کرد کلام الهامی خدا را با عباراتی زیبا و دلپذیر به قلم آورد.‏ (‏جامعه ۱۲:‏۱۰‏)‏ یَهُوَه به این مرد ناکامل خرد و دانشی فوق‌العاده بخشید.‏ از این رو سلیمان حکیم،‏ قادر بود در مورد بسیاری چیزها از جمله درختان،‏ پرندگان و ماهی‌ها و دیگر حیوانات سخن گوید.‏ مردم از مناطق دور برای شنیدن سخنان او نزدش می‌آمدند.‏ (‏۱پادشاهان ۴:‏۲۹-‏۳۴‏)‏ اما عیسی «کسی بزرگتر از سلیمان» بود.‏ (‏مَتّی ۱۲:‏۴۲‏)‏ او از حکمت و دانشی بسیار وسیع‌تر و عمیق‌تر برخوردار بود.‏ هنگام تعلیم به مردم از آگاهی شگفت‌انگیزش از کلام خدا بهره می‌گرفت.‏ همین طور از پرندگان،‏ ماهی‌ها و دیگر حیوانات،‏ از کشاورزی و آب و هوا،‏ از اوضاع اجتماعی،‏ تاریخ گذشته و وقایع روز،‏ علم و دانشی وسیع داشت.‏ اما با این حال گفته‌هایش رنگ و بویی از فضل‌فروشی و خودنمایی نداشت.‏ پیامش را ساده و روشن بیان می‌کرد.‏ بی‌علّت نبود که مردم شیفتهٔ شنیدن سخنانش بودند.‏—‏مَرقُس ۱۲:‏۳۷؛‏ لوقا ۱۹:‏۴۸‏.‏

^۱۵ مسیحیان تلاش می‌کنند که در موعظه عیسی را سرمشق قرار دهند.‏ طبعاً ما از عمق حکمت و وسعت دانش او برخوردار نیستیم،‏ اما هر یک از ما دانش و تجربه‌هایی داریم که می‌توانیم هنگام رساندن کلام خدا به دیگران از آن‌ها استفاده کنیم.‏ برای مثال،‏ ممکن است والدین در موعظه،‏ برای نشان دادن محبت خدا به انسان‌ها،‏ از رابطهٔ خود با فرزندشان نمونه‌ای بیاورند.‏ برخی ممکن است از دانش حرفه‌ای،‏ تجربیات مدرسه،‏ شناخت از مردم یا آگاهی‌شان از رویدادهای فعلی بهره گیرند و در خدمت موعظه تشبیهات و نمونه‌هایی بیاورند.‏ در عین حال،‏ باید مراقب بود که هیچ چیز توجه مردم را از پیام اصلی ما،‏ یعنی رساندن خبر خوش پادشاهی خدا منحرف نکند.‏—‏۱تیموتائوس ۴:‏۱۶‏.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ الف)‏ عیسی چه دیدی به خدمتش داشت؟‏ ب)‏ عیسی چگونه نشان داد که همواره خدمتش را مد نظر دارد؟‏

^۱۶ عیسی خدمتش را گنجی گرانبها می‌شمرد.‏ از این که از سنت‌های بی‌پایه و تعالیم نادرست پرده بردارد و مردم را با شخصیت واقعی پدر آسمانی‌اش آشنا کند،‏ شاد می‌شد.‏ از صمیم دل می‌خواست که مردم به خدا نزدیک شوند و به زندگی ابدی دست یابند.‏ رساندن بشارت،‏ این پیام تسلّی‌بخش و شادی‌آور به مردم مایهٔ شادی وی بود.‏ عیسی به سه طریق نشان داد که برای خدمت موعظه‌اش ارزشی فراوان قائل است.‏

^۱۷ اول این که عیسی خدمت موعظه را محور اصلی زندگی خود ساخته بود.‏ صحبت در مورد پادشاهی خدا هدف اصلی و رسالتش در زندگی بود.‏ به همین دلیل همان طور که در فصل ۵ دیدیم،‏ عیسی از روی حکمت همواره زندگی خود را ساده نگاه داشت.‏ عیسی همان طور که به دیگران توصیه می‌کرد،‏ خود همواره به هدفش چشم دوخته بود.‏ او از راهی که در پیش گرفته بود منحرف نمی‌شد،‏ زیرا وقت و انرژی‌اش را صرف جمع‌کردن چیزهایی نمی‌کرد که پس از مدتی نیاز به تعمیر،‏ نگهداری و جایگزین کردن داشته باشد.‏ او زندگی‌ای ساده در پیش گرفته بود،‏ از این رو امور غیرضروری سد راه خدمتش نبود.‏—‏مَتّی ۶:‏۲۲؛‏ ۸:‏۲۰‏.‏

۱۸.‏ چگونه عیسی با سعی تمام موعظه می‌کرد؟‏

^۱۸ دوم این که عیسی با سعی تمام موعظه می‌کرد.‏ او نیرو و انرژی زیادی صرف خدمت می‌کرد.‏ برای یافتن کسانی که به آن‌ها بشارت دهد،‏ صدها کیلومتر را پیاده می‌پیمود.‏ برای بشارت به خانه‌های مردم می‌رفت،‏ در خیابان‌ها و جاده‌ها در میدان‌ها و بازارها موعظه می‌کرد.‏ حتی زمانی که خسته،‏ گرسنه و تشنه بود یا می‌خواست اندک زمانی با دوستان نزدیکش باشد و استراحت کند،‏ باز هم از موعظه به مردم کوتاهی نمی‌کرد.‏ حتی بر چوبهٔ اعدام نیز از خبر خوش پادشاهی خدا صحبت کرد!‏—‏لوقا ۲۳:‏۳۹-‏۴۳‏.‏

۱۹،‏ ۲۰.‏ عیسی با چه تشبیهی اضطراری بودن فعالیت موعظه را نشان داد؟‏

^۱۹ سوم این که عیسی خدمت موعظه را فعالیتی اضطراری می‌شمرد.‏ به یاد آورید زمانی که عیسی در کنار چاهی،‏ خارج شهر سوخار به زنی سامری موعظه کرد.‏ ظاهراً رسولان عیسی ضروری نمی‌دیدند که چنین فرصت‌هایی را برای رساندن پیام پراهمیت بشارت غنیمت شمارند.‏ اما عیسی به آنان گفت:‏ «آیا این سخن را نشنیده‌اید که ‹چهار ماهْ بیشتر به موسم درو نمانده است؟‏› امّا من به شما می‌گویم،‏ چشمان خود را بگشایید و ببینید که هم‌اکنون کشتزارها آمادهٔ درو است.‏»—‏یوحنا ۴:‏۳۵‏.‏

^۲۰ ظاهراً زمانی که عیسی از این تشبیه استفاده کرد،‏ ماه کِسلوُ (‏آبان-‏آذر)‏ بوده است.‏ برداشت جو چهار ماه بعد،‏ حدوداً طی ماه نیسان که عید فِصَح در آن است،‏ انجام می‌شد.‏ از این رو هنوز زمان زیادی به برداشت محصول مانده بود و کشاورزان در فکر برداشت نبودند.‏ اما در خصوص به اصطلاح دروی انسان‌ها وضع کاملاً متفاوت بود.‏ بسیاری آمادهٔ شنیدن و آموختن بودند تا از پیروان مسیح گردند و از امید باشکوهی که یَهُوَه خدا فراهم کرده است،‏ بهره برند.‏ گویی عیسی این مزرعه را پیش رو می‌دید؛‏ می‌دید که خوشه‌های رسیده در نسیم موج می‌زند و آمادهٔ دروست.‏ زمان،‏ زمان درو بود و غفلت جایز نبود.‏ از این رو زمانی که مردم یک شهر تلاش کردند که عیسی را پیش خود نگاه دارند،‏ او چنین پاسخ داد:‏ «من باید پادشاهی خدا را در شهرهای دیگر نیز بشارت دهم،‏ چرا که به همین منظور فرستاده شده‌ام.‏»—‏لوقا ۴:‏۴۳‏.‏

۲۱.‏ چگونه می‌توانیم عیسی را سرمشق قرار دهیم؟‏

^۲۱ همان طور که گفته شد ما می‌توانیم به سه طریق عیسی را سرمشق قرار دهیم.‏ می‌توانیم همچون عیسی خدمت موعظه را محور اصلی زندگی خود سازیم و حتی با وجود مسئولیت‌های خانوادگی و شغلی باجدّیت و استمرار به این خدمت بپردازیم.‏ (‏مَتّی ۶:‏۳۳؛‏ ۱تیموتائوس ۵:‏۸‏)‏ می‌توانیم از جان و دل مایه بگذاریم و وقت،‏ انرژی و دارایی خود را صرف این فعالیت مهم کنیم.‏ (‏لوقا ۱۳:‏۲۴‏)‏ همچنین باید اضطراری بودن فعالیت موعظه را همواره مد نظر داشته باشیم.‏ (‏۲تیموتائوس ۴:‏۲‏)‏ پس باشد که هیچ فرصتی را برای موعظه به مردم از دست ندهیم!‏

۲۲.‏ در فصل بعد به بررسی چه موضوعی می‌پردازیم؟‏

^۲۲ عیسی کاملاً به اهمیت فعالیت موعظه واقف بود و به همین دلیل ترتیبی داد که حتی پس از مرگش نیز این فعالیت ادامه یابد.‏ او پیروانش را موظف ساخت که به موعظه و تعلیم ادامه دهند.‏ در فصل بعد بیشتر به بررسی این موضوع می‌پردازیم.‏